Вчера батка се спремам за на изложба на тема “Компонирани форми у акварел и гваш“, коа у огледало глеам изнад уста ми искочил митесер. Одма у паника покушавам да го најдам мундроксот против поткожни, и ко шо се свртев со пењоарот го закачив абажурот овој падна на жардињерата и ја напраи парче. Мене уствари жардињерата, ми стои у лоџија, ама баш тој ден ми попушти тендата и требаше да и сменам типни со шајбни. И така у паника док собирам срчи по персијанецот, ми ѕвони некој на врата, идам да отворам... Шо да видам! Ми стигнала рибата, одозгора у боди а одоздола у блејзер со карнери. Одма у нервоза и кажуем шо се десило, и она за да ме утеши, нормално, ми поклања кападастер за фендер. Мојот фендер го знаеш батка: со два пикапа шалер, фленџер со дисторзија и тремол. А да ти кажам сеа земав и дат, семплер со секвенцер без модул и хармонајзер со квантазер и уграден дилеј. Од датот сум батка многу задоволен. Па како да не сум задоволен? Ми вади осамнаес хиљади херци на нормал, а со ци-дито го поврзав со два пина, петка и банана без адаптер. Али да не се оддалечуем... У сета нервоза батка, ја праќам рибата, да стаи нес, затоа шо немаше време за еспресо, у шејкерот нормално, и да провери дали сум ја искључил фритезата до микровалната изнад аспираторот. Исто почна да ме јаде јанза затоа шо не и сменив на ладата пиксни и болцни, а требаше другиот ден да идам у Дебар, разбираш? Али тоа не ми беше муабетот, на крај, капак на нервоза, капак на се, ми доаѓа рибата, ми го носи кафето и ми вика “Изволте“. До кога со овие србизми бе батка? Златен јазик иаме бе!