Првите заработени пари ги добив далечната 2007 год. кога се вработив на седумнаесет години во пицерија кај млечен во населбата Капиштец.Тогаш знам дека отидов со претерано голем страв, не бев воопшто опуштен и од што и не можев да се снајдам во кујната ми падна страв дека ќе ме избркаат и почнав да плачам и тие моменти нема никогаш да ги заборавам.Но, на крајот заврши се добро и знам дека на првата работна смена што ја одработив (а работев по дванаесет саати на ден) заработив вкупно четиристотини денари дневница.За разлика од другите (што немам ништо против тоа што ги фукнале првите пари во кафана) јас првата дневница се сеќавам уште отидов во еден часот после полноќ на улица Водњанска каде што работеше мајка ми трета смена во една од трафиките и на неа и ги предадов тие пари.Значи првите пари што ги заработив ги дадов во фамилијарниот буџет и искрено чувството беше неописливо.Знам дека тие први денови бев претерано многу малтретиран (како и секаде во приватното) од својот шеф и се враќав после одработената смена како да ме прегазила Сканија.Искрено, чувството на првите заработени пари е и неописливо за мене, но и одвратно.Почеток на нешто убаво, но и на нешто грозно.Од една страна заработуваш пари, а од друга страна со текот на времето дознаваш дека заработуваш само „трошки“ кои се платени од твоја страна ужасно тешко.
. А кој ми е крив што размислувам толку долгорочно?
