Озборување

Член од
12 јануари 2016
Мислења
43
Поени од реакции
57
Озборувањето и имањето став за нешто се разликуваат во основната суштинска компонента - јавноста и храброста тоа да се соопшти директно. Во озборувањето, отсуствува храброста да се каже нешто на оној кому му е наменето. Напротив, тоа се прави зад грб, а штом личноста се појави, лицемерната насмевка стапува на сила. Сите сме го почувствувале тоа. Во врска со горецитираната изрека, не можам да ја практикувам. За некои луѓе не можам да кажам само добро.
Тука се соочуваме со уште еден проблем, зависно од перспективата која ја земаме за оваа проблематика и зависно од типот на негативното мислење. Да кажеме дека особа А е дебела и ружна според моите стандарди, јас сум шупак и мојата почит кон особа А, ќе варира од 0 до 10.

Почит од 8 - 10
Нејзиниот физички изглед нема да го коментирам пред никого, ниту како објективен став ниту како дерогаторна заебанција.

Почит 6 - 8
Ќе спомнам што мислам за физичкиот изглед на особата објективно доколку некој ме праша.

Почит 4 - 6
Ќе зборувам и дерогаторно за физичкиот изглед на особата правејќи различни заебанции со други луѓе за да се насмееме (Атлантида се крие во нејзиниот мев), но сепак нема да сакам да и' го лупам тоа у фаца пошто знам дека ќе биде повредена.

Почит 2-4
Ме боли кур за нејзините чувства и освен што се заебавам за физичкиот изглед со други луѓе, повремено немам никаков проблем со тоа да и' кажам у фаца дека е дебела и ружна.

Почит 0 - 2
Не само што и' кажувам у фаца, туку со нејзе постапувам и како вербално-психички насилник, константно потсетувајќи ја за моите ставови околу нејзиниот физички изглед во форма на „Дебела си и ружна како полов орган од (наведи цицач).“

Според приказов погоре, понекогаш зборувањето зад грб укажува на доза почит со што знаеме дека истото нешто кажано у фаца, може да ја повреди особа А, а приложувањето на истите информации у фаца, укажува на нашата индиферентност околу емоциите на особата за која станува збор!
Се сложуваме ли околу овој постулат?
 

SweetGirl*

мудар посматрач
Член од
9 декември 2009
Мислења
141
Поени од реакции
119
Во темава Озборување ме потсети на една моја другарка од моето моминско мало. Дома седам и се знам, она иде ( наследено од нејзината мајка озборувањето ) и почнува, вој со вој се смувал. војс е оставил вој швалер имал итн итн. Кога се омажи она комшиите што се доселија нагоре ( пошто живеев на високо и секој ден имаше некој нов комшија далеку од мене ) никој не знаев и си викав ах кај ми е Катето да ме просветли кои се вие :) . Кога се омажив и јас сеуште сме блиски и кога и да дое ми расправа за старото маало, и јас кога и да ја прашам мајка ми она врска нема и ни остана тоа Ни ја нема Катето да ни каже. Но на старост Катето ја наследи за моја и на мајка ми нервоза и жалост татко ми. Да да мојот татко кој 50 год за никој немаше кажано збор ни го интересираше сега е трачар. Од кај дознава и како само он си знае , ама тоа е..битно си имаме трачар и ние у фамилија. И сега ја сваќам поговорката Не се смеј на другите оти тоа и тебе може да те снајде .:vozbud::vozbud::vozbud::vozbud:
 
  • Ми се допаѓа
Reactions: aye

Kajgana Shop

На врв Bottom