Извештај Шалке 2-2 Дортмунд (100-то дерби)
Пробувам од прееска да го почнам извештајов, ама зборови не ми доаѓаат. Смок брату, фалеше на натпреваров. На нашата последна средба ми рече, не се секирај, ќе се видиме во Гелзенкирхен. Штета голема, но што е тука е, твојата насмевка нема да ја заборавиме, како ние, така и нашите браќа од Гелзенкирхен.
Да почнам од почеток. Уште во текот на вчерашниот ден наши членови пристигнаа во Гелзенкирхен и стандардно присуствуваа на забавата пред дерби. Бидејќи не бев присутен не можам многу да пишувам па би рекол само загревање пред дерби.
На денот на натпреварот собирот беше закажан во 13.00ч во клубот ( натпреварот се играше во 18:30). Така и ние ја комплетиравме екипата од 20 членови, овој пат сите дел од Задграничниот округ. Не знам дали да се радувам што бројката надвор ни се зголемува или да жалам што во Македонија се намалува. Повеќе ќе да е второво, ама да не бистрам политика сега. Во клубот стандард муабети, кој како што, кој со кого не се видел долго време и слично.
Мислам дека во 4 тргнавме кон стадионот, со огромна полициска придружба. На стадион многу лабава контрола како никогаш до сега што искрено ме изненади. И предходно уште во клубот кога разговарав со некои членови од УГЕ ми кажаа ќе има пиро и дека ако сакаме да палиме може слободно да внесеме. Ме зачуди ова поради тоа што УГЕ а и останатите гррмански ултрас групи најчесто палат пиротехника на гостински натпревари, за да не му наштетат на својот клуб со плаќање а казни кон федерацијата.
Копот како и секогаш на дерби натпреварите преполн, ние како што сме секогаш најдоле сместени ако отидеш во вц, враќање после пола саат. Атмосферата предобра, на почетокот запалено пиро, димни и стробови проследено со голема парола на ограда. Истовремено и навивачите на Дортмунд запалија доста бакљи. Што би се рекло тука на форумов не ги слушнавме овие, тапа навиваа, 100-0 за нас. Шала на страна Шалке два пати губеше и два пати се врати, а по вториот гол тотален делириум на трибина.
Да напоменам дека покрај нас, присути беа и по 10тина членови на Ултрас Нирнбеег како и на Салернитана.
После утакмица повторно назад во клубот да се допиеме, пошто на стадион продаваа само безалкохолно пиво.
Околу 23ч клубот се затвори и полека полека сите си го фативме патот. Среќа па скоро сите стигнаа дома, а ја и уште неколу уште се маткаме по возовиве пошто и тука имало каменковци па му се намерачиле баш на нашиот воз и поради нив возот стоел 2 саати у место.
Со две слики го завршувам извештајов и пак ќе повторам, брату Смок фалиш!