До сега не обрнував внимание но сонов почна се почесто да се повторува, ист концепт со мали разлики во детали. Сонувам дека доаѓа крајот на светот. Да расчистам предвреме - не сум вовлечена во верувањата ниту за 2012, Сончева промена, дрн-дрн... Ништо не ме заинтересирало доволно за да посумњам... Плус, сонов го сонувам одамна...Пред сите тие драпешки...
Чекам. Преплашена сум и постојано гледам во небото. Секогаш сум далеку од оние што ги сакам и со кои сакам да бидам, пробувам да им се јавам на телефон но никако не можам да го погодам бројот... Бројките и копчињата ми се притискаат без везе и не можам да ги добијам. Се откажувам од тоа и тргнувам да ги барам. Гледам многу луѓе во паника, ученици со ташни, сите се качуваат во автобуси и бегаат некаде. Се качувам и јас и се симнувам дома. Нема никој. Погледнувам низ прозорец од мојата соба и гледам како црвен оган без чад, нешто како лава ги голта планините и се на хоризонтот... Небото менува бои... Гледам како другарка ми седи на земја и јаде јаболко и ми вели - бадијала бегаме, секако ќе умреме. Не бегам. И јас веќе не бегам. Само чекам.
Во претходните соништа истото, само во некои детали поинакво. Но најсилно ми е врежана сцената како од мојата соба гледам дека катастрофата се ближи - горење, топење, оган, исчезнување...
Некој да сонил нешто слично?