Ќе нагласам во темава за да нема поплаки кога ќе фалат мислења. Не е ова тема во која треба да си напишеме дека ни е мака затоа што ни претекло кафето, сме се успале, нè мрзи да направиме нешто и тн.
Темава е за кога на некој од нас навистина ќе му биде мака за нешто кое тежи како камен на душа, да имаме каде да си напишеме.
Онтопик:
Мака ми е затоа што знам дека губам а сепак се обидувам.
Мака ми е затоа што гледам дека некој околу мене полека тоне, затоа што ја одбил мојата помош.
Мака ми е што воопшто се обидувам да сменам многу работи, иако знам дека секогаш сè се враќа на она што било.
Мака ми е што не знам да кажам не, кога навистина треба да го направам тоа.