Македонците во Бугарија постојат по сите пописи од 1944 г.

[Македонеро]

 

[^HITMAN^]

Не ми е јасно како е можно да не постојат Македонци во Бугарија. После поробувањето на Пиринскиот дел на Македонија од страна на Бугарија во 1913 година, иако многу Македонци се убивани и протерани од Пиринот од страна на Бугарите, сепак не успеаја да ги истребат сите. Господ Бог е сведок на сите неправди нанесени врз македонскиот народ низ историјата и верувам дека кога тогаш ќе ги казни поробителите и убијците. Негирањето и пропагандата која бугарите ја вршат сега е фашистички чин кој нема да помине неказнето. Ако не од човечка, тогаш од Божја рака сигурно.

 

[paradigm]

Редно е кога тврдиш нешто да дадеш докази. Нешто слики на тие "убити и протерани" пиринци,каде се разселвани?
Аз сум от Пирин от дедо и прадедо и никоj не ни барнал,нито па знам некоj коj што е пострадал затоа што се определил за македонец

Hitman, дали си слушнал нешто за Петрички инцидент?
http://bg.wikipedia.org/wiki/Петрички_инцидент
Чети на ВМРО от Петричко и цела Блгариja водат битка против грцката армиjа за да го спасат Петрич да остане в границите на Блгариja.
Kaк е можно тоа ако били тие малтретирани от нас,да се борат за Блгариja?Што мислиш ти?

 

[ajax]

Редно е кога тврдиш нешто да дадеш докази. Нешто слики на тие "убити и протерани" пиринци,каде се разселвани?
Аз сум от Пирин от дедо и прадедо и никоj не ни барнал,нито па знам некоj коj што е пострадал затоа што се определил за македонец

Велиш си од Пиринска Македонија и бараш докази.

И што следува кога ги добиваш, ја прифаќаш вистината или почнуваш со финтите ?

 

[demmian]

http://star.dnevnik.com.mk/default.aspx?pbroj=2644&stID=46050








Од турското господство до нашиве дни, македонскиот народ постојано бил под ропство и постојано се наоѓал во борба за своето ослободување. Разгледувајќи го делото на македонската ослободителна борба во минатото, која најде херојски пример во Илинденското востание, ние Македонците се наоѓаме пред настани, судбоносни и големи.
Македонскиот народ преживеа тешки години на национален гнет. По почнувањето на сегашната војна, крвавиот фашизам, во лицето на Хитлерова Германија, вооружена до заби, со тајно и јавно содејство од бугарските и македонските фашисти, стреловито се насочи кон Балканот, а со тоа настапи и во нашата татковина Македонија и се натури со својот воен и полициски апарат. Македонскиот народ се најде во едно уште пострашно економско и национално ропство. Македонскиот народ беше газен, онеправдан и жестоко експлоатиран. Тој беше поставен во страшен мрак, насилство и потисништво. Народната мисла беше скована во железни вериги на најцрното мракобесје, а нејзините носители беа убивани на најнечовечен начин, или апсени и фрлени во затворите, или праќани во концетрационни логори. Се палеа имотот и покуќнината на населението, се применуваа инквизиторски средства воопшто, пострашни од оние во средновековјето.
Така во 1941 година во Македонија никна, како решавачка сила, Македонската народноослободителна војска, која славно ги продолжи традиционалните и историските борби на македонскиот народ против завојувачката политика на Балканот и во тесен сојуз со движењето на маршал Тито за да ги гради слободата на Македонија и нејзиното федеративно здружување со сите демократски сили на Балканот. Во тие услови во нашата татковина се создаде АСНОМ ( Антифашистичко собрание на народното ослободување на Македонија ), како институција од највисока револуционерна и политичка вредност, прокламирајќи го основниот закон на Македонија, имено : целосно самоопределување на македонскиот народ.
Денес во Македонија е установена револуционерна народноослободителна власт, која функционира преку своите органи – Комитет на Народноослободителниот фронт.
Македонската емиграција во Бугарија водеше упорна и крвава борба во својата средина против агентите на фашистичката завојувачка политика. Со неа таа се редеше во борбите на бугарскиот народ против фашизмот и завојувачката политика и индиректно го потпомагаше борбите на македонскиот народ за слобода, која е невозможна без поразување на фашистичките клики на Балканот, сплотени во последно време зад Хитлерова Германија.




http://mk.wikibooks.org/wiki/АПЕЛ_ДО_МАКЕДОНЦИТЕ_ВО_БУГАРИЈА_-_1944

http://www.makedonskosonce.com/broevis/2005/sonce555.pdf/52_anita.pdf



Арсени Јовков во нашата културна историја допрва го откриваме. Нагласувам, во нашата културна историја тој е редок македонски интелектуалец кој своите духовни сили ги посветил на повеќе културни дејности, меѓу кои најмногу на журналистиката. Поправо, јавувајќи се како самостојна гранка низ која се пројавувал бунтовниот дух на Јовков и неговото поколение, особено во првите години од втората деценија на овој век, журналистиката му служи и како медиум низ кој доаѓаат до израз и повеќе духовни дејности: неговата поезија и критика, историјата и блескавите анализи на настаните од пред и по Илинденското востание, а пред сè, статиите по македонското прашање од фазата кога тоа повторно се актуализира по Првата светска војна.
Во журналистиката Арсени доаѓа оформен во секој поглед. Идејно пак, тој и’ припаѓа на генерацијата која ги бранеше изворните принципи на самостојноста на македонското дело за чие остварување ќе ја продолжи борбата веднаш по Првата светска војна. Заедно со преостанатите борци од македонската левица, тој веднаш се вклучува во политичкиот живот на македонската емиграција во Бугарија, најнапред во Обединетата левица на ВМРО на чие чело се наоѓаше Ѓорче Петров, a no неговото убиство тој ќе застане на чело на едно специфично обединување на борбените сили на Македонците за да ја продолжи оваа борба во мошне тешки политички услови. Тоа е всушност, организацијата на учесниците на Илинденското востание, која требаше да ги чува и реафирмира принципите на Гоцевата ВМОРО. За Јовков не постоеше дилема дали да се учествува во оваа борба, како што не постоеше ни кога како деветнаесетгодишно момче отиде со оружје в рака во планина. За разлика од многу други борци, кои не оставија траги од таа борба, освен со својата крв, Јовков како следбеник на најнапредниот дел од македонските интелектуалци, прифаќајќи ја оваа борба, го определува и оружјето за неа. Тоа е журналистиката - печатот.
По мала пауза од престанокот на привременото претставништво на бившата ВМОРО и неговиот орган "Бјулетинот", новоформираната организација "Илинден" со малу изменета програма, на 30. VII 1921 г., излегува со свој орган под ист наслов "Илинден". Она за што е основан и за што се зафаќа Јовков во печатот, и прашање кое се провлекува низ, речиси, сите статии, е македонската емиграција и нејзината положба воопшто, а пред се во Бугарија како и нејзината политичка улога во тој миг. За да и’ го определи што пореално нејзиното место, Јовков прави аналогија со сите оние земји кои како и Македонија се наоѓале во ропство и повеле борба за свое ослободување и, денес се веќе слободни. Во врска со ова Јовков заклучува дека емиграција на секоја поробена земја била повикана од историјата да игра важна улога во судбината на својата татковина. Таква улога играла емиграцијата на Србија, таква улога играла емиграцијата на Бугарија, а емиграцијата на Полска изигра најглавна ослободителна улога, a пo неа се јавија талентираните синови кои и ја овековечија славата надалеку, зад нејзините граници а од нејзината средина, на крајот, излегоа и првите водачи на ослободителното движење.
Иста е работата и со македонската емиграција. И неа историјата ја предодредила да го раководи ослободителното дело. Но, Јовков прави една разлика. Македонската емиграција е разделена. "Сведоци сме, констатира Јовков во една своја статија, дека сите разединувања се внесувале однадвор."
Но, емиграцијата за Јовков претставува инспирација за нови мисли. Тој е, пред се, борец и не се согласува само со констатации. По длабока анализа на причините за таквата состојба на македонската емиграција, Јовков укажува на нови патишта, односно на старата и отфрлена но, добра идеја, идејата за автономија на Македонија. Тој сака под знамето на автономијата да се обединат сите Македонци поради што предвидува дека не е далеку времето кога македонската емиграција, разделена на лагери, ќе се построи во една единствена насока а за да го направи тоа не се потребни пушки. Увидувајќи ја немоќта на оружјето, особено во текот на последната војна, тежиштето на борбата во овој период Јовков го фрла врз "легалното проповедување пред совеста на европските народи и пред оние општествени фактори во странските држави, кои од ден на ден сè повеќе ги наттежнуваат терезиите на мирот", всушност врз нови, мирољубиви мирнодопски форми на борба, a не оние кои ги проповедувала тогаш ВМРО.
Јовков искрено бара единство во македонското движење, a пред сè единство во емиграцијата зашто би биле "организирани здраво", а само така би претставувале сила "која би била во состојба да легне како тежок камен врз совеста на големите народи кои ја творат судбината на малите". Тој бара згуснување на редовите на емиграцијата како услов за организирање "каде и да сме и со кого и да сме". Овие мисли на Јовков личат на идеите коишто само по година-две ќе бидат остварени во новото политичко организирање на Македонците - идеи коишто водеа кон обединувањето на сите струи внатре во македонското движење, во единствената организација - ВМРО (Обединета). Меѓутоа, едно такво по својата суштина ново организирање, бара и нов начин на раководење кое во основата ќе ја има колективноста. Поправо, Јовков го реафирмира овој принцип зашто "ако македонското дело дури и во револуционерните години во самата Внатрешна организација било израз на колективната волја, која, како таква, ги издигаше на раководно место само достојните синови, што би требало да се каже денес за една мирна емиграција кај што колективноста би можела да се изрази најмногу и најдобро". Без тоа не само што Македонците пред светот ќе се појават разединети и распрскани, туку се дава можност во така разделените групи и фракции да играат групашка улога личности, кои ги имаат предвид само своите амбиции и лоши замисли. Секако, Јовков алудира на водачот на тогашната ВМРО - Тодор Александров, Од сето изложено произлегува дека "се дава можност за автократија, т.е. она зло кое може да го закачи македонското дело за колата на некоја влада, за некоја политичка партија, така како што нашата грешна емиграција не еднаш го закачувала со цел да "качува и да соборува влади". Како што се гледа, Јовков јасно ја согледува опасноста од автократијата. Така како што понатаму ќе се развиваат настаните во македонското движење, во лицето на некои лидери, ќе дојде и до оваа појава. Предвидувајќи го сето ова, Јовков е на мислење дека македонското дело треба да тргне "по нови патишта". "Само обединувањето ќе ни ја донесе полната колективност, настојува Јовков, а само колективната волја е онаа која ќе ги канализира усилбите, средствата и политичките разлики и која ќе ги отстранува сите случајни зломислени фактори кои ја тероризираат совеста и авторитетот на македонското дело."
Ако се проследи една друга од основните идеи којашто исто така како црвена нишка се провлекува скоро низ сите статии на Јовков, тоа е идејата за самостојниот и независен карактер на македонското движење. Јовков мошне добро ја познава историјата на ова. Но, новите услови него го довеле до нови сознанија. Co што се одликуваат тие? Ете, Јовков се труди скоро во секоја статија да одговори на ова основно прашање. Што е она специфично во движењето во оваа фаза? Јовков одговара: тоа е оној фактор што на македонското дело му дава колективен карактер -карактеристика која беше својствена уште на Гоцевата ВМОРО. Тој е оној основен принцип што во своите статии Јовков го наречува автономен принцип. Развивајќи ја оваа основна идеја, кај Јовков ќе се сретнат мошне свежи мисли за автономијата, за улогата на масите и нивниот здрав инстинкт да не се отклонуваат од овој принцип и покрај тоа што дел од македонската интелигенција сè уште мисли дека македонското движење може да се дирижира од балканските престолнини било во вид на обединување, било во вид на врховизам, било во други видови надворешни посегања.



http://www.org.mk/struga-heritage/tekst.asp-lang=mac&tekst=103.htm

 

[demmian]

МАКЕДОНЦИТЕ ВО БУГАРИЈА
Заборавената емиграција се враќа дома

Виктор Цветановски

Скопје 4 ноември 2008 (МИМ)
Историчарите бараат соработка со македонската емиграција во Бугарија спрема која се правеле многу грешки во минатото. Таа е најголема македонска емиграција во светот, со огромен интелектуален потенцијал и големо културно наследство. Со исклучок на т.н. меден месец на соработка, кој траеше само четири години, од 1944 до 1948 година, кога Софија ја призна реалноста за посгоење на македонската на-ција, кога беше создадена кул-турна автономија во Пиринска Македонија и кога беа пренесе-ни моштите на Гоце Делчев во Скопје, со неа не посгоела никаква соработка, а македонската држава спрема неа се однесувала доктринирано и идеолошки.
За оваа мошне чувсгвителна табу-тема првпат отворено се проговори на симпозиумот пгго го организираа Македонската академија на науките и умет-носште, Инсгитутот за нацио-нална историја и Институтот за исгорија на Филозофскиот факултет.

Општа оцена беше дека треба да се прави се за да се урнат ѕидовите создавани од политичарите и во судбоносните времиња и Македонците од двете сграни на границата да не се гледаат како непријатели. Без разлика што тие имале различни национални чувства поради историските околности и различните средини во кои живееле, и едните и другите се бореле и ја сакале Македонија.

БЕГАЛЦИ Реката македонски бегалци и емигранти тргаала кон Бугарија упгге во 1878 година по нејзиното ослободување и непрекинато продолжила да тече по секое крвопролевање на македонските простори, најмногу по поразот на Илинденското востание и по Балканските и Првата светска војна. Колкав е бројот на тае што ги напуштиле родните огништа во Македонија и на нивните потомци точно никој не знае, но сигурно е огромен.

„Денес во нашата држава се говори за соработка со македонската дијаспора секаде во светот, само не за таа во Бугарија. Научна потреба е да се отвори оваа страница од нашето минато... Минатото е такво какво што е. Тоа не може да се менува, а идните истражувачи на оваа материја треба да се ослободуваат од страстите на минатото", порачува академик Иван Катарџиев. Според него, односите на раководството на македонската држава и емиграцијата во Бугарија биле протавречни и во нив имало многу идеологија, недоразбирања и само во еден кус период, неколку години по војната - соработувале. Во свеста на двете страни постоел неоспорен македонски патриотизам, а разликите се јавувале кога ќе се поставело прашањето околу решавањето на македонскиот проблем во постојните историски околности. „Во однесувањето на двете страни било присутно влијанието на средината во која живееле, ги оформувале своето знаење, демократската култура и менталитетот. Противречностите особено се експонирале околу прашањето за обликување на културниот и државниот идентитет на македонската држава", подвлекува познатаот историчар.

Академик Катарџиев смета дека денес е цивилизациска потреба да се открие и да се приопштува во пантеонот на македонската култура, културното богатство што го создала и го остави во наследство македонската емиграција во Бугарија. „Ослободена од политичка функционализација, тоа може и треба да биде значаен фактор во градењето на соработката меѓу македонскиот и бугарскиот народ и создавање амбиент што ќе овозможи да се обноват контактите со македонската дијаспора во Бугарија", нагласува академик Катарџиев.

ТРАГИКА Д-р Виолета Ачкоска подвлекува дека голем број Македонци прогонети од беспатиците на војните и балканските погроми во Бугарија нашле парче земја за да пуштат нови корени и со своите интелектуални стопански и други потенцијали оставиле неизбришливи траги во развојот на бугарската политика и култура. „Македонската историографија конечно треба да навлезе посуптилно и подлабоко во трагиката на емигрантскиот живот и во психологијата на еден емигрант кој немал своја татковина и држава", подвлекува професорката Ачкоска.

Таа истакнува дека македонската емиграција во Бугарија по септемврискиот преврат во Бугарија во 1944 година и дала силна поддршка на антифашистичката борба на македонскиот народ. Таа организирано испраќала доброволци во македонската војска и собирала материјални средства. „Со децении наназад тие беа луѓе без своја држава, без своја матица, препуштени на брановите на асимилација, однародувањето, економската зависност или социјалниот безизлез, немањето каде да се вратат, каде да се зберат. Асномска Македонија им отвораше нови перспективи како припадници на македонската нација, но и како луѓе кои се надеваа на воспоставување поинакви балкански односи, според мерата на луѓето, а не според мерата на високата политика", оценува Ачкоска.

Во годините по војната се водела дискусија дури за враќање на емиграцијата во Македонија. Во анализата што ја подготвиле познатите македонски интелекгуалци во Софија Михаил Сматракалев и Асен Чаракчиев истакнале дека тоа практично не било изводливо, зашто поголемиот дел од тие луѓе кои биле без своја национална држава судбински и егзистенцијално се врзале за Бугарија, оформиле свои семејства, начин на живеење, го промениле менталитетот, им биле всадувани други вредности и не можеле повторно да го прифатат ризикот на миграцијата која оставила длабоки трага во нивната свест. Сматракалев и Чаракчиев истовременс оцениле дека на младата македонска држава и се потребни искусни кадри кои стојат на македонските позиции. Тогаш, во тукушто ослободената Македонија, дошле Павел Шатев, Димитар Влахов, Алексо Мартулков, Шакир војвода, Васил Ивановски. „За жал, повеќето од нив, по воспоставувањето на југословенскиот централизам и расчистување со наводниот „автономизам и сепаратизам" во КПМ, или за време на расчистување со Информбирото, како што запишал Д. Аџимитревски, брзо станаа жртви на нарцисоидната бирократска власт на спроводниците на југословенскиот централизам на чело со Лазар Колишевски, лица кои со голема недоверба гледале кон сите оние кои доаѓаа од емиграција, особено од Бугарија", вели професорката Ачкоска.

АМБАСАДОРИ Д-р Новица Велјановски, кој имаше можност да ги погледне тајните документи и преписки на југословенските дипломати во Софија, истакнува дека првите години по војната се настојувало за амбасадори во соседните држави да се испратат проверени кадри, пред се Срби или воени кадри на Црна Гора. Таков бил случајот и со Бугарија, каде што првите амбасадори потекнувале од Црна Гора. Според него, југословенската дипломатија во Бугарија во текот на 1947 година битно не ја зголемила својата активност меѓу македонската емиграција ниту, пак, изразила загриженосг за укинување на тамошните македонски организации. Таа била фокусирана главно на други проблеми во Бугарија, но не и на македонскиот.

„Може да се заклучи дека ју-гословенската дипломатија, поради едни или други причини, не го покажала потребното ниво на дејствување меѓу македонската емиграција. Таа недоволно ја проценила важносга на македонскиот емигрантски фактор за градење на реалните политички односи и на односот кон македонското прашање. Поминало доста време за да пристапи поорганизирано да се занимава со него. Поради поставеноста на југословенската дипломатија воопшто, како и поради положбата на НР Македонија во југословенската федерација, во тој период не било постигаато потребното ниво на соработка меѓу НР Македонија и македонската емиграција во Бугарија, кое резултирало со извесно разочарување кај неа", подвлекува д-р Велјановски.

НЕИСКРЕНОСТ Д-р Стефан Влахов Мицов смета дека бугарските комунисти не биле докрај искрени кон македонското национално прашање, иако се согласиле да биде прогласена културна автономија во Пиринска Македонија. Дури и познатите македонски функционери на БРП (к), како што биле Тодор Павлов, Владимир Поптомов и Антон Југов, во повоените пописи не се декларирале како Македонци. Бугарските комунисти вистинското лице го покажале по Резолуцијата на Информбирото кога ја укинале автономијата и постепено го менувале односот спрема Македонците и македонската држава.

Осумдесет и петгодишниот Христо Матов, потомок на струшко семејсгво кое емгрирало во Софија (тој е син на војводата Милан Матов и внук на познатиот револуционер Христо Матов), своевремено ни изјави дека се чувствува и како Македонец и како Бугарин. „Јас сум роден во Софија, тука сум школуван и воспитуван, цело време живеам во оваа средина и не можам да се чувствувам поинаку", ја кажа сета вистина за Македонците кои засолниште напше во Бугарија, на кои Македонија им била најголема љубов, но и болка и пред која, како што вели, се крстеле како пред икона.

 

[demmian]

РАСПНАТА МЕЃУ МИНАТОТО И СЕГАШНОСТА

Македонија е голема тема и голема болка

Здравка Итева, потомок на бегалци од Скрижево и Бапчор, кои со Конвенцијата за размена на население меѓу Грција и Бугарија биле доселени во Пиринска Македонија, вели: „Им припаѓам и на минатото и на сегашноста. Моето минато е поврзано со тие луѓе, кои се Македонци, кои биле Македонци, а и јас самата сум Македонка. Истовремено и припаѓам на оваа држава, зашто тука сум добила образование, средно, високо, специјализација... Се омажив за Бугарин. Кога се зедовме, не гледав дали е Македонец или Бугарин,

Американец или нешто трето. Ниту, пак, тој гледаше на тоа дека мене во пасошот ми пишува народност Македонка".

Таа вели дека не можe да прекине ниту со минатото ниту со сегашноста. „Од една страна на крстот се преживеаните спомени, сето она што се наталожило од минатото ме влече во еден правец. Но, овде во Бугарија јас имам син кој се чувствува Бугарин, а тоа е реалноста. Меѓу македонскиот и бугарскиот народ не треба да има не само физичка туку и духовна граница. Треба да се направи се што е возможно тие два народа на Балканот кои се најблиски да имаат соодветни и најкомпактни заемни односи - културни и економски. Како наследство носам цел комплекс од тешкотии од тие крвопролевања што ги преживеал мојот род во срцето на Македонија. Не сакам да се повтори тоа. Сакам меѓу тие народи да има такви заемни односи, при што ниту една политика ниту една држава да не може да ги исправи едни спроти други за да се убиваат. Не сакам повеќе да има крв и палежи по тие места. Сакам да има културен, цивилизиран и срдечен однос. И никогаш да не бидат непријатели еден спрема друг. Зар мојот син и синовите на моите братучеди во Скопје со оружје в рака да тргнат еден спроти друг. Тоа не го посакувам никогаш", заклучува Здравка Итева, нагласувајќи дека Македонија е голема тема и голема болка.


Роднокрајски братства за зачувување на традициите

Македонците во Бугарија се организирале врз роднокрајска основа во братства, кои ги носеле имиња на местата од каде што доаѓале бегалците. Друштвата настојувале да ги зачуваат македонските обичаи и традиции и ги помагале сиромашните семејства. Меѓутоа, тие не ретко биле злоупотребувани и за политички и други цели од бугарската држава и од ванчомихајловистичката ВМРО. Христо Матов како дете се сеќава на средбите што ги одржувало Струшкото братство во Софија. „Сите стружани се собираа на Књажево, место во близина на Софија, 200-300 души, и со себе не водеа и нас децата. Си носеа јадење, кој што ќе имаше. Ќе седнеа и ќе разговараа за Македонија, ќе пееја и играа, а ние трчавме околу нив. Нивната основна задача беше да не се заборави родниот крај. Немаше жена која не чуваше дома носија од Македонија. Ако на некого му требаше помош, му помагаа колку што можеа. Кога со закон ја забранија ВМРО, братствата продолжија со својата благотворна, културна, социјална и секаква друга дејност. Тие имаа и свои кооперации и банка. Градеа и сиропиталишта. Во Софија е познато сиропиталиштето ‘Битола; во чија зграда денес е сместена банка на четири ката", вели Матов.

Тој тврди дека тогаш во Бугарија имало 700 братства, но во документите на Националниот комитет на македонската емиграција се споменува дека нивниот број во 1930 година изнесувал околу 200. Денес во Бугарија постојат компактни населби формирани од македонската емиграција. Во Софија се познати Гевгелиска и населбата Јучбунар, а во Пловдив населбата Ќучук Париз.


СТАТИСТИКА НА ИСТОРИЈАТА
Осуммина Македонци министри во бугарска влада

Стефан Влахов Мицов истакнува дека во минатото, а и денес, многумина бугарски граѓани со македонски корен заземале високи функции во политиката и се познати имиња во културниот и општествениот живот на Бугарија. Тој цитира податоци од 1917 година, кога во Бугарија имало осуммина министриМакедонци, 13 дипломати, 12 митрополити, 12 професори на Софискиот универзитет, 84 научници, писатели и публицисти, 32 уметници, скулптори и глумци, 70 лекари, 166 високи административни службеници, градоначалници, судии, адвокати, 266 активни и 453 резервниофицери. Истовремено, тој го цитира Тодор Живков, кој за време на расправиите што ги имал со Крсте Црвенковски во 1967 година за македонското малцинство истакнал дека околу 50 отсто од членовите на тогашниот центарлен комитет на БКП и 30 отсто од членовите на СВП биле македонци со бугарска свест.

http://www.maticanaiselenici.com/?page=read_news&id=8769&PHPSESSID=3687dd16caab0752b40d09a31ba99ff9

 

[demmian]

Разговор со д-р Новица Велјановски за културолошките рефлексии и за одгласот на АСНОМ
АСНОМ е настан кој трајно ќе ја поттикнува науЧната љубопитност
Овие документи и материјали се објавуваат прв пат и се надвор од наШата земја, а на научната јавност Ќе и бидат од корист не само за проучувањето на АСНОМ и македонската државност туку и за проучувањето на многу други праШања

Невена Поповска



Неодамна излезе од печат вашето најново дело монографијата "АСНОМ-културолошки рефлексии". Кажете ни што донесува оваа монографија?

Книгата се појави по повод шеесетгодишнината од одржувањето на Првото заседание на АСНОМ, а во издание на една не многу позната фирма "ЕН-ЕС РЕКЛАМ". Со годишнината случајно се совпадна бидејќи дури оваа година Министерството за култура на Република Македонија, односно комисијата која ја раководеше академик Катица Ќулавкова ја прифати за печатење, а претходните комисии на двапати ја одбиваа без никакво образложение. Во македонската историографија до сега не е објавен научен труд кој на едно место ги разгледува културолошките аспекти од дејствувањето на АСНОМ во пошироката смисла на зборот. Под тоа го подразбираме образованието, културата, верата и некои прашањата сврзани со активностите на АСНОМ и неговиот Президиум за утврдување на македонскиот литературен јазик. На јавноста не и доволно познато какви напори правеле тие органи тогаш во исклучително тешки воени услови да го покренат образовниот и културниот процес во Македонија. Нема да згрешам ако кажам дека образованието и културата не само што добиле примат, туку биле организирани со невиден ентузијазам и преокупација кои ниту по шеесет години не може да се споредуваат со тогашните. Така, врз база на решенијата од АСНОМ, за кратко време завршиле активностите за оформување на македонската азбука и правопис, бил оформен систем од основни и средни училишта, организирано описменување и образование на возрасните, образованието на националните малцинства на мајчин јазик и друго. Од областа на културата не била запоставена речиси ниту една дејност, како на пример библиотекарската, архивската, музејската, сценската, кинематографската, книжевно-творечката, издавачката дејност, информативната (дневен печат и радиодифузната). За сите овие прашања се говори документирано. Документите потврдуваат дека државата го помогнала организирањето на верскиот живот, па така негира некои тенденциозни и неточни оценки за односот кон религијата.

Досега е многу пишувано за АСНОМ и неговите достигнувања за македонската државност. Вие се осврнувате на културолошките аспекти од дејноста на АСНОМ. Кои беа мотивите за еден ваков зафат?

За АСНОМ е пишувано и мислам дека тој е настан од исклучително значење за македонската држава и настан кој трајно ќе ја поттикнува научната љубопитност затоа што со тој чин се оствари она што ние денес го надоградуваме како држава. Пред десетина години кога ја пишував монографијата за АСНОМ и неговите државотворни димензии свесен бев дека и овие прашања кои сега ги обработувам се дел од нашата државност. Имав на располагање многу материјали кои што се однесуваа на образовно-културолошките процеси и пројави кои ги поттикна Првото заседание на АСНОМ, а потоа ги доразработиле неговите органи и тела. Но, бидејќи обемот мораше да биде ограничен, за овие апекти од дејноста на АСНОМ немавме доволно простор. Тогаш дојдов до идеја дека е нужна една нова монографска целина посветена само на ова прашање. Во меѓувреме се појавија и нови документи, особено за прашањето на јазикот, па така созреа потреба да се појави и оваа книга.

Овие денови, под ваша редакција, од печат треба да излезе и зборникот "Документи и материјали за одгласот на АСНОМ во соседните земји". Што можете да ни кажете за таа книга?

Всушност оваа е седма книга од серијата документи за АСНОМ која под моја редакција се објавува од 1984 година во издание на Државниот архив на Република Македонија. Продолжувајќи ја таа серија, Државниот архив на Македонија годинава со оваа книга се вклучува во одбележувањето на шеесетгодишнината од Првото заседание на АСНОМ. Во зборникот се опфатени 195 документи од разни архиви и библиотеки во соседните земји на над 700 страници кои говорат за одгласот на АСНОМ во сосдените земји: Албанија, Бугарија, Босна и Херцеговијна, Словенија, Србија, Хрватска и Црна Гора односно сите поранешни југословенски републики сега самостојни држави. Од познати причини немавме можност да ги консултираме архивите во Република Грција. Меѓутоа имаме некои сеуште целосно непотврдени сознанија дека таму нема многу вакви материјали. Неколку документи од фондовите на македонското националноослободително движење во Грција се објавени и тие се во функција на поддршка на АСНОМ и неговата прифатливост за решавање на македонското прашање на сличен како во вардарскиот и во егејскиот дел од Македонија.

Документите што се поместени по азбчуен, односно и хронолошки ред, редакциски обработени објаснети со 706 објаснувања (фусноти) и со потребни регистри.. Од разбирливи причини најзастапени се оригинални документи од архивите во Република Бугарија, а помалку од другите држави.

Имајќи ја предвид содржината на документите какви се вашите оценки за одгласот на АСНОМ и македонската државност на Балканот, а во контекстот на актуелниот политички миг?

Веднаш по одржувањето на Првото заседание на АСНОМ, а со тоа и прогласувањето на новата македонска држава, предизвикало видливи политички реакции. За да ги следи тие реакции, Президиумот на АСНОМ го задолжил Секретаријатот на Президиумот, бидејќи немало поверенство за надворешни работи. Создавањето на македонска држава како нов субјект на Балканот, наишло главно на позитивни, но имало и спротивни гледања. Среќна околност за афирмативниот однос кон Македонија била што таа во текот на Втората светска војна се избори за својата држава борејќи се на страната на антихитлеровската коалиција. Тоа доста придонело за прифаќањето на новата ситуација со Македонија како држава на Балканот. Но, во некои од споменатите земји, како на пример во Грција, Македонија не била со задоволство видена како државноправен субјект, туку само како дел од југословенската федерација. Нешто слично е и со Албанија, каде постоело антифашистичко движење кое соработувало со југословенското. По АСНОМ во Албанија мошне афирмативно се пишувало за Југославија, по малку и за Македонија искажувајќи им признание за помошта која Југославија му ја дала на антифашистичкото движење во Албанија. Позитивно е оценувано како се решавало националното прашање на Албанците во Југославија, кои се школувале на мајчин јазик, а имале и други права согласно Декларацијата на АСНОМ за правата на граѓаните. Уште во 1945 година пратениците на АСНОМ, а подоцна и на Народното собрание говореле на албански, однос на турски јазик. Некои права многу подоцна се стеснети, како впрочем и за другите народи. Имено биле напуштени изворните решенија на АСНОМ, а особено од Декларацијата за правата на граѓаните на Демократска Федеративна Македонија кога се донесувани уставните документи и централизацијата на федерацијата.

Најкарактеристичен е одгласот на АСНОМ и на македонската државност во Бугарија и во Србија. Во Бугарија, поради бројноста на македонската емиграција и определбата на Отечествениот фронт на Бугарија по 9-ти септември 1944 година да го поддржи конституирањето на македонската држава и да го признае постоењето на македонската нација, АСНОМ во таа земја добил забележлив одглас. Претседателот на АСНОМ и на македонската држава Методија Андонов - Ченто, командантот на ГШ на македонската војска Михајло Апостолски и други истакнати личности од војната повеќепати биле поканувани да држат трибини и говори за новите процеси во Македонија и развојот на македонската држава. Но, документите говорат дека имало и противници на тој процес особено некои граѓански партии групирани околу весникот "Свободен народ", уредуван од Крсто Пастухов, тогашен опозиционер. Бугарија по 9-ти септември 1944 година дала голема морална поддршка на Демократска Федеративна Македонија, но и материјала помош собирана од македонската емиграција во Бугарија или пак донирана од државата. Многубројни документи, статии и слично го оценувале АСНОМ како решение без алтернатива за македонскиот народ, најавувајќи го идното обединување на трите дела од Македонија. Сепак, тоа траело кратко. Подоцна, 1948 година, дотогашните изолирани антимакедонски ставови на опозицијата, станале политика на официјалната власт во Бугарија кон Македонија. Од неодамна се рехабилитирани и некои од осудените опозиционери.

Србија на своето Големо антифашистичко собрание во ноември 1944 година и официјално ја признала македонската држава и нација. Но и таму се јавила опозиција која не мислела исто. Така на пример, потпретседателот на владата Милан Грол, кој во владата на Тито влегол како претставник на југословенската бегалска влада во Лондон, во некои свои написи од тој период на индиректен начин го оспорил "кинењето на моравско-вардарската долина" со нова држава која дотогаш не постоела. На овие негови ставови најмногу реагирала јавноста во Словенија, каде во официјалните документи и особено во дневниот печат Грол бил остро нападнат за негирањето на македонската нација и држава од големосрпски позиции. Словенечките весници објавиле серии написи во одбрана на Македонија, а автор на некои од нив бил Моша Пијаде. Се разбира дека Словенија на ваков начин се бранела и самата себе од евентуален хегемонизам, но за Македонија било многу битно да ја има поддршката бидејќи прв пат создавала своја држава. Неочекувано, поддрчка на Македонија дошла и од Милован Ѓилас, Црногорец, тогаш од најблиските Титови соработници.

Би сакал да напомнам дека овие документи и материјали се објавуваат прв пат и се надвор од нашата земја. Уверен сум дека на научната јавност ќе и бидат од корист не само за проучувањето на АСНОМ и македонската државност туку и за проучувањето на многу други прашања. Тие ќе бидат корисни и за актуелни политички потреби, зашто и по шеесет години од Првото заседание на АСНОМ нашата државност не е ниту заокружена ниту пак загарантирана.



http://217.16.70.245/?pBroj=1477&stID=15121&pR=5


Клипот е од големите македонски демонстрации на МАКЕДОНСКАТА ПОЛИТИЧКА ОРГАНИЗАЦИЈА во 1922 г. со кои македонската емиграција бараше СОЗДАВАЊЕ МАКЕДОНСКА НАЦИОНАЛНА ДРЖАВА т.е. МАКЕДОНИЈА НА МАКЕДОНЦИТЕ и НЕЗАВИСНА МАКЕДОНИЈА со ослободување на македонските окупирани земји од страна на окупаторите Грција, Бугарија и Србија. Јасно се гледаат пaролите МАКЕДОНЦИ и МАКЕДОНИЈА, MACEDONIA FOR THE MACEDONIANS, со ова се рушат тезите на српско-бугарско-грчките ментори дека Македонците се измислица на Тито. Македонската политичка организација е создадена 1922 г. во Форт Вејн и се бореше за Македонија на Македонците. Во 1926 г. во Македонската Политичка Огр. се инфилтрира бугарскиот шпиун Шкартов, подоцна и Лебамоф (чии бизниси беа финансирани од Софија) и ја уништуваат Македонската Политичка Орг., правејки ја еден бугарски пропаганден центар, бркајки ги вистинските основачи и првите членови и ја прекрстија 1927 г. во Македонска Патриотическа Огранизација. Од 1927 г. таа организација работеше антимакедонски.
Macedonia for Macedonians
United Macedonia
Macedonians from whole world unite!!!
its time to put end on athenian bulgarian serbian albanian lies!!! Macedonia United Forever
This clip is from the biggest мacedonian demonstration of the MACEDONIAN POLITICAL ORGANISATION in the year 1922 with which the Macedonian emigration asked for INDEPENDENT MACEDONIAN STATE AND MACEDONIA FOR MACEDONIANS and asking back the occupied territories from the ocupators Greece,Bulgaria and Serbia.
The Macedonian political organisation was formed in the year 1922 in Fort Vejn and fought for Macedonia to Macedonians.
In the year 1926 the Bulgarian spy Shkartov and later Lebamof too entered the organisation and started destorying it by making it a bulgarian propaganda center and by chasing away the real founders of the organisation.
In the year 1927 the Maceonian political organisation was renamed into “Македонска патриотическа организација”(Macedonian patriotic organisation) and from that time this organisation started doing antimacedonian propaganda.

 

[demmian]

[FONT=&quot]Централен комитет на Македонскија[/FONT]​

[FONT=&quot]Народен с[/FONT][FONT=&quot]ѫјуз[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]јули. 1934 го д,[/FONT]​

[FONT=&quot]Председател ;- Смиле Војданов Секретар;- Гео Пирински[/FONT]​

[FONT=&quot]Зашто ние македонцитe сме отделна нација?[/FONT]​

[FONT=&quot]В последнија брои (31) на забраненија от софијската военно-фашистка диктатура орган на македонската прогресивна емиграција «Македонско Знаме» бе поместена статија под заглавие «што е нација». Поради драконовската цензура, в статијата се дава- обшта постановка на .в'проса и се говори за х[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рватската нација, без да се дава конкретно објаснение на македонската нација. Тук ние доразвиваме тази статија. като се спираме специално на Македонија и отговарјаме на в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]проса — зашто ние македонците сме отделна нација? [/FONT]​

[FONT=&quot]Отговора на този в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]прос преди всичко е от огромно политическо значение. Известно е, че както б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарскија, така и ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бскија и гр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]цкија империализми отричат с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]штествуването на македонска нација. Според п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рвија, македонците са .«нај-добрата част от б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската нација». Според другија, македонците са «чисти с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рби». Според третија—македонците са «славјаногласни елини». Така всеки от тија наши поробители . «оправдава» зад[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржането под свое иго на с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ответната поробена част от нашата родина, оправдава претенциите, за завладјаване, на цела Македонија.[/FONT]​

[FONT=&quot]За да разобличим тези маневри па поробителите и покажем» че те немат никакво [/FONT][FONT=&quot]право над Македонија, за да попречим на техната асимилаторска политика и за да водим последователна борба за извојуване правото на самоопределение на македонскија народ до неговото отделјане от б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската, ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бската и ( гр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]цка империалистически д'ржави и обединим в самостојателна независима република на трудеција се македонски народ, ние македонцит[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot] требва високо да зајавим. че не сме | нито с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рби, пито г[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рци, нито п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]к б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгари, а сме отделна македонска нација, којато се бори за своето национално освобождение и отделјане в своја македонска д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржава. Но не само от политически с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ображенија требва да направим това. Ако македонската нација не би с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]штествувала, не.бихме могли да говорим за такава. 0баче, тја е на лице и нејното с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]штествуване требва да се посочи на всички, заштото това ште -улесни до голема степен нашата национално-освободителна борба.[/FONT]​

[FONT=&quot]В Македонија са на лице всички елементи, на една самостојателна македонска нација с своја територија н икономическа целост, с свои език н обшт национален характер, и с своја македонска историја.[/FONT]​

[FONT=&quot]1. Територијата на македонците е отделна от територијата па гр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]цката, ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бската и б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската нации. Тја има своите установени ге-ографически и етнографически граници между реката 'Места, планините Родопи, Рила и Шар. реката Дрин, планината Грамос, реката Бистрица и Егсјско море, с едно пространство от 65 хилјади кв. километри. Ако днес Македонија с разпок'сана — топа е резултат на империалистическите «мирни» договори. Разпок[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]сването на единната македонска територија на части и приклјучването на тези части к'м териториите на б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската, ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бската и гр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'цка д'ржави стана насилствено.[/FONT]​

[FONT=&quot]2. Економически Македонија представлјава едно цело, отделно от д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржавите, които ја владејат. Оште под владичетвото па турската империја Македонија тр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]гна к'м своето развитие самостојателно, по-к[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]сно, по независимо от С[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рбија, Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарија н Г[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рција. Нито една от тези последните немаше здрави економически вр'зки и обшти т'рговски п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]тишта с Македонија, макар че те се намираха заедно с неја в пределите па една и с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]шта д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржава — Турција. А след като в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]зникна капиталистическото стопанство и в Македонија, там се с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'здадоха в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]трешните т[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рговски п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]тишта и пазари па самостојателна нога, с един обшт и главен цент'р — Солун, а не Белград, Софија или Атина.[/FONT]​

[FONT=&quot]Насилственото разпок[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]сване економическото цело на Македонија на три части н прис[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]единението на тези части к'м три чужди еко-номически единици — С[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рбија, Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарија н Г[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рција — се отрази катастрофално на стопанството в Македонија. Крештјашт пример за това служи днешното положение на Солун, којто, след като биде лишен от естественија му [/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

[FONT=&quot]екон[/FONT][FONT=&quot]о[/FONT][FONT=&quot]мически хиндерланд — източна и централна Македонија, с'всем западна, и от п'рвостепенно пристаниште на Б[/FONT][FONT=&quot]e[/FONT][FONT=&quot]лото море се прев[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рна в един печален спомен за богат неотдавнашен т[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рговски цент'р: днес Солун стои [/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot]ече на трето место в сравнение с Атина и Пиреја. С[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]штата участ постигна и Битолја, Охрид и всички други градове в централна и југозапанда Македонија, които, отк[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]снати от естественото солунско дебуше, са принудени да си служат с неестественија за тјах т[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рговски п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'т к[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]м Белград. С[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]штото е и за Македонија под б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарско иго, чието економическо преуспеване е тесно св[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рзано с т[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рговските п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]тишта к[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]м Серес. Драма, Кавала, Солун и Струмица, а не с Софија — Видин и Пловдив- Бургаз.[/FONT]​

[FONT=&quot]3. Езика на хората, с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ставлјавашти [/FONT][FONT=&quot]македонската нација, е славјански, с особен диалект — македонски. Този език е обшт за тех. Различните провинциални отен[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ц[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] в македонскија език са неизживено следствие от некогашиата родова и феодална разпок[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]саност на Македонија. Но провинциализма на тоја език се покрива от един обшт македоно-славјански диалект, по които всеки би различил македонеца от с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рбина. б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарина, руснјака и от всеки човек от која и да е друга славјанска нација. Провинционалните отен[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ци в езика не са оште ликвидирани, дори и у нај-развитите нации, а камо ли у македонската нација, којато е национално поробена, не е организирана в своја национална д[/FONT][FONT=&quot]ѫржава[/FONT][FONT=&quot] и не си е оште изработила свој литературен език.[/FONT]​

[FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot][/FONT][FONT=&quot]
[/FONT]

 

[demmian]

[FONT=&quot]Освен по диалекта, македонскија език се различава от ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бскија и б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарскија оште и по това, че в него старо-славјанскија елемент е много по-запазен и с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржа множество думи, които липсват в езиците иа с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]седните и други славјански нации..[/FONT]​

[FONT=&quot]Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарските и ;ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бски великод[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржавни шовинисти използуват близоста на [/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

[FONT=&quot]македонскија език с езиците на техните нации, за да тв[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рдјат, че македонците са «част от б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската нација» или «чисти с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рби». А ние, македонците, не сме нито едното нито другото. Ние не сме и •«тесто, от което може всичко да се измеси», както беше зајавил Цвиич, един от__агентите-историци на ср[/FONT][FONT=&quot]ѫб[/FONT][FONT=&quot]ската завоевателна политика. Ние сме отделна нација. Сходството на нашија език с б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарскија и ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бскија е обикновено / сходство между езици на близки, но самостојателно разпили се нации. Так[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]во сходство на езиците имаме между русите, украинците и белорусите, както и между х[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рватите, черногорците и с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'рбите, но в'преки туј те представлјават отделни нации.[/FONT]​

[FONT=&quot]'Великоср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бските шовинисти особено спекулират с факта, че македонскија език е по-близо до б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'лгарскија, отколкото к[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]м ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бскија, и това им служи като аргумент в техните тв[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рденија, че македонците са част от б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската нација. Аргумента им е крајно неоснователен заштото и х[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'рватите по език с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot] много но-близки до ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бската отколкото к[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]м чехската нација,[/FONT]​

[FONT=&quot]При това знае се, че не е само езика, којто определја нацијата. Дори еднак[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]в да б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]де езика на македонците с този па б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарите, това не може да означава, че ние, македонците, сме -«част от б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската нација», штом живеем редица поколенија в друга територија, представлјаваме отделно економическо цело, штом имаме своја_историја и специфични нрави, обичаи и пр. Англичаните," ирландците и американците от С[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]единените штати на северна Америка говорјат на един и с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]шт[/FONT][FONT=&quot] език, но са отделни нации.[/FONT]

 

[demmian]

[FONT=&quot]4. Националнија характер е четв[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ртија по ред обшт белег за хората, с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ставлјавашти отделна нација, в това число и македонската нација. 'Еднакви са техните нрави, обичаи, игри, песни хора и другите народни умотворенија, които повече или по-малко се отличават от ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бската, б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската и другите славјански нации. Елементите на самостојнија национален характер на македонците са толкова силни, че в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]преки националнија гнет в Македонија, те никога не престанаха да се пројавјават. По вечеринки, с[/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot]адби, именници и [/FONT][FONT=&quot]п[/FONT][FONT=&quot]р. те постојанно се пројавјават и всред емигрантско-бежанските маси в Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'лгарија, Америка и другаде, гдето има такива.[/FONT]​

[FONT=&quot]Всички тези елементи, взети заедно, дават македонската нација. Те са неопровержимо [/FONT][FONT=&quot]До[/FONT][FONT=&quot]казателство за това, че ние, македонците, не,' Д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржавата на богомил[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot]ца цар Самуил не бе[/FONT][FONT=&quot]ше[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]втора б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарска д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржава, както искат да [/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot] представјат б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарските буржоазни историци, а тја беше д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржава [/FONT][FONT=&quot]н[/FONT][FONT=&quot]а македонските славјани, с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]штествувашти наред с б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарското царство и ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бското кралство. Тази македонска слапјанска д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржава по-к'сно беше дори завладела Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарија и С[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рбија.[/FONT]​

[FONT=&quot]•Велико[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарските шовинисти-много обичат да приказват за «единно б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарско племе», ,отождествјавајк[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] го с б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската нација. Те кријат историческија факт, че последната се с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]здаде без онази малка част б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгари, които останаха в Македонија, и без македонските славјани. Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската нација се с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]здаде в пределите на днешната централна и северна Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарија, източна Румелија и Добруджа, Главната причина за това лежи ј економиката. Както вече казахме, в Македонија капитализма в'зникна и се разви по-к'сно независимо от капитализма в Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарија, без да има солидни економически вр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]зки между тија две страни. Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарското националреволјуционно движение, което се бореше за освобожднието на б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарскија народ от игото на абсолјутн[/FONT][FONT=&quot]н[/FONT][FONT=&quot]а и бејска Турција, не вклјучваше Македонија в обекта на својата револјуционна дејност. Това достат'чно показва. че с'здаването на б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'лгарската нација и нејното пробуждане за самостојателен д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржавен жи[/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot]от се изв'рши без македонските славјани.[/FONT]​

[FONT=&quot]Такова положение имаме и с ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'бската [/FONT][FONT=&quot]нација, којато с'што така се с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]здаде без [/FONT][FONT=&quot]македонските славјани [/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] без онаја незначителна част с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]'рби, останали в Македонија оште преди тја дја[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]попадне под турско иго. [/FONT]​

[FONT=&quot]Но и гр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]цките д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржавни шовинисти, за да оправдајат господството на [/FONT][FONT=&quot]грѫцкија [/FONT][FONT=&quot]империализ'м на за[/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot]ладе[/FONT][FONT=&quot]н[/FONT][FONT=&quot]ат[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot]! от него част от Македонија, т[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рсјат племенна вр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]зка между гр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]цката нација и македонците. Тези [/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]ст[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]нчен[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] шовинисти фалшифиц[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]рат историјата, таксува[/FONT][FONT=&quot]ј[/FONT][FONT=&quot]ки племето на древните македоно-илир[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]јци, заедно с вождовете на това племе — Македон, Филип Македонски и Александ'р Велики, като , с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ставна .част от древните г[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рци. При това те с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]знателно зам[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лчават так'во едно с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]битие[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]като заселването на Македонија с огромна маса славјани, за които им е с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]всем неловко да тв[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рдјат, че са г[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рци.[/FONT]

 

[demmian]

[FONT=&quot] [/FONT]​

[FONT=&quot]6. Македонската нација има сво[/FONT][FONT=&quot]ја[/FONT][FONT=&quot] историја на културно и политическо пројавление. Братја Миладинови са п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рвите македонски просветители. Те п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рви посветиха силите си за пробуждане самостојно национално чувство на македонскија роб. Те в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]зп[/FONT][FONT=&quot]ја[/FONT][FONT=&quot]ха Охрид н М[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot]кедон[/FONT][FONT=&quot]ија [/FONT][FONT=&quot]като свое отечество на чисто македонославјански диалект. Те не учеха македонскија народ нито на ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бски, нито на б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарски, а го учиха на роднија македонски език.[/FONT][FONT=&quot][/FONT]​

[FONT=&quot]Ако в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]преки тона тези македонски просветители говореха за б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарштина [/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]Македонија, това ставаше под влијанието на старото минало,когато Македонија цели векове се намираше [/FONT][FONT=&quot]под феод[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot]лна Б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лг[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot]р[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]ја. Поради което н[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot] борбите за самостојни училишта [/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] черкви, против,[/FONT][FONT=&quot]асимилаторската напаст на грѫцката патриаршија [/FONT][FONT=&quot]се водеше п[/FONT][FONT=&quot]о[/FONT][FONT=&quot]д формата [/FONT][FONT=&quot]н[/FONT][FONT=&quot]а б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарштината.[/FONT]​

[FONT=&quot]По онова бреме македонската нација бе оште в зародиша си,тја не се беше оформила и нај-[/FONT][FONT=&quot] главното, [/FONT][FONT=&quot]н[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot]ј[/FONT][FONT=&quot]ните економич[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot]ски и полит[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]чески интереси не се беха оште сбл[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]скали с завоевателните стремежи [/FONT][FONT=&quot]на [/FONT][FONT=&quot] с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]здалата се по[/FONT][FONT=&quot]-[/FONT][FONT=&quot]к[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]сно[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржава ла б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарск[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot]та [/FONT][FONT=&quot]наци[/FONT][FONT=&quot]ја. Днес понјатието б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарштина в Македонија, както [/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бшт[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]на и елиштина е[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]синоним на национално и[/FONT][FONT=&quot] е[/FONT][FONT=&quot]коном[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]чс[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot]ко робс[/FONT][FONT=&quot]т[/FONT][FONT=&quot]во над македонските- народни маси, упражнјавано от [/FONT][FONT=&quot]п[/FONT][FONT=&quot]оробителите[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]импер[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]ал[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]ст[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot].[/FONT]​

[FONT=&quot] [/FONT]​

[FONT=&quot] Подир братја Милад[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]нов[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] идат редица други народни учители и духовни будители, като[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot](охридскија епископ Теодос[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]и групата окол в. «Лоза», с редактор Пет[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]р Арсов, ко[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]то еднакво се бореха против гр[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]цката патриаршија,-б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарската екзархија и -ср[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]бската патриаршија, за самос[/FONT][FONT=&quot]т[/FONT][FONT=&quot]о[/FONT][FONT=&quot]ј[/FONT][FONT=&quot]ни македонски училишта [/FONT][FONT=&quot]и [/FONT][FONT=&quot]черкви. Тези т[/FONT][FONT=&quot]ѫј[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]наречени македонски сепа[/FONT][FONT=&quot]р[/FONT][FONT=&quot]атисти доказваха на с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]штествуването на отд[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot]лна македонска нација [/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] пледираха за самостојателен д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржавен жи[/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot]от за тази д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржава.[/FONT]​

[FONT=&quot] От с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]штите среди се с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]здаде в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]трешната македонска револјуционна организација. Пе[/FONT][FONT=&quot]тѫр[/FONT][FONT=&quot] Арсов влиза в п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рвија Ц. К. на тази организација, а Гјорч[/FONT][FONT=&quot]е [/FONT][FONT=&quot]Пет[/FONT][FONT=&quot]ро[/FONT][FONT=&quot]в изхождашт с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]што[/FONT] [FONT=&quot]от тези среди, стана идеолог на организацијата.[/FONT]​

[FONT=&quot]Тој навремето оште написа книгата «Географијата на Македонија» [/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] духа на сепаративната[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]идеја.[/FONT]

 

[demmian]

[FONT=&quot] Натиска на [/FONT][FONT=&quot]вели[/FONT][FONT=&quot]коб[/FONT][FONT=&quot]ѫл[/FONT][FONT=&quot]гарс[/FONT][FONT=&quot]ката[/FONT][FONT=&quot] проп[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot]га[/FONT][FONT=&quot]н[/FONT][FONT=&quot]да, обаче, екзархијата и в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рх[/FONT][FONT=&quot]ов[/FONT][FONT=&quot]ист[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]те. се указа толкопа силен, че задуши п[/FONT][FONT=&quot]ѫп[/FONT][FONT=&quot]рос[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot] за самостојатслна нација и успе да [/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot]т[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лп[/FONT][FONT=&quot]и в сѫ[/FONT][FONT=&quot]знанието на много македонци у[/FONT][FONT=&quot]бе[/FONT][FONT=&quot]жд[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot]сн[/FONT][FONT=&quot]ие[/FONT][FONT=&quot]то, че те[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]са б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгари. То[/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot]а бе с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]проводено с спирането[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]на в. «Лоза», излизашт [/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot] Софија, с изгонването[/FONT][FONT=&quot][/FONT] [FONT=&quot]от Македонија на епископ Т[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot]одоси [/FONT][FONT=&quot]и [/FONT][FONT=&quot]на народните учители, ко[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]то не се подчинјаваха на[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]екзархијата, с недопуштан[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot] книгата на Гјорче[/FONT] [FONT=&quot]Петров, којато се намира [/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot] днес като р[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]копис[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]в архивата на б[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лгарското военно министерство. [/FONT] [FONT=&quot]Но в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]преки това македонскија народ си с[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]здаде с д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]лги[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]и упорити борби за економическо освобождение и самостојателен д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржавен живот својаисторија. Тези борби в миналото се разг[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рнаха п[/FONT][FONT=&quot]о[/FONT][FONT=&quot]д водителството [/FONT][FONT=&quot]н[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]старата Гоце Д[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot]лче[/FONT][FONT=&quot]в[/FONT][FONT=&quot]а В[/FONT][FONT=&quot].М.Р.[/FONT][FONT=&quot]О, против игото на[/FONT] [FONT=&quot]турските султани и бејове, както и срешту до-могванијата на балканските д[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]ржави.[/FONT]
[FONT=&quot]М[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot]кеден[/FONT][FONT=&quot]ск[/FONT][FONT=&quot]ија[/FONT][FONT=&quot] нар[/FONT][FONT=&quot]од[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]с к[/FONT][FONT=&quot]рѫ[/FONT][FONT=&quot]вта[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]с[/FONT][FONT=&quot]и [/FONT][FONT=&quot]з[/FONT][FONT=&quot]а[/FONT][FONT=&quot]п[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]са[/FONT][FONT=&quot] [/FONT][FONT=&quot]в својата историја п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рвата македонска револјуција Илинденското в[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]зстани[/FONT][FONT=&quot]е[/FONT][FONT=&quot], чијто венец е п[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рвата македонска народно-револгоционна република в Крушево. [/FONT]
[FONT=&quot]След като ВМРО биде ов[/FONT][FONT=&quot]ѫ[/FONT][FONT=&quot]рхов[/FONT][FONT=&quot]и[/FONT][FONT=&quot]зирана [/FONT][FONT=&quot]и превѫрната в машина на бѫлгарскија империализам освободителната борба на македонскија народ не спре а се поде от последователите централисти-сепаратисти левицата на ВМРО начело с Гјорче Петров,Петѫр Арсов,Сандански,Димох.Димов и Чернопеев. [/FONT][FONT=&quot],[/FONT]
При новите условија днес, борбата на македонскија народ против новите поробители — ср[FONT=&quot]ѫ[/FONT]бскија, б[FONT=&quot]ѫ[/FONT]лгарскија гр[FONT=&quot]ѫ[/FONT]цкија имнернализам, за национално, политическо и скономическо освобождение се води с оште по-голема упоритост и последователност под р[FONT=&quot]ѫ[/FONT]ководството на ВМРО (обединена).

Целата тази македонска историја не е само пројавление на македонската нација, не е само нејн стремеж к[FONT=&quot]ѫ[/FONT]м своја национална д[FONT=&quot]ѫ[/FONT]жржава, но тја, македонската историја е с[FONT=&quot]ѫ[/FONT]штевременно елемент, којто дооформјава и дооп-ределја самостојнија характер на македонската нација.
Разбира се, освен македонската нација, в Македонија имаме и други инородни националности: власи, евреи, турци, г[FONT=&quot]ѫрци,[/FONT] албанци, с[FONT=&quot]ѫ[/FONT]рби, цигани. (Макар да се намират в една територија с македонската нација и макар, че икономическија им , живот е непосредствено св[FONT=&quot]ѫ[/FONT]рзан с последната, тези националности не .влизат в македонската нација, понеже всека от тех си има специфичен характер.
Инородинтс националности в Македонија взимат активно участие в македонското освoбодително движение, заштото и те са заинресувани в с'здаването на независима македонска република на трудјаштите се, за да получат национално равноправие и економическо освобождение, за да живејат в мир и повдигнат заедно с македонската нација своја и обштија на македонскија трудјат се народ културен н економически живот.

Бистрешшки.​

​

 

[demmian]

СЕПТЕМВРИјСКОТО ВѫЗСТЛНИЕ И ХАРАКТЕР НА МАКЕДОНСКАТА НАЦИОНАЛНА .РЕВОЛјуЦИја[FONT=&quot][/FONT]​

​

Септемвријското вѫзстание е една величава борба на работниците и селјаните в Б'лгарија за разгромване господството на буржоазијата и за господството на сѫветско работническо-селско правителство. То бе една сѫветска револјуција в целата страна. - , •​

Характерѫт на тази револјуција в вѫтрешноста на Бѫлгарија беше пролетарска, социалиетическа. В Петричкија крај, обаче, септемвријското вѫзстание има значение преди всичко на Втори Илинден. То се отличава от Илинденското вѫзстание с ред преимуштества, главно от които е неговата сѫветска форма. Но по характера си, септемвријското вѫзстание в Петричко не се отличава от илинденското вѫзстание. Петричкија крај е национално поробен и економически експлоатирана македонска област. Борбата за премахването па това робство и тази експлоатација, борбата за националнополитическо економнческо освобождение на македонските трудјашти се, борбата за техното самоопределение е демократическа задача. Поради туј, характерѫт на септемвријската револјуција в Петричкија крај и на предстојаштата победна револјуција в този крај, както и в цела Македонија, е буржоазно-демократически. •​

Сѫветската форма на вторија Илинден, т.е. на Септемвријското вѫзтание в Петричкија крај, не измести буржоазно-демократическија характер на македонската револјуција. Сѫветите в настојаштата револјуционна епоха са единствената нај-демократична форма на управление, даваштацелата власт в рѫцете на нај-широките народни маси против шепата потисници​

и експлоастатори. Това се отнасја не само за страните в които се развива, револјуција с социалистически характер, но и за страните, в които се -развива револјуцнја с буржоазно-демократически характер, заштото сѫветите са форма както на социалистическата пролетарска диктатура, така и на демократическата диктатура на работниците и селјаните.

 

[demmian]

В страни, кѫдето" буржоазно-демократи-ческото преобразование не е завѫршено, кѫдето сѫштествува национален гнет и колониална експлоатација, кѫдето господствуват или сѫштествуват все оште в широк маштаб феодалните или полуфеодални форми в селското стопанство — в такива страни револјуцијата носи буржоазно-демократически характер (независимо от нејната форма), заштото има да разрешава нај-папред задачи от такѫв, именно, характер. В такива страни с'ветите са форма на народно-револјуционна власт в народно-револјуционни републики, отличавашти се от социалистическите републики както по својата стопанска система, така и по сѫ'става и характера на самите сѫвети. В народно-револјуционни републики, за разлика от социалистическите републики, нема социалистическо стопанство,​

макар и ползи на трудјаштите се да бѫдат конфискувани имуштествата на едрите земевладелци и капиталисти. В народно револјуционните републики, за разлика от социалистическите • републики, в сѫветите преобладават такива трудови маси, конто стојат на револјуциоино-демократическа база и не са отишли оште до вѫзприемане иа социалистическите идеи и преобразованнја.

Така е днес в Монголската народна република и в Сѫветскија Китај. Така ште бѫде утре в Македонската народно-револјуционна република, докато македонските трудјаштн се маси пожелајат да вѫзприемат социалистическата система; докато македонските" селјани, занајатчии, народна интелигенција, пожелајат заедно с македонскија пролетариат да доразвијат својата национална борба до борба за социализм. А това ште зависи: пѫрво, от пѫлното освобождение на македонските трудови маси изпод идеологическото и организационно влијание на македонската буржоазија, от сѫотношението на силите между тија маси и тази буржоазија, което ште рече от силата на македонската револјуција против македонската контра-револјуција; второ, от силата на единнија револјуционен фронт в Бѫлгарија, Сѫрбија и Гѫрција.​

Дѫлбокото економпческо разслоение сред [FONT=&quot][/FONT] македонскија народ е наличната обективна предпоставка за политическата диференциација между македонските трудјашти се от една страна и македонската буржоазија от друга страна. Огромната част от македонскија народ са трудови селјани, занајатчии и работници, а едно незначително число са чорбаджии. Последните заедно с срѫбската, грѫцка и бѫлгарска буржоазии експлоатират македонските трудови маси и активно подпомагат чуждите поробители в провеждането на национално политическија гнет над македонскија-трудов народ.​

При туј положение, сѫвсем естествено е, . че все по-широки народни маси се нареждат под знамето на ВМРО (Обединена) и на единнија револјуционен фронт против чуждите и «родните» експлоататори и угнетнтели. Без сѫмнение, това открива переспективата за едно бѫрзо прерастване на македонската национална револјуција в социалистическа револјуција.​

Тази переспектива хвѫрлја в ужас македонските чорбаджии и те хилјади пѫти предпочитат Македонија да б'де заробена, отколкото да загубјат сноето привилигировано положение на експлоататори. За това македонските чорбаджии в всека поробена част на Македонија влеха своите контрареволјуцнонни сили в сѫответнија фашистко-д'ржавен апарат на бѫлгарскија, срѫбскија и грѫцки империализм било направо, било чрез своите вѫрховистки организации.​

Иначе е, обаче, с ВМРО (Обединена). Тја, макар, да не с комунистическа, но е истинска национал-револјуционна организација на македонските трудови маси, тја е технијат рѫководител в борбата за националното освобождение на Македонија. И като такава, ВМРО (Обед.) нема да се откаже да води национал-револјуционната борба заради това, че сѫштествува веројатноста масите да развијат тази борба до борба за соцнализм. .ВМРО (Обед.) ште изиграе до крај својата историческа ролја. Тја до крај ште се бори за премахване националното робство и експлоатација в Македонија; за извојуване правото на самоопределение и обединение на македонскија народ в самостојателна народно-револјуционна република на трудјаштите се в Македонија — ште се отиде ли по нататѫ'к в превр'штане на македонската народна република в социалистическа, или не — това ште зависи от волјата на масите, от авторитета и влијанието на, комунистите сред тија маси[FONT=&quot].[/FONT]​

[FONT=&quot]Бистрини»[/FONT]