- Член од
- 6 август 2015
- Мислења
- 465
- Поени од реакции
- 780
Кога споделуваме животни приказни случајно се среќавам со еден пријател доктор неколку години од кога се отвори универзитетот во Штип (УГД). И сега нели нормално и таму има катедра за медицина ...Јас после едно 30 години се среќавам со колега(шеф во една државна индтитуција), ме прашува која генерација си на факс, викам 81 завршив, еее па и јас! Го гледам човекот воопшто не се сеќавам, а10-15 души цела генерација, ми кажува име презиме, јок! Колку пати си бил на предавања бе колега? Паа не бев многу, дедо беше по политиката, а јас параспур и така! Аха јасно! Друг колега, случајно колега со него на работа, со сосема сменет личен опис, оќелавел, се згрбавил, два збора прозборевме се сетивме кој сме што сме! Овој првиов, не знае од кај се влегувало на факултет, ама си го протуркал животецот, без мака! И ова е за катедра каде нема некој непотизам и навалица воопшто! За другите да не лафам!
И ко по обичај почнавме да сер*еме за дното квалитет на образование у Македонија (што за жал и ние сме дел) и го прашувам што ќе се деси кога од "Универзитет Штип - медицина" ќе искочат доктори. Ликов мртов сериозен ме гледа и ми вика "Не оди на доктор !!!!".