Епа тогаш пробај да живееш како што живеел просечен човек пред еден, два, пет векови. Кога хигиена била научно фантастичен поим, кога гладувањето било секојдневие, кога болестите биле сметани за демонска казна, кога ропството била нормална и вообичаена практика, кога достапноста до информации и образование било луксуз на привилегираните, кога човековите права биле сведени на моменталното расположение на феудалецот што те чоседува заедно со имотот и земјиштето на кое работиш и живееш, кога медицината и здравството се сведувале на кажување молитва или одење кај бајачка, а најблиску до хирушки зафат било да ти отсечат екстремитет и ако си среќен да ти дадат ракија за да не те боли.
Секој што има два грама памет, веднаш ќе му биде јасно дека никогаш предходно во човековата пишана историја, луѓето немале повеќе права, човечкиот живот не бил поквалитетен и индивидуата немала повеќе избор одколку во ова денешно време. Ако некој очекува дека човечката цивилизација треба да биде утописка бајка, каде нема да постои загадување на воздух, разводини слично, тогаш нешто сериозно не е вбо ред со него.