2. Конверзија на соларната енергија во конвенционални типови на енергија
Претворањето на соларното зрачење во електрична енергија е значително тежок проблем. Степенот на искористување е значително помал, движејќи се во границите од 10-20%, но генералниот проблем претставува постигнувањето на доволно ниска цена на апаратите. За сега е прескапо да се користат соларни електрични генератори за снабдување на куќа со електрична енергија, освен на осамени и оддалечени објекти. Но цените на таканаречените соларни ќелии се во константен пад, така што секојдневно се зголемуваат можноститеза нивно масовно користење. Сепак се смета дека први поголеми корисници би биле индивидуалните домаќинства.
Најтежок проблем е претворањето на соларната енергија во погодно хемиско гориво, кое директно би ги заменило фосилните горива. Научните принципи на таквата конверзија не се доволно проучени и сеуште не се располага со технологија која би обезбедила добар степен на искористеност и доволно ниска цена. Меѓутоа, овие прашања во светот привлекуваат големо внимание, и на тоа поле се очекува константен прогрес, кој е во тек.
Од гледна точка на индивидуалните потрошувачи, најважно е подмирувањето на потребите од топлинска енергија, која се користи за загревање на куќата и санитарната вода. Од вкупната годишна потрошувачка на енергија на едно просечно домаќинство, околу 3/4 припаѓаат на подмирување на тие потреб, а остатокот оди на осветлување, електрични апарати и слично. Сегашните главни извори на енергија, подложни на брзо исцрпување и со тоа подложни на непредвидливи пораснувања на цените, не влеваат спокојство и немаат охрабрувачка перспектива. Поради тоа, користењето на соларната енергија на ова поле доаѓа во прв план.
ЗАШТЕДА: Проценките викаат дека во Македонија за време од едно столетие би се изградиле околу сто илјади нови индивидуални домови. Претпоставуваме дека тие домови би се граделе на досегашниот начин, и дека нивниот век на употреба е приближно 100 години. Просечна индивидуална куќа кај нас годишно троши за греење околу 5 тони јаглен (ако моќноста ја изразиме во јаглен - како суровина), што за период од 100 години тоа би изнесувало 500 тони јаглен, поединечно. Ако би ги применле научните достигнувања и оваа куќа би ја изградиле по новите, соларни принципи, таа потрошувачка можеме да ја сведеме на еден тон јаглен годишно - 100 тони јаглен за 100 години. Тоа значи заштеда од 400 тони јаглен за сто години за една индивидуална куќа, односно 40 милиони тони јаглен, за претпоставените сто илјади куќи. Од друга страна, факт е дека градењето на соларните куќи е многу полесна и поприфатлива работа, одколку копањето на јаглен. Освен тоа, атмосферата наа нашето небо, во текот од еден век би била почиста за одговарачката количина на продуктот на согорениот јаглен.
Следствено, кога би поставиле амбициозна задача, во најкраток можен рок да го совладаме потребното знаење, и да прејдеме на градење на индивидуални куќи поставени на новите, соларни принципи на пасивни куќи, тоа би било еднакво вредно како кога до крајот на овој век би ископале јаглени резерви од 40 милиони тони. Но овој би бил „јаглен“ кој „согорува“ без чад и пепел.
(Следува: Приемници на соларна енергија - соларни колектори)