На овој, ние од исламски центар веќе му постанавме ноќна мора.
Читај внимателно!
Познато е дека меѓународната заедница е составена од држави со сопствен територијален интегритет кој се простира во рамките на меѓунродно признати граници. Секоја држава има право на спроведување на сопствениот устав и закон во рамките на тие граници. Практикување на закон или устав од друга земја е незамисливо.
Таа земја има договор со ООН за човекови права, но поврзано е со немешањето на оваа организација во сигурноста и безбедноста на било која земја. Тоа е документирано во резолуцијата на меѓ. заед. Од 10,02,1948 година во членот 2, точка 29 каде стои:
„Секој поединец има право и слобода во рамките на законот кој гарантира признавање на правата и слободите на другите и нивното почитување. Праведно исполнување на позитивните последици во општиот систем и почит кон сите подеднакво во демократско општество.“
Уставот на КСА, одобрен од нејзиниот народ е шеријатот, исламскиот верозакон чии основи се втемелени на аллаховата книга и традицијата на Пратеникот Мухаммед, нека е Божјиот мир над него.
Исламот го признава правото на немуслиманите во исламската држава на исповедање на својата вера и градење свои храмови, но исклучок за тоа е само Арапскиот Полуостров како географски регион.
Исламскиот правник Бекр Ебу Зејд рекол:
„Арпаскиот Полуостров е храм на исламот, негов белег, прва куќа, душник на исламските земји и нивниот главен град. Тој е база од каде се шири светлината на Божјето гласништво и ја осветлува темнината на незнабоштвото во секое време.“
Поради тоа, јавното манифестирање друга вера освен исламот или градење религиозни објекти е збарането.