Просење

[The`bItCh]

На сите им давам пари. Не можам да ги гледам како простат, жал ми е.
Ме нервираат оние што одат од кафич во кафич и што бараат пари. Ми се деси Скопје еднаш, од раце да ми го земат јадењето и ранецот. Деца 9-10 години. Трчаат по мене, дај ми пари, дај ми пари со цигарата в раце.. секако дека не им дадов и ги бркав. Такви не заслужуваат милост..:icon_mad:

 

[VeGaS]

Mnogu chesto davam po nekoj dolar.

Davajte i vie, Gospod kje vi vrati duplo!


btw, ste ja gledale emisijata so zenata koja shto celiot svoj zivot prosela, odprilika edno dobri 30 god, i "zarabotila" 1 milion dolari?!
Da da, na banka i se, no taa sepak prodolzuva da prosi, vika deka nemozi da se odvikni od toa, i seushte nema svoj pokriv nad glava.

 

[Гижо]

повеќе сакам да дадам на просјак отколку да позајмувам на другар

 

[TripleH]

Сепак, реков, ако имам екстра пара во мене, давам, срдечно.. не заради нив, заради мене, иако сум Влав..

 

[Aceva]

Интересни се мотивите за помагање на просјаците, и пред се' - себични, или од типот фрли зад себе да најдеш пред себе или за да ни се тргнат пред очи, да не ни ги брануваат кревките емоции. Јас спаѓам во вторите. А, самите знаеме дека нема ништо значајно да променат 10-те денари. Ним им треба многу повеќе - работа, дом, сигурност.
Нема да ја коментирам нашата социјална заштита и нема да дискутирам зошто луѓето остануваат да живеат со таа мизерија од т.н. приход. Сметам дека секој што може и сака да работи не може да се доведе во ситуација да ја подава раката.

 

[OBDN]

Способноста за работа, не захтева само физичка способност. Добар дел од тие луѓе се налик способни и то како, меѓутоа има мал милион работи у позадина кои случајниот минувач не ги знае и лесно е да погледне на нив со доза на недоверба. Никој нормален не би сакал да е во таква ситуација, но многу луѓе имаат ментални и психички проблеми, а нема кој да ги згрижи. Многу имаат будали дома, кој ги млатат и тепаат и праќаат да просат за да они има со што да купат пиво (родители врз деца). Многу се отфрлени од семејствата од ред причини. Секој способен за работа. Ај малку реално, во државата има толкава невработеност, да некој без образование, без поткрив над глава, без иксутсво неможе баш така да најде работа. Имаше еднаш у населба кај нас дечко што секоја зима ке поминеше со секира да праша дал има некое дрво да се исцепи - ретки беа тие кои ќе му дозволеа. Така да немојте. Млад, здрав, прав, работа не се наоѓа така лесно, разбирање уште помалку за оние кои биле од старт отфрлени или малку подоцна. Не им пружа никој многу помош на тие луѓе, тие деца, тие ....
Давам, секогаш кога имам, колку имам. Не ме интересира дали стварно ќе ги искористат за леб, или за пиво, тоа си е нивно, јас мојата должност (а гледам на тоа ко на должност - секој кој има да даде на оној понесреќниот) си ја исполнувам, останатото си е нивно и во тоа не навлегувам. Единствено кај нас не давам на деца пари, бидејќи знам дека или некој дома ги чека да ги донесат, и тој некој ќе ги испие, или ќе купат цигари самите. Кога ќе пријдат со дај тетке пари да си купам сендвич, добива сендвич и остало на лице место, и за утре и за задутре и наредната недела сендвичарата ќе има сендвили за него, а пари не.
Кај нас, да не навлегуваме, жално е, оние кои некогаш помагаа неможат повеќе. Некогаш беа децата на таткото пијаница што просеа за него да не ги тепа, денес се луѓе кои до вчера имале солиден живот. Жално!

 

[Aceva]

Давам, секогаш кога имам, колку имам. Не ме интересира дали стварно ќе ги искористат за леб, или за пиво, тоа си е нивно, јас мојата должност (а гледам на тоа ко на должност - секој кој има да даде на оној понесреќниот) си ја исполнувам, останатото си е нивно и во тоа не навлегувам.

Шана шие на машина, а секој е кројач на својата судбина.
Во поглед на финасиски опстанок, јас не ги делам луѓето на понесреќни и несреќни, туку на такви кои ја согледале ситуацијата, ги засукале ракавите и решиле да направат нешто за парчето леб (не зборам за базени и дијаманти) и други, кои чекаат првите да им дадат дел од тој, ист, леб. Девојката која ми помага по дома немаше работа 10 години, односно чекаше "да се вработи во струката". Немаше струја по дома и живееше од социјална помош. Сега, не работи само кај мене, работи уште на две места и месечните приходи и се повисоки од моите. Тешко е, не е во струката, ама - има струја, оди на козметичар, комуницира со народ и е нов човек.

 

[OBDN]

Шана шие на машина, а секој е кројач на својата судбина.
Во поглед на финасиски опстанок, јас не ги делам луѓето на понесреќни и несреќни, туку на такви кои ја согледале ситуацијата, ги засукале ракавите и решиле да направат нешто за парчето леб (не зборам за базени и дијаманти) и други, кои чекаат првите да им дадат дел од тој, ист, леб. Девојката која ми помага по дома немаше работа 10 години, односно чекаше "да се вработи во струката". Немаше струја по дома и живееше од социјална помош. Сега, не работи само кај мене, работи уште на две места и месечните приходи и се повисоки од моите. Тешко е, не е во струката, ама - има струја, оди на козметичар, комуницира со народ и е нов човек.

Не, не - да се вработи во струката? Значи има струка - таа е од оние среќните по моите делби, се родила некаде каде што некој имал да укаже и покаже. Не само услови, туку некој да им го објасни животот и како се оди низ него.
Јас зборувам за децата родени и фрлени на улица, тоа се оние несреќници кои ги обиколуваат раскрсниците од свои 4 години наместо училиштето. Во тој поглед несреќа мислам, не во поглед на имот и имање. Овакви ситуации како што опишуваш се бранот кој зафати после 95та кога ојде државата у пм - за што реков тие кои некогаш помагаа. Но, тој просјачки живот кај тие ете по примерот се гледа, не трае долго. Во светот генерално луѓе на просјачки стап се луѓе кои биле запоставени и оставени кога најмалку требало. Деца, луѓе болни, стари и изнемоштени лица без некој да ги згрижи - тоа е ништо друго сем несреќа - не сите можат сами да засукаат ракави. За да согледаш, требал некој прво да те научи како да гледаш. Тоа 4 годишно циганше на камени мост ја немало среќата некој да го научи. Мое мислење.

 

[Буковец]

Мене па лицемерно ми е така..

Ми се деси да имам цело кутивче со црвени центичи.. и мислев, ај по просјаци ќе ги даам.. али шо знам, лицемерие е, неам шо да им праам на парите, па ај ќе глумам хуманост..

И тој другар ми (Енглез циничен од учебник) ме пресече со неговата мудра мисла: „Мислиш ти битно им е на нив од кај и кој и зашто им ги дава парите?”

Некој на форумов имаше еднаш напишано.Прави добрина поради самата добрина а не да очекуваш некаква благодарност или награда за тоа.

Како и да е, давам пари на инвалиди и на луѓе кои не можат сами да заработат за својот живот а државата не им посветува доволно внимание.
на сите останати кои се здрави прави, можат да продаваат весници, да чистат по згради, домови...така да освен на инвалиди и стари и изнемоштени лица не давам.

 

[ragazza]

Ne praktikovam da davam na pitachi , osvem na Marijanti babata mie mnogu mila..Inace davam na crven krst , primer imam devojce vo Brazil koe go skoluvam i domasnite se hranat doma so tie pari , mala smesna suma e ama za Bianca i e obezbedeno sklostvo i nejzinite ne se primorani da ja prodadaat ili da ja nateraat da skrsni na pogreshen pat...

 

[spooky]

Ne praktikovam da davam na pitachi , osvem na Marijanti babata mie mnogu mila..

На Маријанти не и давам па да ја видам колут напред и назад да направи пред мене! Вештерка една! Мамата! :icon_mad: :icon_mad:

 

[ragazza]

На Маријанти не и давам па да ја видам колут напред и назад да направи пред мене! Вештерка една! Мамата! :icon_mad: :icon_mad:

Babe daj banka iskreno i jas mislef taka dur slusnaf deka skoluva sirace na fakultet vo Bugarija od koga go cuf toj muabet mi se smili nekako..

 

[zEk0]

Давам често пари....најчесто на раскрсници пошто у кола нон-стоп ми се наоѓаат ситни пари.

Кратка приказна: На еден другар татко му е таксист. Дента дал пари на некоја циганка на некоја раскрсница и вечерта истата таа циганка влегла кај него во такси за да си оди дома ееееј! Абе јас не сум влегол во такси сто години а таа се вози од карпош до шутка (релација 100 денари) и тоа во 10 саат вечерта - ај да речеш немало автобус ама ете имало....катастрофа.

 

[moTaro]

Давам често пари....најчесто на раскрсници пошто у кола нон-стоп ми се наоѓаат ситни пари.

Кратка приказна: На еден другар татко му е таксист. Дента дал пари на некоја циганка на некоја раскрсница и вечерта истата таа циганка влегла кај него во такси за да си оди дома ееееј! Абе јас не сум влегол во такси сто години а таа се вози од карпош до шутка (релација 100 денари) и тоа во 10 саат вечерта - ај да речеш немало автобус ама ете имало....катастрофа.

битно е дека парата се врти.

 

[Marija^^]

Zavisi koga kako.
Koga imam nekoj denar sitno i koga me zamoluvaat ubavo, im davam.
A koga trcaat po mene i me tegnat....:ne: