Прости, родино триж злочеста,
прости разблудното си чедо.
ште б'да твој! К'лна се, мајко,
к'лна се в хилјадите рани
на твојата снага разбита;
к'лна се и в мечтите твои
за б'даштност честита:
с кр'вта си кр'ст ште начертаја
от Дунав до Егеја бјал
и от Албанската пустинја
до Черноморските води!
"Тогава, прод'лжи Рајна Вапцарова, брат ми ставаше друг. Поглед, интонација, изражение сјакаш всичко у него се превр'шташе в едно единствено огромно чувство, с'измеримо с трагичната с'дба на Б'лгарија след Берлинскија конгрес..."