Ме нервира коа се нервира. Секогаш викам, ако те нервирам, оди си од мене. Ако ме послуша, после ме нервира дека си отишла и дека не се труди околу мене. Ќе и објаснам дека ако сака да ме задржи мора да најде начин како да ми удоволи. По тоа, таа ќе ме послуша и ќе ме изненади на некаков сладок начин. Јас ќе се изнервирам со зборовите “мразам изненадувања“, таа ќе се растажи и ќе морам да ја смирувам за нешто убаво што сакала да направи. Па ќе ми пречи тоа што плаче, што се труди премногу за после 5 минути да се изнервира уште толку и да не се труди ич, ме нервира коа се јавуе нон стоп и коа не се јавуе ич, ме нервира коа е проста и коа е преинтелигентна, ме нервира коа ме разбира и советува, уште повеќе коа ми вика голем си ти си знаеш... и највеќе ме нервира коа ќе ми мавне хебла од глава пошто и сам неам појма дали воопшто има нешто кое не ме нервира...