Напротив: тоа што старозавените одредби се „вакви„ а новозаветните „такви„, тоа не значи дека Бог е предомислил, туку значи нешто друго: дека Бог одново и одново наоѓа начин како да го спаси Свотето највредно творение. Така, ако во старозавентите времиња, Бог делуваше преку пророците, посредно, во новозаветниве времиња, Он одлучи лично да „упадне„ во човековата историја и лично да не‘ повика на спасение, без посредници! Затоа, Старито Завет беше сенка (воспитувач), Новиот Завет е слика, а Царството Христово ќе биде очигледна вистина за Неговите.