- Член од
- 22 јануари 2005
- Мислења
- 980
- Поени од реакции
- 4
Македонски земски грб е жолт лав на црвено поле (за разлика од бугарскиот кој бил обратен по боја - грешката ја прави Ритер Витезовиќ во 1694 година, заменувајќи им го боите по грешка, од невнимание, а не намерно.
Македонскиот земски грб, лавот, е исправен на задните нозе, секогаш свртен налево, односно на десната хералдичка страна, , што е наполно правилно, зашто во хеладиката постои правило живите суштества да бидат свртени на лево од гледачот.
Македонскиот земски грб секогаш се јавува и со својот основен и задолжителен елемент - штитот! Лавот на главата има и мала круна. Тоа е знак за распознавање, кадешто грбовите не се во боја. Така, онаму кадешто македонскиот е со круна, бугарскиот не е, и обратно.
Лавот е најчесто со еднокрака опашка, но не се ретки случаите да се јавува и со двокрака.
Во посебниот македонски земски грб (за кој пишувам), нема шлем (кацига), но во некои општи македонски грбови има. Како што во некои општи, лавот нене исправен на задните нозе, туку е полуисправен или на сите четири.
Значи, ова е ЗЕМСКИОТ грб на Македонија, хералдички исправен!
Македонскиот земски грб, лавот, е исправен на задните нозе, секогаш свртен налево, односно на десната хералдичка страна, , што е наполно правилно, зашто во хеладиката постои правило живите суштества да бидат свртени на лево од гледачот.
Македонскиот земски грб секогаш се јавува и со својот основен и задолжителен елемент - штитот! Лавот на главата има и мала круна. Тоа е знак за распознавање, кадешто грбовите не се во боја. Така, онаму кадешто македонскиот е со круна, бугарскиот не е, и обратно.
Лавот е најчесто со еднокрака опашка, но не се ретки случаите да се јавува и со двокрака.
Во посебниот македонски земски грб (за кој пишувам), нема шлем (кацига), но во некои општи македонски грбови има. Како што во некои општи, лавот нене исправен на задните нозе, туку е полуисправен или на сите четири.
Значи, ова е ЗЕМСКИОТ грб на Македонија, хералдички исправен!
S
Sagan
Гостин
Земскиот грб
Грбот на Македонија прв пат се појавува во Илирскиот Грбовник од крајот на 16 век. Ова колекција грбови го преставуваат основниот извор на балканската хералдика.
Појавувањето на грбот на Македонија е поврзано со Петар Охмучевич од Дубровничката Република. Дон Педро бил богат морнар кој бил во служба на Шпанија. Во 1588 г. Тој станал заповедник на фрегата која ја сочинувале 12 големи бродови. Подоцна во својата морнаричка кариера стигнал до чинот адмирал. Иако адмирал, тој не можел да стане витез на редовите на Калатрава, Алкантаре и Св. Јаков од Компостеле, бидејѓи не бил од признато благородничко семејство.
За да докаже дека потекнува од благородничко семејство, тој почнал да собира материјални докази, и од 1580 г. Почнува да произведува фалсификувани документи и измислени грбовници, за да докаже дека е потомок на Хреља Охмучевич, кој во 1349 година добил титула Бан на Костур од Цар Душан.
Тој почнал да собира и да креира грбови за своите предци и роднини и со тоа, како што тогаш бил обичајот, да докаже дека е благородник. Со ова започнува илирската хералдика.Тој ги собира собраните и креираните грбови во грбовник за кој тврди дека е составен 1340 и е најден меѓу светите книги на островот Атос, Македонија.
Така првиот Илирски Грбовник е изработен меѓу 1584 и 1594 година за да ги задоволи потребите на адмирал Петар Охмучевич од Дубровничката Република. Грбовите се направени во согласност со веќе постојните европски грбовници.
Овој грбовник, кој преставува прототип за другите е изгубен, или пак останува неоткриен некаде во библиотеките на Италија или Шпанија. Најстариот сочуван грбовник е така нареќениот Коренич- Неорич од 1595 година кој се чува во загрепската библиотека.
Напочетокот на овој грбовник има 11 земски грба односно „Амблеми на земјите и светите племиња“. Потоа следат 140 семејни грбови на различни војводи, вождови, принцови, витези и други. Меѓу овие е и грбот на Македонија на страна 6. Под грбот пишува „Македонија“ а над него „Цимери македонске земље“. Грбот е Златен исправен крунисан лав на црвено поле. Над штитот има голема царска круна.
Во овој грбовник, грбот на Македонија се јавува двапати, еднаш сам и еднаш во општо словенскиот грб на Цар Душан, кој ја зел титулата Цар Илирски кој владеел со 9 територии, Македонија, Босна, Далмација, Хрватска, Приморје, Славонија, Бугарија, Србија и Рашка, заедно со 14о вазали чии грбови се вклучени во овој грбовник.
Општиот грб се состои од различни земски грбови ставени на заеднички штит, со македонскиот грб на првото хералдичко поле.
Грбот на Македонија може да се најде и во други извори кои се чуваат во библиотеки и архиви во странство. Ќе споменеме неколку од нив: Грбовникот на Палмич од крајот на 16 век, во Југословенската академија, Мавро Орбини, 1601, Алтанм 1614, универзитетската библиотека во Болоња, Грбовникот од 1620 во музејот на применете уметност во Белград, Марко Скороевич, 1636, Виена;Фојничкиот грбовник, 1675; Оловиот грбовник од 17 век, Стематографијата на Жефарович, 1741; Павле Витезовиќ, 1701;Патријархот од Карловац од 1741, итн.
1694Од Павле Витезовиќ
Забележете ја грешката, грбовите биле исечени од друг постар грбовник, но без описот и при лепењето описот е погрешно напишан
1595
1614 Алтановиот грбовник, Болоња
1620 Од Белградскиот музеј на современа уметност
17c
Стефан Немањиќ
Грбот на Македонија прв пат се појавува во Илирскиот Грбовник од крајот на 16 век. Ова колекција грбови го преставуваат основниот извор на балканската хералдика.
Појавувањето на грбот на Македонија е поврзано со Петар Охмучевич од Дубровничката Република. Дон Педро бил богат морнар кој бил во служба на Шпанија. Во 1588 г. Тој станал заповедник на фрегата која ја сочинувале 12 големи бродови. Подоцна во својата морнаричка кариера стигнал до чинот адмирал. Иако адмирал, тој не можел да стане витез на редовите на Калатрава, Алкантаре и Св. Јаков од Компостеле, бидејѓи не бил од признато благородничко семејство.
За да докаже дека потекнува од благородничко семејство, тој почнал да собира материјални докази, и од 1580 г. Почнува да произведува фалсификувани документи и измислени грбовници, за да докаже дека е потомок на Хреља Охмучевич, кој во 1349 година добил титула Бан на Костур од Цар Душан.
Тој почнал да собира и да креира грбови за своите предци и роднини и со тоа, како што тогаш бил обичајот, да докаже дека е благородник. Со ова започнува илирската хералдика.Тој ги собира собраните и креираните грбови во грбовник за кој тврди дека е составен 1340 и е најден меѓу светите книги на островот Атос, Македонија.
Така првиот Илирски Грбовник е изработен меѓу 1584 и 1594 година за да ги задоволи потребите на адмирал Петар Охмучевич од Дубровничката Република. Грбовите се направени во согласност со веќе постојните европски грбовници.
Овој грбовник, кој преставува прототип за другите е изгубен, или пак останува неоткриен некаде во библиотеките на Италија или Шпанија. Најстариот сочуван грбовник е така нареќениот Коренич- Неорич од 1595 година кој се чува во загрепската библиотека.
Напочетокот на овој грбовник има 11 земски грба односно „Амблеми на земјите и светите племиња“. Потоа следат 140 семејни грбови на различни војводи, вождови, принцови, витези и други. Меѓу овие е и грбот на Македонија на страна 6. Под грбот пишува „Македонија“ а над него „Цимери македонске земље“. Грбот е Златен исправен крунисан лав на црвено поле. Над штитот има голема царска круна.
Во овој грбовник, грбот на Македонија се јавува двапати, еднаш сам и еднаш во општо словенскиот грб на Цар Душан, кој ја зел титулата Цар Илирски кој владеел со 9 територии, Македонија, Босна, Далмација, Хрватска, Приморје, Славонија, Бугарија, Србија и Рашка, заедно со 14о вазали чии грбови се вклучени во овој грбовник.
Општиот грб се состои од различни земски грбови ставени на заеднички штит, со македонскиот грб на првото хералдичко поле.
Грбот на Македонија може да се најде и во други извори кои се чуваат во библиотеки и архиви во странство. Ќе споменеме неколку од нив: Грбовникот на Палмич од крајот на 16 век, во Југословенската академија, Мавро Орбини, 1601, Алтанм 1614, универзитетската библиотека во Болоња, Грбовникот од 1620 во музејот на применете уметност во Белград, Марко Скороевич, 1636, Виена;Фојничкиот грбовник, 1675; Оловиот грбовник од 17 век, Стематографијата на Жефарович, 1741; Павле Витезовиќ, 1701;Патријархот од Карловац од 1741, итн.
1694
Забележете ја грешката, грбовите биле исечени од друг постар грбовник, но без описот и при лепењето описот е погрешно напишан
Извадоци од Англискиот завршен текст на книгата „Грбовите на Македонија“ од Александар Матковски
1595
Од грбовникот на Коренич- Неорич
1614 Алтановиот грбовник, Болоња
1620 Од Белградскиот музеј на современа уметност
17c
од грбовникот од Берлинската библиотека
Стефан Немањиќ
истиот извор со македонскиот во првото поле, горе лево (хералдички десно)
.
S
Sagan
Гостин
Република Македонија нема грб.
Таа се уште го користи амблемот на Нардона република Македонија, донесен од Собранието во 1946 година и кој беше дизајниран по урнек на другите социјалистички држави. Дизајнот се базира на амблемот на СССР.
За разлика од другите социјалистички републики кои ги вплотија историските грбови во новиот амблем, Македонија доби пејсажен дизајн, без никаква врска со традиционалните симболи, и со тоа потпаѓајќи во истата категорија со Народна Република Романија, Босна и Херцеговина, Црна гора и Словенија.
Овој амблем ги преставува пејсажните карактеристики на Македонија: планините, реките, полињата и сонцето. Венецот ги преставува културите кои се одгледуваат во Македонија: пченица, тутун, памук и афион. На дното се наоѓа лента со традиционален вез, а на врвот црвена петокрака ѕвезда, симболот на владеачката идеологија.
Со независноста и новиот устав од 1991, се појави и прашањето на државните симболи. Државната химна остана истата. Се донесе ново знаме. Златно сонце на црвено поле, честопати именувано како ѕвездата од Вергина. Поради спорот со Република Грција, во 1995 година, тоа беше заменето со друго, истотака преставувајќи Златно сонце на црвена основа.
Прашањето за нов грб беше покомплицирано. Беше формирана комисија и беше прогласен јавен повик во обид да се најде нов дизајн. Најголемиот број на предлози добиени на тендерот се базираа на историскиот грб, златен крунисан двоопашест исправен лав на црвено поле.
Ова во главно беше основано на истражувањето и на работата на академик Александар Матковски, објавени во книгата „Грбовите на Македонија”. Неговото истражување покажа дека историскиот грб на Македонија е Златен Лав кој води свои корени од грбовникот на Корениќ- Неориќ кој датира од 1595. Повеќе за овој грб во неговиот заклучок на страната Земскиот грб.
Најприфатлив дизајн беше оној на Мирослав Грчев, професор на архитектонскиот факултет, базиран на историскиот грб на Македонија. Но за овој предлог немаше политички концензус и затоа дури и не стигна на расправа во Собранието.Овој предлог повеќепати беше возобновен, но без успех. Првиот предлог дојде во 1992 кој преставуваше употреба на сонцето од знамето, со вметнување на буквата М, како инициал на името на државата.
Имаше повеќе обиди да се реши ова прашање. Во основа се работеше со три предлози. Едниот беше да се прифати дизајнот на лавот кој веќе го користеше ВМРО- ДПМНЕ и другите партии со префикс ВМРО, со измени само во текстот на лентите над и под штитот. Втор, беше само да се отстрани ѕвездата од сегашниот дизајн, предлог за кој главно се залагаше тогашниот претседател на Собранието, Николa Поповски.
Трет, е да се постави сегашниот пејсажен дизајн на штит. Ова е т.н. словенечко решение.Имено, Република Словенија го употреби овој модел, ставајки ја планината од стариот социјалистички пејсажен мотив на штит, но овојпат додаваќи и три ѕвезди превземени од историскиот грб.
Република Словенија го напушта овој пристап, и е во процес на изнаоѓање на подобро решение.
За разлика од другите социјалистички републики кои ги вплотија историските грбови во новиот амблем, Македонија доби пејсажен дизајн, без никаква врска со традиционалните симболи, и со тоа потпаѓајќи во истата категорија со Народна Република Романија, Босна и Херцеговина, Црна гора и Словенија.
Овој амблем ги преставува пејсажните карактеристики на Македонија: планините, реките, полињата и сонцето. Венецот ги преставува културите кои се одгледуваат во Македонија: пченица, тутун, памук и афион. На дното се наоѓа лента со традиционален вез, а на врвот црвена петокрака ѕвезда, симболот на владеачката идеологија.
Прашањето за нов грб беше покомплицирано. Беше формирана комисија и беше прогласен јавен повик во обид да се најде нов дизајн. Најголемиот број на предлози добиени на тендерот се базираа на историскиот грб, златен крунисан двоопашест исправен лав на црвено поле.
Ова во главно беше основано на истражувањето и на работата на академик Александар Матковски, објавени во книгата „Грбовите на Македонија”. Неговото истражување покажа дека историскиот грб на Македонија е Златен Лав кој води свои корени од грбовникот на Корениќ- Неориќ кој датира од 1595. Повеќе за овој грб во неговиот заклучок на страната Земскиот грб.
Трет, е да се постави сегашниот пејсажен дизајн на штит. Ова е т.н. словенечко решение.Имено, Република Словенија го употреби овој модел, ставајки ја планината од стариот социјалистички пејсажен мотив на штит, но овојпат додаваќи и три ѕвезди превземени од историскиот грб.
Република Словенија го напушта овој пристап, и е во процес на изнаоѓање на подобро решение.
S
Sagan
Гостин
Најприфатливиот дизајн
Интересен ми е овој дел од текстот:
’’Најприфатлив дизајн беше оној на Мирослав Грчев, професор на архитектонскиот факултет, базиран на историскиот грб на Македонија. Но за овој предлог немаше политички концензус и затоа дури и не стигна на расправа во Собранието.Овој предлог повеќепати беше возобновен, но без успех.’’
Значи, ова што го гледаме можело да биде изберено за земски грб на Македонија, ни бидејќи ’’некоја’’ партија веќе го користела, со одредени модификации, решение не било најдено.
Од друга страна, овој грб потсеќа на овој:
а и на овој:
кои се всушност грбовите на Финска и Норвешка. Едноставно, преголема стилизација, со што се губи вредноста на македонскиот вистински земски грб:
Интересен ми е овој дел од текстот:
Значи, ова што го гледаме можело да биде изберено за земски грб на Македонија, ни бидејќи ’’некоја’’ партија веќе го користела, со одредени модификации, решение не било најдено.
Од друга страна, овој грб потсеќа на овој:
а и на овој:
кои се всушност грбовите на Финска и Норвешка. Едноставно, преголема стилизација, со што се губи вредноста на македонскиот вистински земски грб:
S
Sagan
Гостин
Да не е можеби професорот од машински факултет?
Освен што круната е целосно копирана од финскиот грб, авторот направил силни напори земскиот македонски грб да го направи да личи на оној на автомобилската компанија Пежо!
Освен што круната е целосно копирана од финскиот грб, авторот направил силни напори земскиот македонски грб да го направи да личи на оној на автомобилската компанија Пежо!
Homer MakeDonski
*Матриот
- Член од
- 14 јуни 2005
- Мислења
- 823
- Поени од реакции
- 87
The Real brate ,prosti ,ne stignav da napisam sekoja cest za odlicniot teks i hronoligiite vo nego.Bi te zamolil ako moze da go nadopolnis i so delot za proizvolno izmisleniot ventilator .Pametam deka vo vremeto na negovoto donesuvanje odese dokumentarna emisija na makedonskata televizija, vo koj se od istoriska tocka negovoto usvojuvanje se arumentirase i sporeduvase so postoenjeto na prozorec, na neznam vekje koja bese crkva ,koj prozor gi imase istite konturi kako ventilatorot, a sozdatelot na prozerecot bese pretstaven kako daleugled vizioner .E sega ne sum siguren dali bese pozor ili limarija postavena da zastiti prozorecot ,a koja bila izvedena vo istiot ventilatorski stil
NIKA
F.B.I (Fausse Bonne Idée)
- Член од
- 11 април 2006
- Мислења
- 791
- Поени од реакции
- 12
A da napravime peticija ili kako se vele6e da sobereme potpisi i eden referendum(realen smisol-barame MAKEDONSKI grb koj ja predstavuva makedonija ne sosedite i nivnite pretencii pa i naselenici koi sakaat da se vmknat ko pijavici).
Pa da si go smenime za6o komunizam i socijalizam odaaaavna zaminaa.....iako politicive seo6te zboruvaat na "JE" i drugi ne na6i zborovi.......no da ne begam......tuku DA SI GO PROMENIME so referendum......ili da si go vratime stariov od Aco na6 ili od koj be6e tamu(slaba sum po godini istorija).....a ili o6te ke se maeme taka so socijalisti4kiov SSSR-ski.......ajde narode AKCIJA!!!!!!!!!!!
Pa da si go smenime za6o komunizam i socijalizam odaaaavna zaminaa.....iako politicive seo6te zboruvaat na "JE" i drugi ne na6i zborovi.......no da ne begam......tuku DA SI GO PROMENIME so referendum......ili da si go vratime stariov od Aco na6 ili od koj be6e tamu(slaba sum po godini istorija).....a ili o6te ke se maeme taka so socijalisti4kiov SSSR-ski.......ajde narode AKCIJA!!!!!!!!!!!
Homer MakeDonski
*Матриот
- Член од
- 14 јуни 2005
- Мислења
- 823
- Поени од реакции
- 87
За македонските симболи според книгата на Петар Поповски ”Георгија Кастриот-Искендер крал на Епир и Македонија и втор Александар Македонски’’ стр.339-364
Државата на Георги Кастриот имала и свои земски, државни симболи-знаме и грб,со кои била препознатлива меѓу останатите македонски феудални заедници во Матија- на Нов и Стар Епир и во Северна Арванија, територии кои пред и во време на османското владеење биле третирани како Западна Македонија.Имено тоа биле симболите на древното Македонско античко Кралство-античките геми 67.Првобитно знамето на династијата на Кастриотите се состоела од црвена и бела боја на полето,со шеснаесеткрако македонско Сонце во средината.Црвената боја го покривала горниот и долниот дел од полето,а белата средниот дел.Врз трите полиња било втиснато шеснаесеткрако Сонце ,денес познато како Сонцето од Кутлеш,во златно жолта боја.На горниот дел од штитот кој бил во црвена боја имало крст,изработн од сребро,поради што знамето било нарекувано Крстат Барјак 68.
Знамето на античките Македонци се користело од како се знае за Кастриотите, од времето на најстариот предок Бране(Бранила) Иван,чија традиција ја продолжил неговиот син Јован(Бранила ) Канински,а тоа бил почетокот на 13 век.Овој вид на знаме се негувал скоро кај пет генерации,до пред крајот на 14 век,кога под притисок од Венецијанците и Анжујците кои во тоа време биле најмоќните воени сили на Медитеранот, дошло до негова промена .
--------------------
67 D-r Const.Ios Iriček,ArchivSlavjanskoj Philologiji...,t.25,p.95.
Спореди кај L.V.Thalloczy,Illirisch'albanische Forschungen, I. Munchen,1916,146 ,и кај
-r Milan Šufflau,Povijest......,207.
68 Изгледот на првобитното знаме на Кастриотите на летописецот Жунгулоски му го опишал Димко Кастриот од с. Симона,при неговата прва посета на тоа село.( Летописни...,59.). Ваква форма на знаме кое им припаѓа на Кастриотите видел и И. Смиљанић, при своите истражувања на просторите во Арванија.(Племенске одлике Мијака....,73.Од истиот автор и Мијаци,Горна Река ...35-36).
Државата на Георги Кастриот имала и свои земски, државни симболи-знаме и грб,со кои била препознатлива меѓу останатите македонски феудални заедници во Матија- на Нов и Стар Епир и во Северна Арванија, територии кои пред и во време на османското владеење биле третирани како Западна Македонија.Имено тоа биле симболите на древното Македонско античко Кралство-античките геми 67.Првобитно знамето на династијата на Кастриотите се состоела од црвена и бела боја на полето,со шеснаесеткрако македонско Сонце во средината.Црвената боја го покривала горниот и долниот дел од полето,а белата средниот дел.Врз трите полиња било втиснато шеснаесеткрако Сонце ,денес познато како Сонцето од Кутлеш,во златно жолта боја.На горниот дел од штитот кој бил во црвена боја имало крст,изработн од сребро,поради што знамето било нарекувано Крстат Барјак 68.
Знамето на античките Македонци се користело од како се знае за Кастриотите, од времето на најстариот предок Бране(Бранила) Иван,чија традиција ја продолжил неговиот син Јован(Бранила ) Канински,а тоа бил почетокот на 13 век.Овој вид на знаме се негувал скоро кај пет генерации,до пред крајот на 14 век,кога под притисок од Венецијанците и Анжујците кои во тоа време биле најмоќните воени сили на Медитеранот, дошло до негова промена .
--------------------
67 D-r Const.Ios Iriček,ArchivSlavjanskoj Philologiji...,t.25,p.95.
Спореди кај L.V.Thalloczy,Illirisch'albanische Forschungen, I. Munchen,1916,146 ,и кај
-r Milan Šufflau,Povijest......,207.68 Изгледот на првобитното знаме на Кастриотите на летописецот Жунгулоски му го опишал Димко Кастриот од с. Симона,при неговата прва посета на тоа село.( Летописни...,59.). Ваква форма на знаме кое им припаѓа на Кастриотите видел и И. Смиљанић, при своите истражувања на просторите во Арванија.(Племенске одлике Мијака....,73.Од истиот автор и Мијаци,Горна Река ...35-36).
Homer MakeDonski
*Матриот
- Член од
- 14 јуни 2005
- Мислења
- 823
- Поени од реакции
- 87
Мотивите за промена на изгледот на знамето на Кастриот бил стравот на тие сили од обновата на македонското античко кралство, што било разбирливо, бидејќи династијата на Кастриотите била во постојана експанзија,како во воен,така и во економски поглед.Тоа се случило кога на кнежевскиот престол дошол Бранко (Бранила) Кастриот 69,помладиот.Симболот-шеснаесеткракото Сонце (Сонцето од Куклиш) на Матските (Ematsko-Арванските) простори бил многу раширен и популарен,не само во времето на Кастриотите ,туку од многу одамна,од времето на античките Македонци.Како оригинална апликација на некогашното шеснаесеткрако Сонце, најмногу го имало по црквите,манастирите и параклисите во Епирското Кнежевство .Летописецот Жунгуловски соопштува дека овој вид симбол во 1897 год. го видел на мермерна плоча во древниот манастир Св. Богородица, на Мартинешка Гора ( од 12 в.),во Матскиот предел,веднаш пред олтарот,потоа во црквата Св.Никола во село Курбино(12 в.) во црквата Св.Архангел Михаил во село Пресека (13 в.) во истиот предел 70.Соговорниците , браќата Димитар и Јован Кастриот, му раскажувале на хроничарот Жунгулоски дека мотиви на шеснаесеткрако Сонце во разни форми и димензии ги имало „пред олтарот на скоро секоја црква и во сите манастири’’ на просторите на некогашното Епирско Кнежевство, кои ги имале нешто повеќе од 250.
Овие податоци на документиран и најуверлив начин говорат за макеонскиот карактер на Матските (Ematsko-Арванитските)простори од најстари времиња.
Шеснаесеткракото Сонце од Куклиш, кое во Горна и Долна Матија односно Горна и Долна Македонија имало долга традиција ,која се пренесувала во континуитет од поколение на поколение,било присутно и во женската невестинска носија кај Кастриотите, со сите негови белези и финеси, што било карактеристика и за невестинската носија кај целиот мијачки етнос. Имено, на пафтите од невестинската носија во династијата на Кастриотите редовно врз сребрена подлога во средината било прилепено шестнаесткрако Сонце изработено од злато 71. Овој вид сонце го имало и во сите други придружни украсни елементи што се составен дел од невестинската женска носија. Heгo го имало и на коланот на кој се поставени пафтите. Имено, по целата негова должина постои вез од златножолти монизда на шестнаесткрако Сонце што лежи врз црвена подлога, исто така, од монизда или најчесто во вез од срма. Овие елементи од некогашните Кастрати кај нивните соплеменици Мијаците се задржани и до нашите дни72.
Изглед на Пафтите кои биле состанвен дел на женската невестинска носуја на македонската кралска династија Кастриот.Во средината од Пафтите ,кои биле изработени од сребро,јасно се гледа македонското шеснаесеткрако Сонце во злато,што претставува своевидно материјално сведоштво за македонскиот словенски карактер на оваа прославена македонска династија.Невестинската носија кај Кастриотите, всушност е древна носија на Мионните,на Мијачката етничка група,која во науката се смета за типична наследничка на насијата на античките Македонци
Дел од придружните елементи од Пафтите кај мијачката невестинска носија, наследена од античките Македонци. На секој дел од малите кругови е претставено шестнаесткракото сонце, што зборува за култот што постоел кај мионско-мијачкиот елемент, од кој произлегува и династијата Кастриот, кон макдонските антички геми.
----------------------------------
71 Види пошироко кај: Петар Поповски, Албанцише веаш ср-
пско знаме, во: Рев. спис. "Сведок", год. Ill, бр. 105, Скопје, 12 февруари 2004, 12-15. Од истиот автор и: Георгија Кастриот - Искендер македонско, а не албанско потекло, во истата ревија, бр. 106,19 февруари 2004,36-39.
72 По осамостојувањето на Република Македонија, во 1991 година, македонските власти го вратија шестнаесткракото Сонце од Куклиш, прогласувајќи го за национален земски симбол, со што беше продолжена традицијата на употребата на македонските антички геми. Меѓутоа, во 1996 година, под притисок од Република Грција, која себе си се смета за, некаков, наследник на македонските антички геми, беа принудени да го променат видот на знамето. Тоа беше своевиден грабеж на туѓо културно наследство, во конкретниов случај на легитмното и суверено историско наследство на македонскиот народ, Нашиот јужен сосед тоа го постигна благодарејќи на силната поддршка од корумпираниот западен свет, кој од секогаш го игнорирал македонскиот народ, како последица на љубомората која постои кај тој свет кон Македонија поради тоа што од најстари времиња претставувала лулка на човековата култура и цивилизација и земја во која блесна искрата на христијанството. Како што гледаме, историјата кон Македонија постојано се повторува. Македонските антички геми прво им пречеле на Римјаните, потоа на Византијиците, па на Анжујците и Венецијанците, а денес и на Грците.
Според книгата ”Георгија Кастриот-Искендер крал на Епир и Македонија и втор Александар Македонски’’ стр.340-345
Овие податоци на документиран и најуверлив начин говорат за макеонскиот карактер на Матските (Ematsko-Арванитските)простори од најстари времиња.
Шеснаесеткракото Сонце од Куклиш, кое во Горна и Долна Матија односно Горна и Долна Македонија имало долга традиција ,која се пренесувала во континуитет од поколение на поколение,било присутно и во женската невестинска носија кај Кастриотите, со сите негови белези и финеси, што било карактеристика и за невестинската носија кај целиот мијачки етнос. Имено, на пафтите од невестинската носија во династијата на Кастриотите редовно врз сребрена подлога во средината било прилепено шестнаесткрако Сонце изработено од злато 71. Овој вид сонце го имало и во сите други придружни украсни елементи што се составен дел од невестинската женска носија. Heгo го имало и на коланот на кој се поставени пафтите. Имено, по целата негова должина постои вез од златножолти монизда на шестнаесткрако Сонце што лежи врз црвена подлога, исто така, од монизда или најчесто во вез од срма. Овие елементи од некогашните Кастрати кај нивните соплеменици Мијаците се задржани и до нашите дни72.
Изглед на Пафтите кои биле состанвен дел на женската невестинска носуја на македонската кралска династија Кастриот.Во средината од Пафтите ,кои биле изработени од сребро,јасно се гледа македонското шеснаесеткрако Сонце во злато,што претставува своевидно материјално сведоштво за македонскиот словенски карактер на оваа прославена македонска династија.Невестинската носија кај Кастриотите, всушност е древна носија на Мионните,на Мијачката етничка група,која во науката се смета за типична наследничка на насијата на античките Македонци
Дел од придружните елементи од Пафтите кај мијачката невестинска носија, наследена од античките Македонци. На секој дел од малите кругови е претставено шестнаесткракото сонце, што зборува за култот што постоел кај мионско-мијачкиот елемент, од кој произлегува и династијата Кастриот, кон макдонските антички геми.
----------------------------------
71 Види пошироко кај: Петар Поповски, Албанцише веаш ср-
пско знаме, во: Рев. спис. "Сведок", год. Ill, бр. 105, Скопје, 12 февруари 2004, 12-15. Од истиот автор и: Георгија Кастриот - Искендер македонско, а не албанско потекло, во истата ревија, бр. 106,19 февруари 2004,36-39.
72 По осамостојувањето на Република Македонија, во 1991 година, македонските власти го вратија шестнаесткракото Сонце од Куклиш, прогласувајќи го за национален земски симбол, со што беше продолжена традицијата на употребата на македонските антички геми. Меѓутоа, во 1996 година, под притисок од Република Грција, која себе си се смета за, некаков, наследник на македонските антички геми, беа принудени да го променат видот на знамето. Тоа беше своевиден грабеж на туѓо културно наследство, во конкретниов случај на легитмното и суверено историско наследство на македонскиот народ, Нашиот јужен сосед тоа го постигна благодарејќи на силната поддршка од корумпираниот западен свет, кој од секогаш го игнорирал македонскиот народ, како последица на љубомората која постои кај тој свет кон Македонија поради тоа што од најстари времиња претставувала лулка на човековата култура и цивилизација и земја во која блесна искрата на христијанството. Како што гледаме, историјата кон Македонија постојано се повторува. Македонските антички геми прво им пречеле на Римјаните, потоа на Византијиците, па на Анжујците и Венецијанците, а денес и на Грците.
Според книгата ”Георгија Кастриот-Искендер крал на Епир и Македонија и втор Александар Македонски’’ стр.340-345
Homer MakeDonski
*Матриот
- Член од
- 14 јуни 2005
- Мислења
- 823
- Поени од реакции
- 87
Голем број научни работници етнолози стојат цврсто на становиштето дека мионско-мијачката машка и женска носија имаат античка древност и вредност и дека Мијаците претставуваат типични продолжувачи на македонската античка носија 73. Тоа се непобитни историски факти со кои се посведочува македонското античко мионско-мијачко потекло на кнежевската династија на Кастриотите.
Како што рековме понапред, кнезот Бранила Кастриот, поради притисокот од Венецијанците и Анжујците бил принуден да го смени изгледот на земското знаме, бидејќи постоела опасност да биде нападнат од страна на тие, во тоа време, моќни европски држави. Како последица на тоа, шестнаесткракото Сонце било заменето со друга, исто така, карактеристична македонска античка гема, со златно жолт лав, што претставувал народносен симбол на некои македонски племенски групи во југозападниот дел на Македонија. Новото знаме сега веќе се состоело од црвено копринено платно во чија средина се наоѓал златно-жолт лав. На двата краја од полето, наспроти штитот, на кој на врвот стоел крст, имало "киски" (реси) од свила во златно жолта боја. Во прво време тоа било прифатено од страна на државите кои барале негова промена, меѓутоа подоцна се јавиле нови приговори, барајќи повторна промена. Гневен на ирационалните барања од Венецијанците и Анжујците, кнезот Бранила решил да не го менува новото знаме дури и по цена на војна со тие земји, бидејќи со тој симбол се изразувала народносната припадност на Кастриотите. Кога тие увиделе дека кнезот е цврст, решителен и непопустлив, решиле да претстанат да се бават со тоа прашање и да го обноват старото сојузништво што веќе било сериозно нарушено и пореметено.
--------------------------------------------
73 Види пошироко во: Сазнања у науци. Богатство накита античке Македоније, во: "Борба", (Београд), 5 новембар 1978,12.
Како што рековме понапред, кнезот Бранила Кастриот, поради притисокот од Венецијанците и Анжујците бил принуден да го смени изгледот на земското знаме, бидејќи постоела опасност да биде нападнат од страна на тие, во тоа време, моќни европски држави. Како последица на тоа, шестнаесткракото Сонце било заменето со друга, исто така, карактеристична македонска античка гема, со златно жолт лав, што претставувал народносен симбол на некои македонски племенски групи во југозападниот дел на Македонија. Новото знаме сега веќе се состоело од црвено копринено платно во чија средина се наоѓал златно-жолт лав. На двата краја од полето, наспроти штитот, на кој на врвот стоел крст, имало "киски" (реси) од свила во златно жолта боја. Во прво време тоа било прифатено од страна на државите кои барале негова промена, меѓутоа подоцна се јавиле нови приговори, барајќи повторна промена. Гневен на ирационалните барања од Венецијанците и Анжујците, кнезот Бранила решил да не го менува новото знаме дури и по цена на војна со тие земји, бидејќи со тој симбол се изразувала народносната припадност на Кастриотите. Кога тие увиделе дека кнезот е цврст, решителен и непопустлив, решиле да претстанат да се бават со тоа прашање и да го обноват старото сојузништво што веќе било сериозно нарушено и пореметено.
--------------------------------------------
73 Види пошироко во: Сазнања у науци. Богатство накита античке Македоније, во: "Борба", (Београд), 5 новембар 1978,12.
Homer MakeDonski
*Матриот
- Член од
- 14 јуни 2005
- Мислења
- 823
- Поени од реакции
- 87
Bo духот на новото земско знаме бил компониран и новиот грб на Кнежевството што, исто така, ја одразувал народносната припадност на неговите жители. Грбот го сочинувал златно-жолт лав, кој лежел врз црвена основа 74, врз црвено поле, со круна над Главата. Над круната стоел натпис "Македонија". Понекаде наместо со црвена боја, се среќавала и друга апликација - небесно светла боја, наоколу со бели облаци, во чија средина бил втиснат златно жолт Лав, исто така, со круна над главата. Вака се опишува грбот и знамето кај летописецот Жунгулоски, кои примероци ги видел кај најстариот од потомците на Кастриотите, кај Димко, син на Никола Кастриот, најмладиот, при својата посета во с. Симона, кај Кроја, во 1897 година 75. На тоа го упатил помладиот син на Никола - Јован Кастриот, кој во тоа време живеел во Кроја, но кој веќе се подготвувал заедно со своето семејство да го напу-шти старото огниште, на пат за Русија, бидејќи таму веќе не било можно да се живее поради секојдневните грабежи од Арнаутите. Знамето претставувало единствен оригинален примерок од борбите на кралот Георгија со Турците, кое во долниот десен агол било расечено од меч и на неколку места издупчено, вероватно, од копја. Грбот од с. Симона, во ист изглед и форма Жунгулоски го видел и во Стематографијата на Жефарович 76, за кој претпоставува дека авторот го зел од тие краишта,меѓутоа, не е исклу-
74 Жолтата боја, која во хералдиката се смета за златна, означува богатство, правичност и Големодушност, додека црвената - храброст, машкост и решителност.
------------------------------------------
75 Коста Попоски - Жунгулоски, Летописни белешки..., 58.
76 Христофор Жефарович, Стематографија, Виена,1741. Види и: Г. Баласчев, Бьлгарскија д'ржавен герб, во: "Миналото". Бьлгаро-македонско научно списание, год. II, кн. 5 и 6, Софија, 1911,179 и: Љубен Лапе, Одбрани текстови.... I дел, 354-355.
имг---
Изглед на грбот на Епирското Кнежевство од 1395 година, од времето на кнезот Никола Кастриот. Оваа апликација ја среќаваме во Стематографијата на Христофор Жефарович, од Дојран, од 1741 година.
74 Жолтата боја, која во хералдиката се смета за златна, означува богатство, правичност и Големодушност, додека црвената - храброст, машкост и решителност.
------------------------------------------
75 Коста Попоски - Жунгулоски, Летописни белешки..., 58.
76 Христофор Жефарович, Стематографија, Виена,1741. Види и: Г. Баласчев, Бьлгарскија д'ржавен герб, во: "Миналото". Бьлгаро-македонско научно списание, год. II, кн. 5 и 6, Софија, 1911,179 и: Љубен Лапе, Одбрани текстови.... I дел, 354-355.
имг---
Изглед на грбот на Епирското Кнежевство од 1395 година, од времето на кнезот Никола Кастриот. Оваа апликација ја среќаваме во Стематографијата на Христофор Жефарович, од Дојран, од 1741 година.
Homer MakeDonski
*Матриот
- Член од
- 14 јуни 2005
- Мислења
- 823
- Поени од реакции
- 87
чена можноста да се користел и грбот што ни го предава историчарот Матковски77, откриен во 1620 година 78.
Лавот, како симбол истовремено бил традицинален грб на династијата на Кастриотите 79. Во пишаните извори од тој период среќаваме податок дека таков вид знаме и таков вид грб, кои биле официјални симболи на Кнежевството, а потоа и на Кралството на Георгија Кастриот, непосредно пред доаѓањето на Турците на тие простори, во 1395 година, биле најдени во околината на Коњух (Е1-basan), потоа во Дебарско, во Реканскиот и во Малореканскиот крај 80, кои простори подолг период биле составен дел на неговото Кнежевство, подоцна Кралство. Во некои краишта во Епир и Матија (Emathia-Арванија) "родовските и земските државни симболи со златно-жолтиот лав се чувале до најново време"81.
Овие податоци доволно уверливо говорат дека белиот Двоглав Орел, кој современите Albanci (Gego-Mirditi-те, односно, Kurdo-Arnauti-те и Tosko-Albanci-те), му го препишуват на Георгија Кастриот, е без секаква основа. Оре-
--------------------------------------
77 Види кај: Александар Матковски, Грбовите на Македонија, Скопје, 1960.
78 Се претпоставува дека има стотина земски грбови на Македонија, што се разликуваат само во нијанси. Денес можат да се ви-дат во: Прага, Будимпешта, Берлин, Минхен, Париз, Неапол, Боло-ња, Мадрид, Белград, Загреб, Дубровник, Фојница и во многу други места, но не и во Македонија. Земскиот грб, според Матковски, од неговата појава никогаш не се менувал, а бил во употреба во сите македонски востанија, во борбите на Георгија Кастриот против Турците, во Химара (денес во Албанија), во Разловечкото, Разлошкото и во Илинденското востание. (Грбовите на Македонија..., 17-21).
79 Томо П. Ораовац, Арбанашко питање и српско право, Београд.1913,31.
80 Коста Попоски-Жунгулоски, Летописни..., 56. Види и: Георги Трајчевь, Книга..., 94-95 и: Томо П. Ораовац, Арбанашко..., 31.
81 Томо П. Ораовац, Арбанашко питање. ..,31.
лот бил симбол на феудалните заедници кои го опкружувале Епирското Кнежевство, на Дукљаните, Музаките и Анжујците(Франките-Французите), a ce јавувал во различна форма - апликација. Имено, Двоглавиот Орел како симбол, што денес го користат Албанците, всушност, бил земски симбол на српската кралска династија Немањиќи, од времето на Стеван Немања (1199-1206). Според тоа, сите кои мислат дека Двоглавиот Орел претставувал, некаков, симбол на Кастриотите, се во голема заблуда. Оттаму, ако некој има, некакво, историско право кон тој симбил, кон Двоглавиот Орел, да го смета за свој национален симбол, тоа треба да биде Србија и никој друг. Дали Анжујците (Франките-Французите) го презеле од Србите или обратно, Србите од Анжујците - засега не ни е познато. Факт е, меѓутоа, дека Двоглавиот Орел со крст во средината, како симбол на династијата на Немањиќите, a тоа значи на српскиот народ, на балканските простори бил присутен пред доаѓањето на Анжујците на матските простори, односно пред 1254 година. Значи, тој симбол не бил ниту на Георгија Кастриот, ниту, како што ќе видиме подоцна - на Дукљаните, туку исклучиво на Србите, односно, на Анжујците. Тоа што современите Albanci (Toskite и Gegite-Arnautite), Двоглавиот Орел го сметаат за свој симбол, наводно, наследен од Георгија Кастриот, значи дека оние, кои во далечната 1913 година го утврдиле (присвоиле) како земски, како државен симбол на новата вештачка државна творба наречена Albanija (celt. Albanik Ђ Планина), очигледно не ја познавале историјата и происходот на тој симбол. Од сето ова произлегува дека Albancite, кои од секогаш имале и имаат аверзија и крајно непријателски, та дури и крвнички однос кон Србите, и не само кон нив, туку и кон целиот словенски род, за свој симбол, со кој се гордеат дома и надвор, го имаат, токму, нивниот,
Лавот, како симбол истовремено бил традицинален грб на династијата на Кастриотите 79. Во пишаните извори од тој период среќаваме податок дека таков вид знаме и таков вид грб, кои биле официјални симболи на Кнежевството, а потоа и на Кралството на Георгија Кастриот, непосредно пред доаѓањето на Турците на тие простори, во 1395 година, биле најдени во околината на Коњух (Е1-basan), потоа во Дебарско, во Реканскиот и во Малореканскиот крај 80, кои простори подолг период биле составен дел на неговото Кнежевство, подоцна Кралство. Во некои краишта во Епир и Матија (Emathia-Арванија) "родовските и земските државни симболи со златно-жолтиот лав се чувале до најново време"81.
Овие податоци доволно уверливо говорат дека белиот Двоглав Орел, кој современите Albanci (Gego-Mirditi-те, односно, Kurdo-Arnauti-те и Tosko-Albanci-те), му го препишуват на Георгија Кастриот, е без секаква основа. Оре-
--------------------------------------
77 Види кај: Александар Матковски, Грбовите на Македонија, Скопје, 1960.
78 Се претпоставува дека има стотина земски грбови на Македонија, што се разликуваат само во нијанси. Денес можат да се ви-дат во: Прага, Будимпешта, Берлин, Минхен, Париз, Неапол, Боло-ња, Мадрид, Белград, Загреб, Дубровник, Фојница и во многу други места, но не и во Македонија. Земскиот грб, според Матковски, од неговата појава никогаш не се менувал, а бил во употреба во сите македонски востанија, во борбите на Георгија Кастриот против Турците, во Химара (денес во Албанија), во Разловечкото, Разлошкото и во Илинденското востание. (Грбовите на Македонија..., 17-21).
79 Томо П. Ораовац, Арбанашко питање и српско право, Београд.1913,31.
80 Коста Попоски-Жунгулоски, Летописни..., 56. Види и: Георги Трајчевь, Книга..., 94-95 и: Томо П. Ораовац, Арбанашко..., 31.
81 Томо П. Ораовац, Арбанашко питање. ..,31.
лот бил симбол на феудалните заедници кои го опкружувале Епирското Кнежевство, на Дукљаните, Музаките и Анжујците(Франките-Французите), a ce јавувал во различна форма - апликација. Имено, Двоглавиот Орел како симбол, што денес го користат Албанците, всушност, бил земски симбол на српската кралска династија Немањиќи, од времето на Стеван Немања (1199-1206). Според тоа, сите кои мислат дека Двоглавиот Орел претставувал, некаков, симбол на Кастриотите, се во голема заблуда. Оттаму, ако некој има, некакво, историско право кон тој симбил, кон Двоглавиот Орел, да го смета за свој национален симбол, тоа треба да биде Србија и никој друг. Дали Анжујците (Франките-Французите) го презеле од Србите или обратно, Србите од Анжујците - засега не ни е познато. Факт е, меѓутоа, дека Двоглавиот Орел со крст во средината, како симбол на династијата на Немањиќите, a тоа значи на српскиот народ, на балканските простори бил присутен пред доаѓањето на Анжујците на матските простори, односно пред 1254 година. Значи, тој симбол не бил ниту на Георгија Кастриот, ниту, како што ќе видиме подоцна - на Дукљаните, туку исклучиво на Србите, односно, на Анжујците. Тоа што современите Albanci (Toskite и Gegite-Arnautite), Двоглавиот Орел го сметаат за свој симбол, наводно, наследен од Георгија Кастриот, значи дека оние, кои во далечната 1913 година го утврдиле (присвоиле) како земски, како државен симбол на новата вештачка државна творба наречена Albanija (celt. Albanik Ђ Планина), очигледно не ја познавале историјата и происходот на тој симбол. Од сето ова произлегува дека Albancite, кои од секогаш имале и имаат аверзија и крајно непријателски, та дури и крвнички однос кон Србите, и не само кон нив, туку и кон целиот словенски род, за свој симбол, со кој се гордеат дома и надвор, го имаат, токму, нивниот,