Ти еден пример, а јас ако сакаш можам пет примери да ти наведам на ова што го тврдиш ти и со тоа да ти докажам дека веројатноста маќеата или очувот да не го сака тоа дете поради тоа што не е негово е огромна.Соочи се, општество на стереотипи и искомплексирани луѓе; не сите размислуваат исто како тебе или како мене.Ова што го пишуваш овде:
сосема си во право, и јас те поддржувам во ова; и јас би направил така.Но, мнозинството не размислува како тебе а примери со кои можам да ти го поткрепам ова се еден куп.
А и самата напиша дека не е пожелно едно дете да добие вонбрачен родител до седумнаесетата година а зошто? И самата знаеш зошто, да не знаеше немаше тоа да го напишеш.Најверојатно ќе биде ова што го напишав погоре.
Значи родителот што има статус ,,самохран,, доколку сака повторно да има партнер, неопходно е прво добро да го процени како се однесува со неговото дете, и општо, каков поглед има врз децата.
Најдобра варијанта е, доколку и ,,тој другиот,, е самохран родител. Така, две деца на кои им ,,недостига,, еден родител, ќе го добијат. И тешко во тоа семејство, двете да бидат загрозени.
Не мислев на ,,несакањето,, од страна на очувот/маќеата кога ги спомнав границите (според мене) и периодот меѓу нив, мислев на личноста на детето, и тоа е убаво образложено.
На 8 годишно дете, што сакаш направи му, ако си очув/маќеа нема да те сака. Бидејќи тоа исто дете, го загубило родителот пред 2-3 години, кога било во фаза на егоцентризам, според тоа мислело и дека ради него се случил разводот/смртта. Има потсвесна грижа на совест, затоа што во тој период, мислело дека цел свет се врти околу него.
Подоцна, пубертетот сам по себе си носи проблеми и нервоза кај детето, зошто би го изложувале и него, и родителот, и новиот партнер на непотребни расправии и трауми? Затоа реков до 3-4 година (пред егоцентризам) и после 17 - после пубертет.
Пред 3-4 годишна возраст, ако очувот/маќеата е личност која што го сака детето и се грижи добро за него (како примерот кој го спомнав, синот имаше 4, ќерката 2 години), детето не само што нема да има никакви трауми и несакани последици, дури е и пожелно својата 5та година да ја дочека со двајца - многу полесно ќе ги разреши Едип/Електра, што е одгромно значење за неговиот живот понатаму.
Во вториот случај, по 17та, детето наскоро веќе нема да биде дете, туку ќе биде возрасен човек, а и многу полесно ќе разбере дека неговиот родител, како и секој друг човек има потреба од партнер и од љубов - пред се, зошто и самото дете, веќе бара партнер и љубов.
И со оглед на тоа дека родителот во тој момент има многу помалку обврски према детето, а и детето веќе се стреми кон осамостојување (емоционално се мисли), се помалку време поминува со родителот.
Ако родителот во овој период остане со ,,празен резервоар,, (се мисли емоционален, во др. тема имам објаснувано што е тоа) - кој досега го полнел само со љубовта на детето (заради немањето партнер), сега веројатно ќе стане анксиозен, депресивен - бидејќи станува се поосамен.
А мислам дека имаш доволно години за да сфатиш од какво значење е партнерот во животот, имаш 20+ години, однесувај се складно на нив.
