L
Lu
Гостин
Само на тие што не им умрело милениче ќе помислат дека си луда, но верувај сите ние што сме имале миленици и што ни умреле сите те сваќаме како ти е сега во овие тешки моменти
Кучиња (грижа, општи дискусии)
- Креатор на темата mkdpro.AceBoy
- Време на започнување
- Член од
- 5 ноември 2010
- Мислења
- 4.841
- Поени од реакции
- 3.873
А ако може да ми кажеш што раса бешр?
--- надополнето: Aug 25, 2011 6:40 PM ---
ДА,јас дома телевизорот го скршив кога ми ја згази шлепер мачката,од шо бев тажен и нервозен,Само на тие што не им умрело милениче ќе помислат дека си луда, но верувај сите ние што сме имале миленици и што ни умреле сите те сваќаме како ти е сега во овие тешки моменти
Јес да после му ги дупнав и на шлеперот гумите,али тоа не ја врати маза.
- Член од
- 23 јуни 2009
- Мислења
- 8
- Поени од реакции
- 0
M
Mario Gómez
Гостин
Meet Оскар.
3 и пол месечен, микс од црн лабрадор ритривер.
Многу живо куче, жал ми е шо го чуваме врзано ама то е. Гризи све можно, раце, нозе, влечки, сере кај ќе му текне. Сабајле секој ден во 7 лае па ја си зеам перницата и одам да спијам у друга соба. Тешко да го научам на нешто асално, го учев здраво да прајт ама малце се свртев и одма ме гризна(малце де) Симпатично кученце...
3 и пол месечен, микс од црн лабрадор ритривер.
Многу живо куче, жал ми е шо го чуваме врзано ама то е. Гризи све можно, раце, нозе, влечки, сере кај ќе му текне. Сабајле секој ден во 7 лае па ја си зеам перницата и одам да спијам у друга соба. Тешко да го научам на нешто асално, го учев здраво да прајт ама малце се свртев и одма ме гризна(малце де) Симпатично кученце...- Член од
- 5 ноември 2010
- Мислења
- 4.841
- Поени од реакции
- 3.873
Ќе престане,нека потпорасне малце.Имав и ја едно кутре,квичеше,гризеше,скокаше по нозе да се пари(а 2-3 месечно кутреMeet Оскар.
3 и пол месечен, микс од црн лабрадор ритривер.
),потпорасна,таман се научи ми го дигнаа.
С
сашенко
Гостин
Ме потсети на моето, одамна го нема.Во исто такво кутивче му ставав водаMeet Оскар.
3 и пол месечен, микс од црн лабрадор ритривер.
- Член од
- 15 јуни 2011
- Мислења
- 386
- Поени од реакции
- 98
ваљда текстот не е за тука ама....
Како можеше?
Кога бев штене , те забавував со своите трикови и те насмевнував.Ме нарекуваше свое дете и покрај безбројните изгризани кондури и неколку уништени јастуци , станав твој најдобар пријател.Кога бев “непослушен” , ми претеше со прстот и ме прашуваше “Како можеше ?” – но потоа се откажа од својот авторитет и ме легна на грб и ме чешкаше по мешето. Моето растурање во куќата траеше нешто подолго од колку што се очекуваше, бидејќи ти беше страшно зафатен, но на тоа работевме заедно. Се сеќавам на ноќта кога се мазевме на креветот и кога ги слушав твоите исповеди и тајни соништа , а јас верував дека животот не може да биде посовршен од колку што е .Одевме на долги прошетки и трчавме низ паркот , се возевме со автомобилот , одевме на сладолед (јас го добивав само корнетот , бидејќи “сладоледот е штетен за кучињата” како што велеше ти ) , лежев на сонцето бескрајно долго чекајќи да помине денот и моментот кога ќе се вратиш од работа. Полека , полека почна се повеќе време да посветуваш на својата кариера, а уште повеќе време потроши барајќи партнер од твојот вид. Јас стрпливо чекав , те тешев секој пат кога срцето ти било скршено и секој пат кога се разочаруваше , никогаш не приговарав на твоите лоши одлуки, скокав од радост кога ќе се вратеше дома или кога се заљубуваше. Таа, сега твоја жена, не беше “љубител на кучиња” – иако срдечно ја примив во нашиот дом, пробав да и покажам дека ми е драга и дека ја сакам , бев послушен. Бев среќен бидејќи беше и ти . Тогаш на свет дојде човечкото бебе и јас со тебе ја делев радоста и восхитот. Бев вчудоневиден од неговата розова боја, неговиот мирис , и сакав да се грижам за него исто како и вас. Единствено нешто што се плашевте заедно со нејзе беше дека ќе го повредам, така да поголем дел од времето го поминував во другата соба или во куќичката во дворот.
Ах, барав само обострана љубов , а станав “затвореник на љубовта”.
Како растеа јас станав нивни пријател. Се држеа за моето крзно и се подигнуваа на климавите нозе , буричкаа со своите прсти во моето око, ги истражуваа моите уши и ме бакнуваа во носот. Сакав се што е на нив , како и нивниот допир – бидејќи тој допир стана така редок – и би го дал животот ако треба да ги одбранам.
Се турнував во нивните кревети и ги слушав нивните грижи и тајни соништа , а заедно го исчекувавме звукот на твојот автомобил како се паркира во дворот. Некогаш , кога луѓето те прашуваа имате ли куче ? – ја вадеше мојата слика од паричникот и раскажуваше приказни за мене . Овие неколку последни години , твојот одговор беше потврден , при што настојуваше да ја смениш темата на разговор. Од “твоетo куче” постанав “само куче” , а ти ми го замеруваше секој денар кој си го потрошил на мене. Сега имаш шанса за нова работа во друг град и ти заедно со цело семејство ќе се преселите во стан во кој не е дозволено чување на домашни миленици . Донесе вистинска одлука за тебе и за твоето семејство , но некогаш сум бил и јас твое семејство. Бев возбуден кога тргнавме со автомобилот, но возбудата ја снема кога дојдовме до азилот за напуштени животни.Замириса на кучиња и мачки , на страв и безнадежност. Ги потполни сите образци и рече “знам дека ќе пронајдете прекрасен дом за него” . Направија гримаса и ти возвратија со болен поглед. Тие разбираат какви се шансите за средовечно куче , дури и она со папирите. Мораше да ја извадиш огрлицата од раката на твојот син , додека тој викаше “Немој татко!Те молам немој да им дадеш да го одведат мојот пес!” А јас бев загрижен за него , мислев каква поука ќе извлече од тебе за пријателството и верноста , за љубовта и одговорноста и за почитта спрема се што е живо. Ме потапка по главата за збогум , избегнувајќи ме да ме погледнеш во очи , при што пристојно одби да ги понесеш со себе огрлицата и поводникот. Имаше рок кој мораше да го испочитуваш на работа , а сега јас добив рок. Од кога отиде , две љубезни госпоги рекоа дека најверојатно си знаел со месеци дека мораш да се преселиш , но ништо не си сторил да ми пронајдеш дом. Климаа со главата во знак на неверување и се прашуваа “Како можеше ?” Во азилот пружаат онолку нежност и внимание колку што им допуштаат нивните обврски. Секако , не хранат редовно , но јас веќе одамна го изгубив апетитот.Од почеток, кога и да поминеше некој покрај мојот кафез , јас истрчував напред со надеж дека си тоа ти – дека си се предомислил – дека ова е само страшен сон….или се надевав дека некој ќе дојде , некој на кого му е дојдено , некој кој ќе ме спаси. Кога сватив дека не можам да се натпреварувам со живоста на штенците кои се несвесни за својата судбина , го добиваа секое внимание , се повлеков во дното на кафезот и чекав… Ги слушнав нејзините чекори додека доаѓаше по мене на крајот на денот и се занесував во ходникот покрај нејзе до издвоената соба. Восхитувајќи и се на таа тивка соба.
Ме стави на масата , ме почешка по ушите и ми рече да се не грижам. Срцето силно ми лупаше во исчекување на она што треба да се случи , но ме обзема и чувство на олеснување. На затвореникот на љубовта му пројдоа деновите. Како што е тоа во мојата природа, повеќе се грижев за нејзе. Товарот кој го носи е претежок за нејзе, тоа го знаев исто како што ја знаев секоја промена на твоето расположение. Нежно го стави подвезот околу мојата предна нога додека нејзината солза се лизгаше низ нејзиниот образ . Ја лизнав на раката онака како што тебе те тешев пред неколку години. Стручно ја стави иглата во мојата вена. Кога го осетив убодот и ладната течност која протече низ моето тело , поспано легнав, погледнав во нејзините очи и прошепотив “Како можеш ?” Можеби затоа што го разбира мојот кучешки јазик , ми рече “Извини”.
Ме прегрна и брзо објасни да нејзината работа е да се погрижи да одам на подобро место , каде никој нема да ме игнорира , каде никој нема да ме малтретира, или напушти и каде нема да бидам препуштен сам на себе – место на љубов и светлина , толку различно од ова на земјата. И со последните сили , пробав да и објаснам дека моето “Како можеш?” не беше упатено за нејзе. Мислев на тебе, својот Сакан Сопственик . На тебе ќе мислам и ќе те чекам засекогаш. Сакам да ти и другите во твојот живот продолжите да покажувате волку верност.
Како можеше?
Кога бев штене , те забавував со своите трикови и те насмевнував.Ме нарекуваше свое дете и покрај безбројните изгризани кондури и неколку уништени јастуци , станав твој најдобар пријател.Кога бев “непослушен” , ми претеше со прстот и ме прашуваше “Како можеше ?” – но потоа се откажа од својот авторитет и ме легна на грб и ме чешкаше по мешето. Моето растурање во куќата траеше нешто подолго од колку што се очекуваше, бидејќи ти беше страшно зафатен, но на тоа работевме заедно. Се сеќавам на ноќта кога се мазевме на креветот и кога ги слушав твоите исповеди и тајни соништа , а јас верував дека животот не може да биде посовршен од колку што е .Одевме на долги прошетки и трчавме низ паркот , се возевме со автомобилот , одевме на сладолед (јас го добивав само корнетот , бидејќи “сладоледот е штетен за кучињата” како што велеше ти ) , лежев на сонцето бескрајно долго чекајќи да помине денот и моментот кога ќе се вратиш од работа. Полека , полека почна се повеќе време да посветуваш на својата кариера, а уште повеќе време потроши барајќи партнер од твојот вид. Јас стрпливо чекав , те тешев секој пат кога срцето ти било скршено и секој пат кога се разочаруваше , никогаш не приговарав на твоите лоши одлуки, скокав од радост кога ќе се вратеше дома или кога се заљубуваше. Таа, сега твоја жена, не беше “љубител на кучиња” – иако срдечно ја примив во нашиот дом, пробав да и покажам дека ми е драга и дека ја сакам , бев послушен. Бев среќен бидејќи беше и ти . Тогаш на свет дојде човечкото бебе и јас со тебе ја делев радоста и восхитот. Бев вчудоневиден од неговата розова боја, неговиот мирис , и сакав да се грижам за него исто како и вас. Единствено нешто што се плашевте заедно со нејзе беше дека ќе го повредам, така да поголем дел од времето го поминував во другата соба или во куќичката во дворот.
Ах, барав само обострана љубов , а станав “затвореник на љубовта”.
Како растеа јас станав нивни пријател. Се држеа за моето крзно и се подигнуваа на климавите нозе , буричкаа со своите прсти во моето око, ги истражуваа моите уши и ме бакнуваа во носот. Сакав се што е на нив , како и нивниот допир – бидејќи тој допир стана така редок – и би го дал животот ако треба да ги одбранам.
Се турнував во нивните кревети и ги слушав нивните грижи и тајни соништа , а заедно го исчекувавме звукот на твојот автомобил како се паркира во дворот. Некогаш , кога луѓето те прашуваа имате ли куче ? – ја вадеше мојата слика од паричникот и раскажуваше приказни за мене . Овие неколку последни години , твојот одговор беше потврден , при што настојуваше да ја смениш темата на разговор. Од “твоетo куче” постанав “само куче” , а ти ми го замеруваше секој денар кој си го потрошил на мене. Сега имаш шанса за нова работа во друг град и ти заедно со цело семејство ќе се преселите во стан во кој не е дозволено чување на домашни миленици . Донесе вистинска одлука за тебе и за твоето семејство , но некогаш сум бил и јас твое семејство. Бев возбуден кога тргнавме со автомобилот, но возбудата ја снема кога дојдовме до азилот за напуштени животни.Замириса на кучиња и мачки , на страв и безнадежност. Ги потполни сите образци и рече “знам дека ќе пронајдете прекрасен дом за него” . Направија гримаса и ти возвратија со болен поглед. Тие разбираат какви се шансите за средовечно куче , дури и она со папирите. Мораше да ја извадиш огрлицата од раката на твојот син , додека тој викаше “Немој татко!Те молам немој да им дадеш да го одведат мојот пес!” А јас бев загрижен за него , мислев каква поука ќе извлече од тебе за пријателството и верноста , за љубовта и одговорноста и за почитта спрема се што е живо. Ме потапка по главата за збогум , избегнувајќи ме да ме погледнеш во очи , при што пристојно одби да ги понесеш со себе огрлицата и поводникот. Имаше рок кој мораше да го испочитуваш на работа , а сега јас добив рок. Од кога отиде , две љубезни госпоги рекоа дека најверојатно си знаел со месеци дека мораш да се преселиш , но ништо не си сторил да ми пронајдеш дом. Климаа со главата во знак на неверување и се прашуваа “Како можеше ?” Во азилот пружаат онолку нежност и внимание колку што им допуштаат нивните обврски. Секако , не хранат редовно , но јас веќе одамна го изгубив апетитот.Од почеток, кога и да поминеше некој покрај мојот кафез , јас истрчував напред со надеж дека си тоа ти – дека си се предомислил – дека ова е само страшен сон….или се надевав дека некој ќе дојде , некој на кого му е дојдено , некој кој ќе ме спаси. Кога сватив дека не можам да се натпреварувам со живоста на штенците кои се несвесни за својата судбина , го добиваа секое внимание , се повлеков во дното на кафезот и чекав… Ги слушнав нејзините чекори додека доаѓаше по мене на крајот на денот и се занесував во ходникот покрај нејзе до издвоената соба. Восхитувајќи и се на таа тивка соба.
Ме стави на масата , ме почешка по ушите и ми рече да се не грижам. Срцето силно ми лупаше во исчекување на она што треба да се случи , но ме обзема и чувство на олеснување. На затвореникот на љубовта му пројдоа деновите. Како што е тоа во мојата природа, повеќе се грижев за нејзе. Товарот кој го носи е претежок за нејзе, тоа го знаев исто како што ја знаев секоја промена на твоето расположение. Нежно го стави подвезот околу мојата предна нога додека нејзината солза се лизгаше низ нејзиниот образ . Ја лизнав на раката онака како што тебе те тешев пред неколку години. Стручно ја стави иглата во мојата вена. Кога го осетив убодот и ладната течност која протече низ моето тело , поспано легнав, погледнав во нејзините очи и прошепотив “Како можеш ?” Можеби затоа што го разбира мојот кучешки јазик , ми рече “Извини”.
Ме прегрна и брзо објасни да нејзината работа е да се погрижи да одам на подобро место , каде никој нема да ме игнорира , каде никој нема да ме малтретира, или напушти и каде нема да бидам препуштен сам на себе – место на љубов и светлина , толку различно од ова на земјата. И со последните сили , пробав да и објаснам дека моето “Како можеш?” не беше упатено за нејзе. Мислев на тебе, својот Сакан Сопственик . На тебе ќе мислам и ќе те чекам засекогаш. Сакам да ти и другите во твојот живот продолжите да покажувате волку верност.
Џони.
Не е Џони.
- Член од
- 4 ноември 2009
- Мислења
- 1.554
- Поени од реакции
- 1.037
Има цела тема за текстов.ваљда текстот не е за тука ама....
Како можеше?
- Член од
- 17 ноември 2008
- Мислења
- 345
- Поени од реакции
- 15
http://www.reklama5.mk/Details.aspx?ad=CFvdFUbX3OM=&type=&new=&file=uxYFy7VMG7ObgS155d6dig==&q=mBoFQF96u/QcJFZhwTLyVFgP/sYqDiXhVUnoNCJAKnt55/RtLIaSUy5Xb5SEAr52/JMGQnbRCAw= ... itno informacii vo poraka ili 075 530 211 extra leglo
- Член од
- 31 август 2011
- Мислења
- 1
- Поени од реакции
- 0
Може ли да знам нешто повеќе за златните ретривери? 
--- надополнето: Aug 31, 2011 1:11 PM ---
--- надополнето: Aug 31, 2011 1:11 PM ---
znam kako ti e na mene dosega mi imaat otroveno 2 kucinja so koi bev premnogu povrzana,koga vtoroto go otrovija mene me smiruvaa so apcinja
L
Lu
Гостин
A што конкретно те интересира ?Може ли да знам нешто повеќе за златните ретривери?
- Член од
- 23 јуни 2009
- Мислења
- 8
- Поени од реакции
- 0
--- надополнето: Sep 2, 2011 3:44 PM ---ваљда текстот не е за тука ама....
Како можеше?
Кога бев штене , те забавував со своите трикови и те насмевнував.Ме нарекуваше свое дете и покрај безбројните изгризани кондури и неколку уништени јастуци , станав твој најдобар пријател.Кога бев “непослушен” , ми претеше со прстот и ме прашуваше “Како можеше ?” – но потоа се откажа од својот авторитет и ме легна на грб и ме чешкаше по мешето. Моето растурање во куќата траеше нешто подолго од колку што се очекуваше, бидејќи ти беше страшно зафатен, но на тоа работевме заедно. Се сеќавам на ноќта кога се мазевме на креветот и кога ги слушав твоите исповеди и тајни соништа , а јас верував дека животот не може да биде посовршен од колку што е .Одевме на долги прошетки и трчавме низ паркот , се возевме со автомобилот , одевме на сладолед (јас го добивав само корнетот , бидејќи “сладоледот е штетен за кучињата” како што велеше ти ) , лежев на сонцето бескрајно долго чекајќи да помине денот и моментот кога ќе се вратиш од работа. Полека , полека почна се повеќе време да посветуваш на својата кариера, а уште повеќе време потроши барајќи партнер од твојот вид. Јас стрпливо чекав , те тешев секој пат кога срцето ти било скршено и секој пат кога се разочаруваше , никогаш не приговарав на твоите лоши одлуки, скокав од радост кога ќе се вратеше дома или кога се заљубуваше. Таа, сега твоја жена, не беше “љубител на кучиња” – иако срдечно ја примив во нашиот дом, пробав да и покажам дека ми е драга и дека ја сакам , бев послушен. Бев среќен бидејќи беше и ти . Тогаш на свет дојде човечкото бебе и јас со тебе ја делев радоста и восхитот. Бев вчудоневиден од неговата розова боја, неговиот мирис , и сакав да се грижам за него исто како и вас. Единствено нешто што се плашевте заедно со нејзе беше дека ќе го повредам, така да поголем дел од времето го поминував во другата соба или во куќичката во дворот.
Ах, барав само обострана љубов , а станав “затвореник на љубовта”.
Како растеа јас станав нивни пријател. Се држеа за моето крзно и се подигнуваа на климавите нозе , буричкаа со своите прсти во моето око, ги истражуваа моите уши и ме бакнуваа во носот. Сакав се што е на нив , како и нивниот допир – бидејќи тој допир стана така редок – и би го дал животот ако треба да ги одбранам.
Се турнував во нивните кревети и ги слушав нивните грижи и тајни соништа , а заедно го исчекувавме звукот на твојот автомобил како се паркира во дворот. Некогаш , кога луѓето те прашуваа имате ли куче ? – ја вадеше мојата слика од паричникот и раскажуваше приказни за мене . Овие неколку последни години , твојот одговор беше потврден , при што настојуваше да ја смениш темата на разговор. Од “твоетo куче” постанав “само куче” , а ти ми го замеруваше секој денар кој си го потрошил на мене. Сега имаш шанса за нова работа во друг град и ти заедно со цело семејство ќе се преселите во стан во кој не е дозволено чување на домашни миленици . Донесе вистинска одлука за тебе и за твоето семејство , но некогаш сум бил и јас твое семејство. Бев возбуден кога тргнавме со автомобилот, но возбудата ја снема кога дојдовме до азилот за напуштени животни.Замириса на кучиња и мачки , на страв и безнадежност. Ги потполни сите образци и рече “знам дека ќе пронајдете прекрасен дом за него” . Направија гримаса и ти возвратија со болен поглед. Тие разбираат какви се шансите за средовечно куче , дури и она со папирите. Мораше да ја извадиш огрлицата од раката на твојот син , додека тој викаше “Немој татко!Те молам немој да им дадеш да го одведат мојот пес!” А јас бев загрижен за него , мислев каква поука ќе извлече од тебе за пријателството и верноста , за љубовта и одговорноста и за почитта спрема се што е живо. Ме потапка по главата за збогум , избегнувајќи ме да ме погледнеш во очи , при што пристојно одби да ги понесеш со себе огрлицата и поводникот. Имаше рок кој мораше да го испочитуваш на работа , а сега јас добив рок. Од кога отиде , две љубезни госпоги рекоа дека најверојатно си знаел со месеци дека мораш да се преселиш , но ништо не си сторил да ми пронајдеш дом. Климаа со главата во знак на неверување и се прашуваа “Како можеше ?” Во азилот пружаат онолку нежност и внимание колку што им допуштаат нивните обврски. Секако , не хранат редовно , но јас веќе одамна го изгубив апетитот.Од почеток, кога и да поминеше некој покрај мојот кафез , јас истрчував напред со надеж дека си тоа ти – дека си се предомислил – дека ова е само страшен сон….или се надевав дека некој ќе дојде , некој на кого му е дојдено , некој кој ќе ме спаси. Кога сватив дека не можам да се натпреварувам со живоста на штенците кои се несвесни за својата судбина , го добиваа секое внимание , се повлеков во дното на кафезот и чекав… Ги слушнав нејзините чекори додека доаѓаше по мене на крајот на денот и се занесував во ходникот покрај нејзе до издвоената соба. Восхитувајќи и се на таа тивка соба.
Ме стави на масата , ме почешка по ушите и ми рече да се не грижам. Срцето силно ми лупаше во исчекување на она што треба да се случи , но ме обзема и чувство на олеснување. На затвореникот на љубовта му пројдоа деновите. Како што е тоа во мојата природа, повеќе се грижев за нејзе. Товарот кој го носи е претежок за нејзе, тоа го знаев исто како што ја знаев секоја промена на твоето расположение. Нежно го стави подвезот околу мојата предна нога додека нејзината солза се лизгаше низ нејзиниот образ . Ја лизнав на раката онака како што тебе те тешев пред неколку години. Стручно ја стави иглата во мојата вена. Кога го осетив убодот и ладната течност која протече низ моето тело , поспано легнав, погледнав во нејзините очи и прошепотив “Како можеш ?” Можеби затоа што го разбира мојот кучешки јазик , ми рече “Извини”.
Ме прегрна и брзо објасни да нејзината работа е да се погрижи да одам на подобро место , каде никој нема да ме игнорира , каде никој нема да ме малтретира, или напушти и каде нема да бидам препуштен сам на себе – место на љубов и светлина , толку различно од ова на земјата. И со последните сили , пробав да и објаснам дека моето “Како можеш?” не беше упатено за нејзе. Мислев на тебе, својот Сакан Сопственик . На тебе ќе мислам и ќе те чекам засекогаш. Сакам да ти и другите во твојот живот продолжите да покажувате волку верност.
tekstov mnogu me pogodi no toa e surovata realnost navistina ima takvi luge koi gi napustaat svoite milenici bez griza na sovesta sto ke bide ponatamu so niv
Д
Дамјан_Amstaff
Гостин
Текстот е чисто срање !
Туку има некој искуство со храната Ecopet Junior ?
Туку има некој искуство со храната Ecopet Junior ?
L
Lu
Гостин
Кај се продава и колку кошта?Туку има некој искуство со храната Ecopet Junior ?
Инаку досега не сум ја користела хранава.
Ако имаш некој линк да ми пратиш од составот на храната, колку проценти има месо, масти, протеини и сл. па според составот ќе ти кажам дали е добра хранава
Ама би требало да е добра храната бидејќи како што гледам на вреќата пишува Junior Formula, а штом развиле формула за млади кученца тогаш би требало да е некоја добра храна.
Обично оние храни кои што немаат развиено формули (Puppy, Yunior, Adult, Senior и сл. формули) тие храни се неквалитетни.
Д
Дамјан_Amstaff
Гостин
KLIKКај се продава и колку кошта?
Инаку досега не сум ја користела хранава.
Ако имаш некој линк да ми пратиш од составот на храната, колку проценти има месо, масти, протеини и сл. па според составот ќе ти кажам дали е добра хранава
Ама би требало да е добра храната бидејќи како што гледам на вреќата пишува Junior Formula, а штом развиле формула за млади кученца тогаш би требало да е некоја добра храна.
Обично оние храни кои што немаат развиено формули (Puppy, Yunior, Adult, Senior и сл. формули) тие храни се неквалитетни.
Земав 15кг вреќа не знам што пари беше ,мислам некаде околу 3000.
Исто така од Farmina имаше уште една формула се викаше Natural&Delicius имаше 48% протеини ,али цената беше мислам 5000 илјади за вреќа од 15кг или 20кг ,прескапо е...
Мислам дека Ecopet-ов супер е.