Првата грешка околу името беше на народот што му дозволи на јазовецот да ни смени име и знаме. Втората грешка е што се согласивме на било какви преговори околу Р.Македонија како име. Трета грешка упорно ја правиме што не ја користиме шансата сега, кога еден куп држави не признаа под уставно име , што продолжуваме со втората т.е. преговараме со Грција. Мислам дека треба да се донесе една долгорочна стратегија и одговор на секое можно сценарио околу името. Некако не го разбираме изгледа акцентот на пораките на напшите сојузници. Упорно кажуваат дека името не е репер за ПОКАНА ВО НАТО, ама никој не ги прашува дали е репер за прием.Е тука е повеќе од јасно дека грците никогаш нема да го верифицираат приемот. Значи ни се готви една заебана каша која ке мораме да ја проголтаме откако ке бидеме поканети во НАТО, т.е. нема после не пу пу не важи.Ке го јадеме стапот со некој не решен статус како со овој „привремен„ све додека не се роди уште некој јазовец што ке фрли земја на отворениов гроб. За жал изгледа ке мораме нешто и да научиме од сврбите кои покажаа нема фрлање празна слама со некои дон кихотски политички договори , нема дај па ке ти платам на свети никад како што ни платија нас со прием на бегалците во натура со испорака на косовското ѓубре.Балканот наеднаш стана стратешки интерес во европа посебно после последниве моабети на Русија и Америка околу ракетниот штит . Значи треба малку да се пушти бода на НАТО и да се најде начин на му се објасни дека приемот , не поканата , на РМ е проблем кој треба они да го решат со Грција , све другото значи мачкање очи под некое друго привремено решение.
Ако се изглупиравме и нема враќање назад , тогаш и ние треба да направиме еден преседан , а тоа е после одбивањето на верификација на РМ од страна на грција , да прекинеме дипломатски односи , да затвориме граници и избркаме све циганско од РМ.Тоа право ни го дава кршењето на спогодбата во случајов, за неблокирање на влез на МК од страна на Грција.