Приказна за чистата вода од кучешкиот череп.
Си бил некој мирјнин којшто имал силна вера во Бога, редовно постел, одел редовно на литургии со еден збор се што вршел било Богоугодно. Така било и едно Неделно утро кога со исполнето со љубов кон Христа срце, тргнал кон храмот на литургија. Кога се приближил до храмот видел како свештеникот блудствува со накоја жена. Срцето на мирјанинот кое било исполнето се љубов во Христа се преполнило со омраза го проколнал свештеникот и избегал далеку од градот. Лутал долго време и така прежеднет и изморен дошол до некаква рекичка, тргнал нагоре по реката за да стигне до изворот и да се напие. Но кога стигнал до изворот видел дека всушност бистрата вода извира од кучешки череп. Се згадил. Не се напил од водта, и жеден легнал до изворот. Бидејќи Бог помнеше за неговата љубов и вера што ги имаше, му испрати Ангел во сонот. Силна светлина блесна во сонот на мирјанинот, Ангелот му рече зошто чедо не се напи од водата?Мирјанинот му одговори зарем не гледаш таа извира од кучешки череп. Ангелот со Божја мудрост му одговори за да ја изгаснеш жедта ти треба чиста вода а оваа вода е почиста од солза без разлика од каде извира, напи се од неа и спаси се. Тогаш мирјанинот се разбуди од сонот се напи од водата и се сети дека Бог сака да му каже дека водата е светата литургија а кучешкиот череп свештеникот.
Без разлика какви се свештениците преку нивното служење и од нивните усти излегуваат пречистите зборови на литургијата. Нека делата на свештениците не ни служат за оправдување, тоа се нивни дела за кои и тие ќе одговараат пред Севишниот како што и ние ќе одговараме за нашите дела.