Helpp! Ако има некој писмени за
1. Носталгијата кон татковината прикажана во поезијата на Константин Миладинов (за Т`га за југ)
2. Македонска Крвава Свадба
3. Херојството на Кузман - доказ за љубовта кон својот народ.
Фала од напред!
Makeдонска крвава свадба
Војдан Чернодрински за македонска култура и литература претставува најадекватен израз на националната борба за слобода на македонскиот народ од најславниот период од неговата историја – периодот на Илинденската епоха.
Во делото јасно и категорично проговорува народот кој цврсто решил да се избори за својата национална слобода по пат на оружје и перо. Делото дојде како насушна потреба да придонесе за разгорувањето на борбата, да го посочи патот на сонародниците и патот за слобода на долговековниот поробен македонски народ. Неговата големина лежи и во неговата писателска осаменост во тоа време. Тој успеал самостојно да ги опише страдањето на граѓаните и борбите на легендарните и херојски подвизи.
Таа импресивна сила што со себе ја носи оваа драма, открива дека дело што има национален белег не умира. Тоа е современо со секое време и има своја одредена функционалност во сите временски простори. Македонска крвава свадба и денес има така снажна национална носивост и порака како и во своето време. Таа во себе ги одразува во себе историските закони, а токму во нив лежи целата величанственост.
Преку приказната во драмата го истакнува вандализмот на турскиот феудализам, го покажува патот на самоодбраната, и вели: Македонскиот народ мора да се бори. Посебно Македонката не смее да седи со скрстени раце и да поднесува неподнослива судбина на задоволување ниски еротски страсти на агите и беговите. Нејзиното мото мора да биде: Умирам, ама турчинка не станувам.
Битовоста на драмата е природен атрибут, авторот ја истакнува како најизразит елемент на македонското село. Социјалната мотиватика не ја остава само како појава туку ја темпира со снажен револуционарен протест низ сите пет чина. Елементите на трагика се исто така застапени во делото. Македонската девојка Цвета минува низ жестоки перипетии на душмански однос на турските престапници и умира во името на својот возвишен идеал – одбрана на својата моминска чест и честа на македонската жена. Пораката на авторот е слободата. Слободата на личноста и слободата на поробениот народ.
Тга за југ
Патувајки со мислата низ времето и просторот, во мугрите на последниот ноемвриски ден го сретнав...него...СТРАНЕЦОТ, со кого и ја започнавме конверзацијата за приоритетите на цивилизацијата во овој денешен вртлог на информации, знаења и напредок, но и страдања, војни и интервенции, т.е.светот на глобализација...нашиот свет. Разговорот течеше како музиката пишувана од ноти на позната синфонија околу аргументите за придонесот на секој народ и земја во светското наследство, културно и човеково.
Со гордост го нагласив родоначалникот на уметничката поезија и првиот наш македонски поет, роден лиричар кој, туркат од романтичарските ветришта се нурна во своите богати наслојки, во својата пребогата традиција ги црпеше оттаму толку потребните животни сокови. Музиката го свиреше своето крешендо и од мене потече наплив на емоции дедока раскажував... Пред мене оживеа разочараниот и физички истоштен Константин во суровото зимско московско поднебје исполнето со „темна м`гла...мразој и снегој и пепелници, силни ветришча и виулици“. Песимистички расположениот Константин се стремеше што побргу да се ослободи од суровата московска природа: „не, ја неможам овде да седам“. Единствен спас да се ослободи од неа и да се најде во прегратките на родната земја гледаше во добивањето на орелски крилја:
„Орелски крилја как да си метнех,
и внаши ст`рни да си прелетнех!“
кои се издржливи и се најбрзо решение да летне во облаците, да го помине растојанието за да дојде што побргу на „наши ст`рни“, на „наши места“. Да ја почувствува повторно светлината, оној животворен лач, онаа топлина што толку многу му била потребна на поетот во далечната студена туѓина „да видам дали с`нце и тамо / мрачно угрејват, како и вамо“. Тој знел во каква положба ја оставил својата татковина, поробена и обесправена и готов е да лета во облаците се дотогаш додека не најде таква земја во која ќе ја дочека слободата каде „с`нцето светло угрејват“ и „небото ѕвезди посејват“. Во неговата земја го влече неговото болно и очајно срце, спомените од детството, роднините, прекрасната раскошна природа: „тамо зората греит душата, / и с`нце светло зајдват в гората“; го влече и вербата во слободата што треба да дојде. Посакува во тој идиличен амбиент со песната на кавалот да умре во родната земја во моментот кога светлината на денот отстапува место на ноќта „с`нце да зајдвит, ја да умирам“.
За жал Константин не успеал да ја види родната земја, да се нарадува „ на светалата зора, бистрото езеро и на божевната хубавина, бидејки мрачните зандани на Цариград беа место во кое што тој го проживеа крајот на свотот живот“.
Оркестарот веќе ги свиреше последните ноти и музиката стивнуваше кога јас на Странецот ја докажав мојата приказна...Видно возбуден само спомна дека земја која ги има Мостовите на Струшките вечери на поезијата и која ги цени творците на пишаниот збор, земја која има свои лауреати и писатели е голема земја, зошто големината на поединецот не зависи од големината земјата во која се родил, туку од духот на колективитетот за кој твори, бидејки публиката е една, а тоа е целата цивилизација.
1.Химната на љубовта преточена во Шекспировата комедија - Сонот на летната ноќ
2.Ликовите на Дон Кихот и Санчо Панса - протагонисти на хуманистичките идеи на ренесансата
Ако има некој вакви состави го замолувам до утревечер нека ми прати пп.:nesum:
Дон Кихот
Со погледот вперен во ѕвездите, седнат покрај прозорецот, во рацете ја стегам книгата на Сервантес „Дон Кихот“. Инспириран од содржината на книгата почнав да размислувам за човештвото кое живее во непрекинатата борба помеѓу идеалите и стварноста; за визионерската моќ на Сервантес кој ја здогледал и спречил опасноста која му се закануваше и го попречуваше развојот на човештвото на почетокот на новиот период...
Пред мене како на филмско платно продефилираа лица кои бескорисно талкаат по земјата, затвореници во пранги, илјадници калугери, раскошни кочии со бројни придружби... „Маѓепсан витез јуриша“, претрпува еден по друг пораз. За него ветерниците се џинови, стадото овци-непријателска војска, неугледната друмска крчма-богат замок, но тој е длабоко уверен дека го чува светот околу себе. Тоа е вистинска карикатура на витез-скитник. Иако е „преумен“, учен, сепак е лудак, но не човек без ум, тој е паметен лудак, неприспособен кон времето, јасновидец кој на моменти доаѓаше до бистри сознанија за себе и за својот сон. Целите што сакаше да ги постигне се хумани, а иако ја губеше секоја битка во која ќе го извадеше мечот, тој постигнуваше победи „кога ја отвораше устата“, кога се бореше со мудроста и ученоста.
И нашето време не е без борци кои сакат во светот да вледее правдата, со таа разлика што овој, шпанскиот, не извршил ни едно злосторство, а нашите зад себе имаат крвави патеки. Овој витез е поим за човек кој, занесен од идејата за доброто, но во суштина несмасен и надвор од своето време, доаѓе во судир со своето време, но не се откажува од идејата за општонародна правда и слобода: „Слободата е еден од најдрагоцените дарови што им ги дале небесите на луѓето; со неа може да се спореди благо што е закопано во земјата и што го покрива морето...“
Паѓањето на книгата од моите раце ме врати во светот на реалноста. Ја кренав онаа иста книга што „децата ја носат со себе, момчињата ја читаат, луѓето ја разбираат, а старците ја фалат. Таа е најубавата и најнештетната забава што постоела досега, зошто во неа никаде нема ни од далеку безобразен збор, ниту мисла што не би била набожна“.
И ај сеа мене некој нешто во врска со книгата Смрт во венеција... не ми треба писемна... дали некој ја има прераскажано као лектира или слично ? :smir:
.
:pos2:don't take it this seriously...i mean hmmm)but life cannot be so simplify as it seems to be,actually the human maybe is programed to see what he want to see,not the real picture,not the flash-which makes you react on it and change something,indeed why humanity seems to be immune on changes????
