F
FilipMacedon
Гостин
Кој ги искусил и двете состојби знае за што зборувам(а верувам дека скоро сите се искусни и во двете)...но од една страна ми остава филозофска дилема дали и двете се нужни појави,каде што прво мораш да имаш фантазија,па за да создадеш реалност или пак едното со друго не одат никако...
Со реалноста ја гледаме стварноста,нашите можности,лимитот и најчесто сето тоа е извор на депримираност,неостварени желби ,фрустрираност и др.
Со фантазијата гледаме она што би можеле да го направите,и најчесто за работите кои фантазираме често ги идеализираме,и се разбира сета фантазија во главата ни создава пријатно чувство и нечесто сакајќи тоа да е реалност,си ја замислуваме фантазијата како реалност(но тоа е друга тема )
Но кога би биле во состојба да имате 15/30 минути слободно време,за што би ги употребиле како индивидуа,за согледување на реалноста или за креирање на фантазијата??
Со реалноста ја гледаме стварноста,нашите можности,лимитот и најчесто сето тоа е извор на депримираност,неостварени желби ,фрустрираност и др.
Со фантазијата гледаме она што би можеле да го направите,и најчесто за работите кои фантазираме често ги идеализираме,и се разбира сета фантазија во главата ни создава пријатно чувство и нечесто сакајќи тоа да е реалност,си ја замислуваме фантазијата како реалност(но тоа е друга тема )
Но кога би биле во состојба да имате 15/30 минути слободно време,за што би ги употребиле како индивидуа,за согледување на реалноста или за креирање на фантазијата??