Предавства и атентати во македонската историја!

[Ksantika]

Виолета Аковска и Никола Жежов во 2004 година ја издадоа својата книга Предавствата и атентатите во Македонската Историја.

Книгата е обемна и исполнета со податоци и факти низ постоењето на македонската нација.
Ќе се обидам низ цитати да пресликам дел од ова истражување низ историјата

--- надополнето ---

Наоѓајќи се во центарот на гордиевиот балкански јазол, Македонците биле најсилно на ударот на освојувачките апетитити на соседите, кои во својот наплив на национално будење во ХIХ-от век, присвојувале голем дел од македонската култура, традиција и обичаи, пропагирајќи го своето право над Македонија, над Македонците или на нивни делови. И во тие бесконечни игри на соседите. Се случуваа невидени и нечуени делби на град од град, село од село, семејство од семејство, брат од брат, човек од човек. Агресивните разноразни пропаганди,
цркви и политики им оставаа многу малку простор на луѓето да се осознаат како Македонци. Затоа, во голем дел, подложни на влијанија, почнале да се мразат како гркомани и гркофоби, бугарофили и бугарофоби, србофили и србофоби... И не само да се мразат, туку и меѓусебно да се убиваат за туѓи политички цели и интереси. Колку ли силни мажи биле убиени за во Македонецот да се убие
македонското? Колку ли Македонци станале предавници и ефтино ја продале својата национална чест и иднината на своите поколенија?

--- надополнето ---

"Јас не познавам друг народ кој повеќе страдал од предавствата
на своите синови - изроди како македонскиот"
Гоце Делчев


"...Историјата не памети друг таков пример кога еден ист народ по традиција,
јазик и вера серазделува на разни спротивни страни, една од друга
потуѓа..."
"Балкански гласник", бр. 1, јули 1902.

--- надополнето ---

Филип II паднал како жртва на атентатат на неговиот двор, токму на вториот
ден од свадбата на неговата ќерка Клеопатра со братот на Олимпијада,
Александар Епирски.
Свадбата на Клеопатра била прославена во македонската престолнина Ајга
(Еге), со особен сјај и помпезност. Кралот Филип II ги повикал од Хелада
своите пријатели и познаници и пријателите на своите пријатели сакајќи да ги
прослави сите дотогашни победи. Очигледна била неговата желба пред што
поголем број угледни гости да ја покаже својата благонаклоност спрема
Хелените и со соодветни почести да добие докази за нивната преданост. Гозбата
траела цел ден. Филип го овенчале со златен венец, не само поединци, туку и
држави, меѓу кои и Атињаните. Биле организирани блескави игри и музички
натпревари. За следниот ден биле предвидени гимнастички натпревари, а уште
од вечерта масите нагрнале кон театарот. Утрото тргнала свечената процесија
во која, според Диодор, биле носени статуите на дванаесетте олимписки
божества, изработени со големо умеење и богато украсени. Со нив, како
тринаесетта, била носена и величествена статуа на Филип II на престол. Филип
се појавил кога театарот бил полн. За да покаже пред Хелените дека е умерен во
својата популарност, тој им наредил на своите телохранители да го следат од
подалеку. Во моментот кога, заедно со сина си Александар, свечено влегувал во
преполнетиот театар, додека сите и се восхитувале на неговата моќ, одненадеж,
со келтски меч во рацете, скокнал младиот Македонец Павсаниј (Паузаниј), и
му задал смртоносен удар16. Убиецот бил фатен и убиен од Филиповите
телохранители Пердика и Леонат. Така овој весел настан бил претворен во
трагичен чин. Бил убиен човекот кој во своето 24-годишно владеење ја создал
најголемата сила што некогаш во антиката ја имало на Балканскиот Полуостров
и отворил пат за уште пошироки дострели на неговиот наследник Александар
III Македонски. Затоа, со право, Теопомп забележал дека Филип II бил
"најголемиот маж што го имала Европа" до тоа време.
Мотивите за ова убиство остануваат нерасчистени, и покрај некои толкувања и
искази на старите историографи; дали Павсаниј го сторил од лични побуди, или
организатор е некој друг, останува загатка, зашто причина за убиство имале
повеќемина од домашните, но и однадвор.

--- надополнето ---

Затоа, атентатот
против Филип II во Ајга не можеме да го земеме само како личен акт на
Павсаниј и неговите браќа, туку во него активно учествувале незадо-волните
аристократи од Горна Македонија, антимакедонската партија на Атина, а исто
така и Персија. Во тој правец се приклонуваме кон тврдењето на Аријан дека
заговорот против Филип II не бил лична одмазда на Павсаниј, туку на одредени
сили заинтересирани за убиството на македонскиот цар.
Младиот Македонец Павсаниј, чие име можеби никогаш немало да го запомни
историјата, влегол во долгата листа на атентатори кои ќе ги испишат страниците
на македонската историја, од древните Македонци до современата македонска
нација.

 

[Ksantika]

Убиството на Александар Македонски и подоцна братоубиствените игри во трката по власт до превземање на престолот од Цар Самоил, до владеењето на Гаврило Радомир во неговата престолнина во дворот во Битола, се експонирани низ историјата но, и на многу начини толкувани убиства и предавства.
Уште додека војувал во Мегленската област, по опожарувањето на Меглен, кај
царот Василиј II, пристигнал некој еднорак Ромеј кој му предал писмо од Јован
Владислав. Во писмото стоело известувањето дека Јован Владислав го "убил
Гаврил (Радомир) во Петерско и дека целата власт (во државата) ја пренел врз
себе, истовремено ветувајќи дека спрема императорот ќе покажува примерна
покорност и потчинетост", пренесува Јован Скилица57.
Историографите сметаат дека во убиството директно учествувал Јован
Владислав, со знаење и охрабрување од страна на византискиот цар Василиј II
58. Византискиот хроничар Јован Скилица, запишал дека Гаврил Радомир,
единствениот законит син на Самуил, веројатно имал 12-13 години кога го
молел татка си да му го поклони животот на Јован Владислав, синот на Арон.
Така, по неколку децении, Гаврил Радомир бил убиен од неговиот роднина,
човекот на кого во 976 г. му го спасил животот. По наредба на Јован Владислав
била убиена и жената на Гаврил Радомир, а неговиот син-првенец ослепен,
додека другите негови четири сина и две ќерки биле поштедени.

 

[Ksantika]

Според Михаило Деволски, Јован Владислав бил убиен за
време на борбата која се водела на коњи со стратегот и патрициј Никита
Пигонит од страна на двајца пешаци кои притрчале и смртно го прободиле во
стомакот61.
Подгризана од внатре и изложена на постојани византиски напади од надвор, по
смртта на Јован Владислав набрзо пропаднала средновековната македонска
држава, односно Самуиловото царство. Јован Владислав останал последен
македонски цар, бидејќи никој од неговите наследници (сопругата Марија, 6
сина и 6 ќерки) не останал на македонскиот царски престол. Останата без
централна власт, македонската држава бргу станала жртва на зачестеното
доброволно предавство на одделните обласни управници, воени старешини,
како и на самото царско семејство.

--- надополнето ---

Во
почетокот на 1019 година Василиј II преку Атина победоносно се вратил во
Цариград. Во триумфалната поворка, која поминала низ големата врата на
Златната Порта, на чело бил императорот со златна круна на главата, која озгора
имала челенка (перјаница), додека пред него одела Марија, жената на Јован
Владислав заедно со Самуиловите ќерки и други македонски првенци, меѓу кои
бил и охридскиот архиепископ Давид. Со сите овие "трофеи", Василиј II
победоносно влегол во големата црква и со пеење химни била отпоздравена
неговата голема победа, пишува Јован Скилица. Така по речиси 49 годишно
постоење бил ставен крај на Самуиловата држава.

--- надополнето ---

Војнички добро организирани и фанатични во својата религија - исламот, во
втората половина на XIV век, Турците-османлии го започнале својот продор на
Балканот. По тие освојувачки походи, во 1395 година, по загинувањето на Крале
Марко како османски вазал кај Ровине, дефинитивно Македонија паднала под
власта на силното Османско царство

--- надополнето ---

Заедно со Османлиите, на
христијанскиот Балкан продрела и нова религија - исламот. Преку
исламизацијата на македонското, српското, албанското, бугарското и друго
население на Балканот, со текот на времето, се создавале крупни религиски
бариери и поделби меѓу нејзините дотогашни христијански претставници.
Македонскиот народ бил подложен на политичко, економско и културно
угнетување и силна национална и верска дискриминација.

--- надополнето ---

Со појавата на поединци, мали ајдучки дружини, а потоа и на помасовни буни и
востанија, се до организираната национално-ослободителна борба, истовремено
се појавувале и предавници кои за ситни интереси им служеле на угнетувачите
на сопствениот народ

--- надополнето ---

Така претставници на македонската
национална борба паднале токму како жртви на предавства или организирани
убиства - од Румена војвода до Стојан Карастоилов, до Ѓорѓи Сугарев, Христо
Узунов, Јане Сандански, Ѓорче Петров, Димо Хаџи Димов и долга листа на
запишани и незапишани убиства, атентати и предавства.

 

[pumaval]

Атентатот на Киро Глигоров, Мијалков, Борис Трајковски....
долга е нашата... на еден војвода 4 кодоши...

 

[Ksantika]

Атентатот на Киро Глигоров, Мијалков, Борис Трајковски....
долга е нашата... на еден војвода 4 кодоши...

За гоема несреќа на вистинските Македонци, македонските предавници се во многу голем број и помеѓу нас.

 

[pumaval]

За гоема несреќа на вистинските Македонци, македонските предавници се во многу голем број и помеѓу нас.

Сите *македонци* у скопје така дремат... ботој -.-

--- надополнето ---

За гоема несреќа на вистинските Македонци, македонските предавници се во многу голем број и помеѓу нас.

Сите *македонци* у скопје така дремат... ботој -.- 90% од модерните македонски предавници се у скопје...

 

[Macedonia>>Europe]

За гоема несреќа на вистинските Македонци, македонските предавници се во многу голем број и помеѓу нас.

Да но имајте во обзир дека тие не се Македонци, а често се претставуваат како такви (најчесто бугаркса тактика) за да го срушат моралот кај нас... ама џабе им е се кога тогаш ќе се врати Пирин на вистинските сопственици.

 

[Ksantika]

Македонскиот како и останатите народи на Балканот пружал најразличен вид на
отпор против честите злоупотреби на власта од страна на османските власти на
теренот и турските големци кој постепено прераснувал и во отпор против
османското владеење во целост. Така, почнувајќи од пасивниот отпор,
ајдутството, буните и востанијата, во втората половина на XIX век, преку
револуционерното национално ослободително движење, овој отпор ја достигнал
највисоката организирана форма.
Ајдути најчесто станувале селаните, сточарите,
аргатите, а меѓу нив се среќавале калуѓери и попови. Понекогаш меѓу нив се
наоѓале и жени - ајдути. Некои од нив се прославиле како војводи. Такви биле
Румена и Сирма војвода.

Во периодот од 1856 до 1860 година дружината на Румена непрекинато ги заплашувала насилниците, а
посебно беговите кои, и покрај многу обиди, не можеле да ја фатат. Станала
прочуена "Планинска царица".

Дружината на Румена дејствувала самостојно, но кога зачестиле потерите се
обидела да се поврзе со дружината на Иљо Малешевски. Во истото време
војводата Малешевски бил во Србија, а Румена успеала да стигне дел од
неговата дружина во областа на Врање. Сепак, во тоа време тешко можело да се
прифати жена-ајдутин, така што ајдутите на Иљо Малешевски се однесувале со
презир и омаловажување кон неа75. Неприфатена, четата на Румена се вратила
на својот терен76, но под силниот притисок што дотогаш го поднесувала,
почнале внатрешни несогласија и сомнеж во побратимството и посестримството
помеѓу Румена и Стојан. Ајдутите почнале да веруваат дека причина за
неуспесите на дружината било токму распаѓањето на ова побратимството и
посестримство.
Еден ден, кога дружината се наоѓала во некои колиби меѓу селата Градец и
Габер - Кривопаланечко, се случил еден од ретките трагични настани во
македонското ајдутство. Ајдучките другари на Румена и Стојан, Спасе од
с.Градец и Милко Патлиџанот од с. Габер го извршиле најлошото. Според
Каранов, "Спасе бил физички и морално ниско, црно човече и тој најмногу ги
напаѓал Румена и Стојан зашто сакал да стане војвода. Тој велел Не прилега
жена да не води!' Бил мошне задоволен кога убедил неколцина од дружината за
да ја убијат Румена и тоа под оправдување дека таа го изневерила
посестримството". И така Спасе и Милко, наместо да се одделат и да формираат
посебна чета, кога Румена и Стојан спиеле во колибата, со дрва ги убиле.

Така, Румена и Стојан биле подло убиени, не од претставниците на
османската власт, туку од своите содругари.

--- надополнето ---

Веднаш по убиството на Румена и Стојан, дружината го избрала за војвода
Спасета и повторно положила заклетва на верност. Но, дружината броела само
петмина, зашто другите ја напуштиле. Овие дејствувале неколку месеци. Потоа
Милко и Пешо дедо Пејчинов и двајца други ајдути, кои биле сметани за
виновни за смртта на Румена и Стојан, на спиење биле убиени во с. Жидилово,
Кривопаланечко. Убиството го извршил другарот на убиените, Стоилко од с.
Трново, Кривопаланечко, кој по извршената одмазда се предал на властите.
Војводата Спасе останал жив, зашто тој ден отсуствувал. Така
братоубиствено завршила дејноста на оваа истакната ајдучка дружина, која
развила значајна дејност во заштита на народот, а особено на сиромаштијата од
злоделата на грабежите на разните разбојници и од самоволијата на
претставниците на османските власти.
Убиството на Румена војвода и на бајрактарот Стојан Ковачот спаѓа меѓу
првите вакви забележани убиства за време на османското владеење од поновата
историја во низата на македонски жртви од македонски убијци или предавници

--- надополнето ---

Каранов запишал: "Румена не им беше толку драга на богатите, но затоа за
посиромасите минуваше како добар војвода и закрилник. Многу аги и богаташи
биле прогонувани од Румена за пакостите што ги правеле над сиромасите.
Познато е кажувањето дека Румена веднаш му дала на еден сиромав 300 гроша
да си купи коњ..." (Е. Каранов, Румена Воивода,..., 20-22).

 

[GORAZDS]

Атентатот на Киро Глигоров, Мијалков, Борис Трајковски....
долга е нашата... на еден војвода 4 кодоши...

Најди ми во последниве 20 години некој кој бил на власт а не го предал народот и неговите интереси,ке те частам

 

[Ksantika]

Периодот на шеесеттите години од XIX век во Македонија беше време на народното будење изразено на црковно-училишно поле, кога поиздигнатите претставници на македонското граѓанство настапуваа со барања за отстранување на туѓинското мешање и влијание преку црквата79, а за употреба на народниот јазик во богослужбата, училиштата и световното комуницирање, како и во барањата за претставништво на македонското граѓанство и интелигенција во т.н. "меџлиси" - органите на отоманската администрација.
Прашањето за положбата и судбината на Македонија било особено актуелизирано за време на Големата источна криза од 1875 до 1878 година. Оваа криза на повидок ги покажала заострените судири на интересите на европските големи сили околу Балканот и се изрази во повеќе востанија на балканските народи со што уште повеќе беше растресена веќе несигурната полуфеудална Османска империја. Големото незадоволство на христијанското население се изрази во Босанскохерцеговското востание (1875), Априлското во Бугарија (1876) и Разловечкото (1876) и Кресненското (1878/79) во Македонија.

--- надополнето ---

Во Бугарија тогаш имало само мал број печалбари кои работеле во разни места. Од македонските учесници најпознат е Ѓорѓи Измирлиев - Македончето (1847 - 1876). Измирлиев претставува исклучителна личност која се вбројува во редот на Македонците кои зеле активно учество во ослободителните борби на балканските народи против османската власт.

--- надополнето ---

Измирлиев потекнувал од пиринскиот дел на Македонија, од Горна Џумаја (Благоевград).
Ѓурѓевскиот комитет решил да дигне востание во Бугарија и за секој округ одредил по еден раководител наречен "апостол" и по еден негов заменик-полномошник. Измирлиев бил одреден за полномошник на "апостолот" на трновскиот револуционерен округ, Стефан Стамболов, и истиот бил испратен во Горна Ореовица да го подготви востанието. По двојно предавство, вечерта на 27 април, во Горна Ореовица бил уапсен и Измирлиев и бил убиен.

--- надополнето ---

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1b/Delcheff.jpg
Еве што вели Англија за Гоце? многу е битно дека тогашните револуционери немале национална свести немале македонски јазик и се сметале за македонски бугари.Не ја чепкајте таа историја формално -правно е дека ние создадовме нација за време на НОБ т.е 1944 година.Друго е се шпекулација, факт е дека македонија треба да биде континуитет на АСНОМ а не на Илинден и Самуил или пак Александар.

Упатени се публикации на Андон Драндар "Положбата на христијаните во Македонија" и "Турската администрација во Македонија" до европските моќни држави, издадени во 1867 и 1869 година во Лајпциг, кои спаѓаат во најраните дела од македонски автор со политичка тематика. Андон Драндар, кој стекнал широко образование во главните европски универзитетски центри, го сметал давањето црковни права и употребата на мајчиниот јазик во училиштата за императив на елементарната правда и култура и апелирал до големите европски сили да се заложат за воведување реформи во Македонија.

--- надополнето ---

За воен раководител и прв војвода бил избран Стојан Карастоилов. Бил формиран и Штаб на македонските востаници чиј началник, избран од повеќемината војводи, станал Димитар Беровски.Но, ваквиот тек на настаните во Македонија, не оделе во прилог на амбициите на бугарските водечки политички кругови кои се стремеле кон добивање на целосна независност, но во пакет со реализација на Санстефанскиот договор. А. по убиството на Стојан војводата, на 25 ноември 1878 година, востаниците се деморализирале и четите се осипале. Затоа тоа претставувало речиси пресвртен момент во востанието.

Ангел Динев пишува дека козачкиот мајор Калмиков, по заповед на рускиот главен штаб во Бугарија (руските генерали) го извршил убиството на Стојана, со цел да се деморализира и парализира македонската борба против османското владеење.

 

[Ksantika]

Широкото ослободително движење што ја зафатило Македонија во деведесеттите години на XIX век довело до формирање на тајна револуционерна организација- Македонската револуционерна организација (МРО)- формирана на 23 октомври 1893 година во Солун, а нејзини основоположници биле: Христо Батанџиев - професор, родум од с. Гуменџе, Ениџевардарско, Даме Груев - професор, родум од Смилево, Христо Татарчев - лекар, родум од Ресен, солунскиот книжар Иван Хаџи Николов, родум од Кукуш, Петар Поп Арсов - професор, родум од с. Богомила, Велешко и Антон Димитров - учител, родум од с. Ајватово, Солунско. На конгресот во Солун во 1896 година била наречена Тајна македоно-одринска револуционерна организација (ТМОРО), а подоцна, на Рилскиот конгрес во 1905 г. била преименувана во Внатрешна македоноодринска револуционерна организација (ВМОРО).

Веднаш по првиот состанок организаторите започнале со ширење на своите ослободителни идеи и со собирање на приврзеници за нив. Охрабрени од тоа што набрзо привлекле голем број луѓе околу себе, по вторпат се состанале во 1894 година, повторно во Солун. Петар Поп Арсов изработил и Проект-устав на Организацијата што подоцна бил прифатен како нејзин Устав. Од реонот на Солун, Организацијата мошне брзо се раширила и во внатрешноста на Македонија - Прилеп, Битола, Охрид, Струга, Кавадарци итн. Во 1894 година кон МРО пристапува и Гоце Делчев, еден од дејците кои оставиле длабоки траги во работењето на Организацијата и во чувањето на нејзината македонска определба.

Меѓутоа, таквата ориентација не одела,во прилог на повеќе политички сили во соседството, особено во Бугарија каде сонот за Санстефанска Буга-рија се изродувал во национален идеал. Не можејќи веднаш да го преземат раководењето со македонското национално-ослободително движење, тие политички сили преку македонската емиграција и низ различни други патишта настојувале на тоа движење да му дадат бугарски карактер и де го искористат за своите големодржавни идеали. Во тие рамки, наспроти борбата за слобода и автономија на Македонија, се воздигнал врховизмот кој тргнувал од бугарскиот карактер на македонскиот народ и барал обединување на сите "Бугари" во една држава.

--- надополнето ---

низ разни манифестации и апели барала спроведување на реформи во Македонија согласно одредбите на чл. 23 од Берлинскиот договор. Сите овие акции довеле до обединување на македонските друштва во Бугарија. На тој начин, во март 1895 година бил формиран Македонски комитет (МК). Негов претседател станал Трајко Китанчев"', чесен и енергичен Македонец кој требало да ја организира македонската емиграција за македонското ослободително дело.

 

[Attila]

. . . [/COLOR]Во Бугарија тогаш имало само мал број печалбари кои работеле во разни места. Од македонските учесници најпознат е Ѓорѓи Измирлиев - Македончето (1847 - 1876). Измирлиев претставува исклучителна личност која се вбројува во редот на Македонците кои зеле активно учество во ослободителните борби на балканските народи против османската власт.

--- надополнето ---

Измирлиев потекнувал од пиринскиот дел на Македонија, од Горна Џумаја (Благоевград).
Ѓурѓевскиот комитет решил да дигне востание во Бугарија и за секој округ одредил по еден раководител наречен "апостол" и по еден негов заменик-полномошник. Измирлиев бил одреден за полномошник на "апостолот" на трновскиот револуционерен округ, Стефан Стамболов, и истиот бил испратен во Горна Ореовица да го подготви востанието. По двојно предавство, вечерта на 27 април, во Горна Ореовица бил уапсен и Измирлиев и бил убиен.. . .

Споменникот на плоштадот во Горна Орjаховица:

Споменникот е на местото на кое е било бесилото.
Кога иде ред да го обесат Георги Измирлиев сам си слага клупата и последните му сборове са "Сладко е да се умре за свободата на татковината".

 

[Ksantika]

Членот 23 од Берлинскиот договор открива дека Македонија, би добила политичка автономија, во која македонскиот народ би имал пошироки можности да го изрази својотнационален индивилуалитет отколку што ги имал дотогаш под турска власт.

Оттогаш па натаму идејата за автономија на Македонија ќе биде водечка идеја што ќе го мотивира национално ослободителното и револуционерното движење во земјата, добивајќи во различни услови и различни облици, меѓутоа, секогаш присутна како барање и настојување македонскиот народ да добие свои државно-правни рамки. Автономијата за Македонецот стана идеал на кој тој му ја посвети својата идна борба за национална и политичка слобода и од простата причина што утврдувањето на автономниот државно-правен статус на Македонија беше зацртан во државно-правен акт од меѓународен карактер. На тој начин, за првпат во политичката историја на Македонија нејзе с се признава автономен статус и таа се третира како посебна етничка заедница и територијална единица. Практично, со членот 23 од Берлинскиот договор Македонија се конституира како автономна област во своите геополитички и етнички граници во рамките на Турската империја. На овој начин Македонија стана субјект во меѓународните односи и се здоби со признавање како етнички територијална единица со елементи на своја самобитност и самоуправување.

 

[/gone/87]

да не беа Партизаните сега ќе бевме ОБЕДИНЕТИ(и во духовна и во територијална смисла)......

 

[Attila]

Членот 23 од Берлинскиот договор открива дека Македонија, би добила политичка автономија, во која македонскиот народ би имал пошироки можности да го изрази својотнационален индивилуалитет отколку што ги имал дотогаш под турска власт.

Во чл. 23 от Берлинскиот договор се работи за Крим. После тоа се споменуват " . . . и останатите часто от Европска Турциjа . . . ". Тоа са Македониjа, Западна /Беломорска/ и Источна Тракиjа. Се мисли за прилагане Органичниот устав от 1868г.