Како ги поврзуваш, тогаш, бугарофилот Љубчо Георгиевски и србоманот Драган Далаверски, кои беа на иста страна во свое време. Како го објаснуваш нивното функционирање. Едниот беше Премиер , а вториот директор на Царина ( во секоја држава битна функција).
Кој ја создаваше „бугарштината“ во ВМРО
- Креатор на темата ^Poor Knight
- Време на започнување
Ке полемизираш, нема ти друго зошто си на форум. Ако, седиш сам во собата и си зборуваш сам со себе за своите политички, филозофски или било кои ставови и позиции тогаш не ти треба полемизирање. Главен факт дека ни оваа влада на Груевски, ниту на Георгиевски не е пробугарска е однос спрема ТВ програмите. Времето на книгите помина. Огромен дел од луѓето своите културни, информативни, духовни и забсвни потреби ги консумораат преку ТВ-медиумите. Ако пуштиш било кој програма, од било кој кабелски оператор ке видиш многу поголем број на ТВ станици од српско-хрватско говорно подрачје, сите атрактивно странски ТВ станици се со српски титл, а иима само 2 ТВ музички бугарски станици со доминантно музичка кич продукција. Да се тие влади биле и се пробугарски тие СИГУРНО тој однос на бугарско-српска прикажана продукција би бил сменет во корист на бугарската. И би читале на бугарски титл а не на српкси. Затоа секој македонец нема срспки збор кој не го разбира, а на поголем дел од Македонците бугарскиот јазик е полуразбирлив. Некој тоа го прави намерно во континуитет и после 1991 год, после стекнување независност.
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
'TAZI DUPKA NE E DUPKA'
Negovata krivi~na prijava e adresirana do dvajca porane{ni ministri za vnatre{ni raboti od toj period: Qubomir Fr~koski i Tomislav ^okrevski. Potoa sleduvaat 'bezbedwacite' funkcioneri: Slobodan Bogoevski, Zoran Veru{evski, Siqan Avramovski. I onie 'lokalnite' Kuzman Jovanovski, Goran Stankovski, Zoran Popovi} i Todor Dimkovski, site od Kumanovo. E ovoj 'drim tim' nema da odgovara kirvi~no zatoa {to na{eto Obvinitelstvo smeta deka nivnite nedela zastarele. Da bide u{te apsurdno, istite materijali {to Jordan gi dostavi vo prilog na prijavata bea tretirani kako 'taze' i relevantni od vlastite vo Otava. Taka dobi politi~ki azil vo Kanada. Se razbira deka stanuva zbor za dve razli~ni proceduri. Ama efektite se tie.
No, na {to Jordan ja temeli krivi~nata prijava protiv Fr~koski i kompanija? Si`eto, bi rekle, se sveduva na toa deka Jordan bil pod obrabotka na na{ata DBK kako navoden makedonski ekstremist i vrhovist koj prezemal aktivnosti za ru{ewe na ustavniot poredok i navodno sorabotuval so bugarskata razuznava~ka slu`ba. Da potsetam, ne stanuva zbor za 'zlatnoto' vreme na socijalizmot. Ovaa 'napravija' se primenuvala od 1992 do 1998 g., koga |oa so policijata vladeeja 'demokratskite' profesori od Pravniot fakultet vo Skopje. Ah, da ne zaboravam - i nekoga{ni faktori od Forumot za ~ovekovi prava.
Vo sekoj slu~aj, i po {estgodi{no sledewe i snimawe, DBK nema da najde nitu eden dokaz za da gi potkrepi zalepenite etiketi za Jordan. No zatoa negoviot biznis uspeale da go sotrat, a nego da go diskreditiraat do kraj. Da bide ironijata pogolema, duri ni po toga{nite Pravila za rabota na DBK vakvata merka ne mo`ela da trae do beskraj. Smeelo najmogu edna godina. Zna~i, posle edna godina, trebalo ili da gi dokumentiraat somnevawata ili da go deregistriraat. Sepak, ne se slu~ilo nitu ednoto nitu drugoto. Nastrana faktot {to Ustavot voop{to ne ja dozvoluva{e merkata prislu{uvawe.
Do Obvinitelstvoto kako potkrepa Jordan gi dostavil i duzinata slu`beni policiski spisi. Prvata bele{ka za nego, barem od ona {to go poseduva, datira od oktomvri 1992 g., a poslednata nosi datum od 3 juni 1998 g. I tokmu tuka, od datumite e izvle~en adutot koj 'formalno-pravno' mu ovozmo`il na Obvinitelstvoto da ja otfrli prijavata poradi zastarenost. Imeno, vo re{enieto potpi{ano od javniot obvinitel Dragica Mihajlovska kako den koga Jordan ve}e ne e pod opservacija na slu`bata e zemen 18 noemvri 1997 godina. Zo{to? E toga{, demek, spored zapisot bil deregistriran. Sepak, za nea izgleda e irelevantno {to za 'deregistriraniot' CRNI postoi u{te edna bele{ka, barem toj ja poseduva, a nosi datum od 3 juni 1998. Ama tazi dupka, ne e dupka. [tom napi{ale deka go deregistriraat, }e se smeta taka, bez ogled {to nema da bide taka. Patem, krivi~no gonewe zastaruva za 10 godini od izvr{uvaweto na ova delo. Zna~i, bitno e {to vo DBK zapi{ale, iako posle prodol`ile da pi{uvaat. Za vakviot 'svetogled' na Obvinitelstvoto, Petrovski veli:
'Drskost! Toa e igra so datumi! Svesno se manipulira so datumite'. Toj be{e ubeden, takva izjava dade za 'Vreme' koga ja pokrena postapkata, deka ovaa tu`ba }e bide golem test za Makedonija vo presret na najavenata lustracija. Ako se ceni po rezultatot, lustracijata }e ni bide kilava. Toj sega planira po privatna tu`ba da gi goni Fr~koski i kompanija. Ni izjavi i deka negoviot kanadski advokat ne mo`el da veruva deka vaka }e 'prese~e' Obvinitelstvoto. Ovoj 'biser' na Obinitelstvoto pod vodstvo na [vrgovski i negovata skopska filijala Zikov, Petrovski najavi deka }e bide dostaven i do pove}e me|unarodni institucii, kako OBSE. A negovoto dosie e ve}e zavedeno i vo Sudot za ~ovekovi prava vo Strazbur."
Pogledni go datumot na sluzbenata beleshka
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
Ostanuva inspirativno da naga|ame zo{to koga VMRO formalno doa|a na vlast, ne uspeva da ja razbie ovaa mre`a?! Zo{to Georgievski vo 1998 ne go rasturi ovoj 'sistem'? Jordan misli deka uspeale Qub~o da go kupat. 'Lu|e kako Daravelski mu ja napolnija glavata deka VMRO treba da bide bogata, da ima zgradi, objekti, pari... Na taa jadica Qub~o se fati kako riba. Potoa vesnicite mu gi obelodenuvaa vakvite zdelki. A parite po~naa da vleguvaat u{te vo 1997 g.' - raska`uva Petrovski. Taka si go objasnuva faktot {to iako se ponudil so negoviot slu~aj da svedo~i za obidot za mestenka pred bugarskata ambasada, sepak Georgievski ne se nafati da go raskrinka toa, nitu da sprovede lustracija.
]e se povtori li istorijata?! Dali i Gruevski na krajot }e ja zabo{oti ovaa 'napravija' za provetruvawe na instituciite? Da, se donese Zakonot ama 'edno li magare e na pazar'?! Misijata na edno ~udo zakoni zavr{uva{e so nivnoto usvojuvawe. Samo za ilustracija: eden od na~inite za izigruvawe }e bide da se sostavi komisija za lustracija po kvalitet 'a la' antikorupciskata aktuelna. Ja ima{, ama kako da ja nema{.
Da potestam deka vo 2000-ta iako be{e podgotven zakon za lustracija, toj naprasno is~ezna od sobraniskata procedura. Sega dobivme Zakon. Ama dobivame i vakvi re{enija od obvinitelstvoto, kakvo {to 'zaraboti' Petrovski. Nosi datum od 30 januari 2008 g. Go dobil, pak, na 13 fevruari. 'Igrariite' na 'de~kite od DBK, spored obvinitelstvoto - zastarele. Jordan ni izjavi deka minatata nedela razgovaral so sekretarkata na Gruevski. Mu vetile deka }e go pobaraat. Sepak, be{e tolku razo~aran {to ne veruva deka vetuvaweto }e bide ispolneto. Dali i nego }e go kupat ili go kupile - koj znae! A vo VMRO-to ima dovolno materijal za lustrirawe."
Garfield ,mozebi vo ovie dva izvadoka od interjuto na Petrovski ke gi najdesh odgovorite na pogore postavenite tvoi prashasnja.
]e se povtori li istorijata?! Dali i Gruevski na krajot }e ja zabo{oti ovaa 'napravija' za provetruvawe na instituciite? Da, se donese Zakonot ama 'edno li magare e na pazar'?! Misijata na edno ~udo zakoni zavr{uva{e so nivnoto usvojuvawe. Samo za ilustracija: eden od na~inite za izigruvawe }e bide da se sostavi komisija za lustracija po kvalitet 'a la' antikorupciskata aktuelna. Ja ima{, ama kako da ja nema{.
Da potestam deka vo 2000-ta iako be{e podgotven zakon za lustracija, toj naprasno is~ezna od sobraniskata procedura. Sega dobivme Zakon. Ama dobivame i vakvi re{enija od obvinitelstvoto, kakvo {to 'zaraboti' Petrovski. Nosi datum od 30 januari 2008 g. Go dobil, pak, na 13 fevruari. 'Igrariite' na 'de~kite od DBK, spored obvinitelstvoto - zastarele. Jordan ni izjavi deka minatata nedela razgovaral so sekretarkata na Gruevski. Mu vetile deka }e go pobaraat. Sepak, be{e tolku razo~aran {to ne veruva deka vetuvaweto }e bide ispolneto. Dali i nego }e go kupat ili go kupile - koj znae! A vo VMRO-to ima dovolno materijal za lustrirawe."
Garfield ,mozebi vo ovie dva izvadoka od interjuto na Petrovski ke gi najdesh odgovorite na pogore postavenite tvoi prashasnja.
- Член од
- 12 јуни 2006
- Мислења
- 232
- Поени од реакции
- 31
Кој го уби Гоце?
Илинден не е само време за историски реминисценции. Особено не за лажните или извртените настани, тие што како догма ги повторуваат победниците од левицата, за да се прикријат трите големи предавства на Македонија во 20 век. Оттука, Илинден е одлично време и за преиспитувања
Во втората половина на осумдесеттите години од минатиот век, кога се кршеше петдецениското социјалистичко управување во повеќето земји во Југоисточна Европа вклучувајќи ја и Македонија, левицата што си го испланира своето заминување во јавноста ја постави дилемата: Кој го уби Рацин? Прашањето намерно упатено преку тогаш, божем, неконтролираниот младински печат („Млад борец“ ја отвори темата, „Студентски збор“ се надоврза), требаше да симболизира „ново време“, расчистување со црните петна, да биде вовед во демократија преку социјализмот со човечки лик, да биде симбол на македонската „Гласност“ и „Перестројка“ итн. Но, стануваше збор само за фингиран потез за да не и' се направи штета на власта олицетворена во ликот и делото на Лазар Колишевски. Преку отворање на ова прашање требаше да се прикријат вистинските злосторства на таа власт, да се направи подготовка за „новото време“ и за „новите луѓе“, а дополнително го имаше и елементот „судир на левицата“, односно се наѕираше клановско расчистување меѓу семејствата од Водно кои драма со Македонија во тие децении. Тоа што во тој процес неочекувано се отворија и други прашања, како за Ченто, на пример, се смета за т.н. колатерална штета, која нема да ја загрози основната операција.
Значи, направена е грешка во чекори и тоа смислено, со однапред зададени повеќе цели, кои креаторите, горе - долу, успешно ги остварија. Македонија поради тоа и денес ги трпи последиците, кои се повеќе од очигледни.А се' ќе беше инаку ако наместо прашањето кој го уби Рацин, беше поставено прашањето: „Кој го уби Гоце?“. Зашто во турбулентниот и вреден за историско паметење 20 век, врз Македонија и нејзиниот народ се извршени три големи предавства.
Првото, почнува токму со периодот пред Илинденското востание и симболично може да се означи со прашањето: „Кој го уби Гоце?“.
Тука не станува збор само за загадочната смрт на Делчев, која, без дилема, се должи на предавство. Предавство, најверојатно поврзано со неговата посета на Солун неколку дена пред убиството и со разговор со две раководни лица од Организацијата, од кои, едното се слави како полубог, го има дури и во официјалната верзија на химната, а притоа никој не сака да зборува за студиски верзии на истата таа химна од доцните педесетти години, каде што тоа лице го нема. Значи во врска со првото големо предавство на Македонија, не станува збор само за тоа дали Дамјан Груев е можниот предавник на Гоце или не, туку симболично за цела низа прашања што се протегаат од провалите во Организацијата во 1902, преку контроверзиите на Солунскиот конгрес и убиството на Гоце, Младотурската револуција и учеството на Македонците во неа, Букурешт 1913, се' до мировните конференции по Првата светска војна и измамата што му ја направија на Тодор Александров поради која го потпиша Мајскиот манифест (1924), а потоа, откако веднаш јавно се откажа, комунистите го убија. Со ова прво предавство, на подолг рок е зацементирана поделбата на Македонија на три дела.
Второто предавство е поврзано со испуштената шанса Македонија да направи нешто повеќе за себе во вителот на Втората светска војна. Иако, левицата тврди дека тогаш Македонија ги удрила темелите на современата македонска држава, сосема е јасно дека поради интересите на српските и југословенските комунисти, но и повторно поради интересите на тие во Москва, веднаш по АСНОМ е извршен преврат. Со превратот, период за кој Глигоров одлично знае, се напуштија оригиналните македонски национални и државни интереси. Со помош на неколку масовни стрелања и уште помасовни апсења и тортури секаде во земјата, независната македонска држава целосно се подјарми кон интересите на тогашната српска и југословенска левица, а откако пропаднаа тенките надежи за федерација со Бугарија, кои ги туркаше Белград и откако на Тито му беше соопштено за „салфетките“ од Јалта, второто предавство кулминира во 1949 година со егејската сага и егзодусот на повеќе десетици илјади Македонци од Егејска Македонија. Прашањето целосно се затвори со децении нанапред, а нечистата совест од предавството, кое вклучуваше и убиства на стотици борци на ДАГ (тука, во близина на Скопје), се переше со изградба на живеалишта и вработувања на неколкуте десетици илјади бегалци, кои директно или заобиколно останаа да живеат во Република Македонија.Третото големо предавство е направено на крајот од осумдесеттите години од минатиот век, кога владејачката левица не го испочитува договорот со дел од македонската емиграција и наместо да дозволи создавање вистинска опозиција, самата, преку тајната полиција, создаде фингирани партии на десницата, меѓу кои, круна е ВМРО-ДПМНЕ (инаку, тоа е само една од партиите што може да се вбројат како чедо на матицата СКМ-СДБ, the first generation).
Потоа, се' беше лесно. Од изнесување на капиталот надвор, преку лажна и криминална приватизација, до претворање на Македонија во „црна дупка“, во која организираниот криминал се чувствува како дома. За сето тоа време и владите на божемната левица (СДСМ) и на божемната десница (ДПМНЕ), час се караа со Бугари час со Грци, а сите заедно одлично тераа(т) матни бизниси меѓу себе и со Срби. До толку се блиски што одлично си помагаа и при фингирани војни каква што беше таа срамна во Македонија во 2001 година, кога, на пример, Србија продаваше униформи на УЧК, а Бугарија истовремено ги снабдуваше со муниција и „борците“, кои сега ни се во Владата, и бранителите. Без расчистување и чесен пристап кон овие три големи предавства извршени во 20 век, а за сите е одговорна левицата или лица од левицата, Македонија не може и нема да оди напред. Парцијалното и од немај каде отворање на егејското прашање, дури и покрај сознанието дека таквиот чекор не е наша, туку туѓа игра, може да се поздрави. Ама само како чин што тоа прв пат по 1953 година е сторено официјално и на високо ниво. Но, за да не бидат искористени и повторно прелажани егејските Македонци како во 1946-1949, ова прашање Македонија треба да го официјализира и во меѓународните институции. Воедно, со иста таква принципиелност треба да се постави и прашањето за правата на македонското малцинство во другите соседни земји. Се' друго, ќе биде само уште еден ситен валкан политички трик од кој ѓубрето потоа нема да може да се исчисти со децении.
Теофил Блажевски (Авторот е новинар)
Илинден не е само време за историски реминисценции. Особено не за лажните или извртените настани, тие што како догма ги повторуваат победниците од левицата, за да се прикријат трите големи предавства на Македонија во 20 век. Оттука, Илинден е одлично време и за преиспитувања
Во втората половина на осумдесеттите години од минатиот век, кога се кршеше петдецениското социјалистичко управување во повеќето земји во Југоисточна Европа вклучувајќи ја и Македонија, левицата што си го испланира своето заминување во јавноста ја постави дилемата: Кој го уби Рацин? Прашањето намерно упатено преку тогаш, божем, неконтролираниот младински печат („Млад борец“ ја отвори темата, „Студентски збор“ се надоврза), требаше да симболизира „ново време“, расчистување со црните петна, да биде вовед во демократија преку социјализмот со човечки лик, да биде симбол на македонската „Гласност“ и „Перестројка“ итн. Но, стануваше збор само за фингиран потез за да не и' се направи штета на власта олицетворена во ликот и делото на Лазар Колишевски. Преку отворање на ова прашање требаше да се прикријат вистинските злосторства на таа власт, да се направи подготовка за „новото време“ и за „новите луѓе“, а дополнително го имаше и елементот „судир на левицата“, односно се наѕираше клановско расчистување меѓу семејствата од Водно кои драма со Македонија во тие децении. Тоа што во тој процес неочекувано се отворија и други прашања, како за Ченто, на пример, се смета за т.н. колатерална штета, која нема да ја загрози основната операција.
Значи, направена е грешка во чекори и тоа смислено, со однапред зададени повеќе цели, кои креаторите, горе - долу, успешно ги остварија. Македонија поради тоа и денес ги трпи последиците, кои се повеќе од очигледни.А се' ќе беше инаку ако наместо прашањето кој го уби Рацин, беше поставено прашањето: „Кој го уби Гоце?“. Зашто во турбулентниот и вреден за историско паметење 20 век, врз Македонија и нејзиниот народ се извршени три големи предавства.
Првото, почнува токму со периодот пред Илинденското востание и симболично може да се означи со прашањето: „Кој го уби Гоце?“.
Тука не станува збор само за загадочната смрт на Делчев, која, без дилема, се должи на предавство. Предавство, најверојатно поврзано со неговата посета на Солун неколку дена пред убиството и со разговор со две раководни лица од Организацијата, од кои, едното се слави како полубог, го има дури и во официјалната верзија на химната, а притоа никој не сака да зборува за студиски верзии на истата таа химна од доцните педесетти години, каде што тоа лице го нема. Значи во врска со првото големо предавство на Македонија, не станува збор само за тоа дали Дамјан Груев е можниот предавник на Гоце или не, туку симболично за цела низа прашања што се протегаат од провалите во Организацијата во 1902, преку контроверзиите на Солунскиот конгрес и убиството на Гоце, Младотурската револуција и учеството на Македонците во неа, Букурешт 1913, се' до мировните конференции по Првата светска војна и измамата што му ја направија на Тодор Александров поради која го потпиша Мајскиот манифест (1924), а потоа, откако веднаш јавно се откажа, комунистите го убија. Со ова прво предавство, на подолг рок е зацементирана поделбата на Македонија на три дела.
Второто предавство е поврзано со испуштената шанса Македонија да направи нешто повеќе за себе во вителот на Втората светска војна. Иако, левицата тврди дека тогаш Македонија ги удрила темелите на современата македонска држава, сосема е јасно дека поради интересите на српските и југословенските комунисти, но и повторно поради интересите на тие во Москва, веднаш по АСНОМ е извршен преврат. Со превратот, период за кој Глигоров одлично знае, се напуштија оригиналните македонски национални и државни интереси. Со помош на неколку масовни стрелања и уште помасовни апсења и тортури секаде во земјата, независната македонска држава целосно се подјарми кон интересите на тогашната српска и југословенска левица, а откако пропаднаа тенките надежи за федерација со Бугарија, кои ги туркаше Белград и откако на Тито му беше соопштено за „салфетките“ од Јалта, второто предавство кулминира во 1949 година со егејската сага и егзодусот на повеќе десетици илјади Македонци од Егејска Македонија. Прашањето целосно се затвори со децении нанапред, а нечистата совест од предавството, кое вклучуваше и убиства на стотици борци на ДАГ (тука, во близина на Скопје), се переше со изградба на живеалишта и вработувања на неколкуте десетици илјади бегалци, кои директно или заобиколно останаа да живеат во Република Македонија.Третото големо предавство е направено на крајот од осумдесеттите години од минатиот век, кога владејачката левица не го испочитува договорот со дел од македонската емиграција и наместо да дозволи создавање вистинска опозиција, самата, преку тајната полиција, создаде фингирани партии на десницата, меѓу кои, круна е ВМРО-ДПМНЕ (инаку, тоа е само една од партиите што може да се вбројат како чедо на матицата СКМ-СДБ, the first generation).
Потоа, се' беше лесно. Од изнесување на капиталот надвор, преку лажна и криминална приватизација, до претворање на Македонија во „црна дупка“, во која организираниот криминал се чувствува како дома. За сето тоа време и владите на божемната левица (СДСМ) и на божемната десница (ДПМНЕ), час се караа со Бугари час со Грци, а сите заедно одлично тераа(т) матни бизниси меѓу себе и со Срби. До толку се блиски што одлично си помагаа и при фингирани војни каква што беше таа срамна во Македонија во 2001 година, кога, на пример, Србија продаваше униформи на УЧК, а Бугарија истовремено ги снабдуваше со муниција и „борците“, кои сега ни се во Владата, и бранителите. Без расчистување и чесен пристап кон овие три големи предавства извршени во 20 век, а за сите е одговорна левицата или лица од левицата, Македонија не може и нема да оди напред. Парцијалното и од немај каде отворање на егејското прашање, дури и покрај сознанието дека таквиот чекор не е наша, туку туѓа игра, може да се поздрави. Ама само како чин што тоа прв пат по 1953 година е сторено официјално и на високо ниво. Но, за да не бидат искористени и повторно прелажани егејските Македонци како во 1946-1949, ова прашање Македонија треба да го официјализира и во меѓународните институции. Воедно, со иста таква принципиелност треба да се постави и прашањето за правата на македонското малцинство во другите соседни земји. Се' друго, ќе биде само уште еден ситен валкан политички трик од кој ѓубрето потоа нема да може да се исчисти со децении.
Теофил Блажевски (Авторот е новинар)
- Член од
- 12 јуни 2006
- Мислења
- 232
- Поени од реакции
- 31
СКМ-СДБ (the Second Generation)
Мала напомена до сите„иницијални оптимисти“ и наводни песимисти: Ниту има место за радост и надеж ниту за извештачен и надуен дефетизам во врска со резултатите од вонредните избори. Зашто, ништо не се сменило. На власт и во опозиција беа и останаа креациите на Сојузот на комунисти на Македонија - Служба за државна безбедност (Втората генерација)!
Двете дијаметрално спротивни тези во врска со резултатите од предвремените избори и понатаму се доминантни во јавното мислење во Македонија. Едната е дека изборите покажале оти транзицијата завршила. Народот дефинитивно се определил со огромно мнозинство гласови за крај на дводецениското мачење и за нова политика, со нови лидери. Оваа теза се надградува и со „дешавките“ во албанскиот фактор, како важен во креирањето на политичките процеси во земјава. Факторот бил на пат да биде детронизиран, бидејќи нивните западни ментори сега јасно „ги прочитале“ и укажале на нив како на предизвикувачи на неволји. Застапниците на оваа теза поради сето тоа повикуваат на „иницијален оптимизам“, без оглед на тоа што ниту еден инпут во градењето на вкупната слика не е позитивен или розов. Застапниците на другата теза, се, ѓоа, непоправливи песимисти и шират дефетизам во невидени размери. Според нив, со Македонија наредниве години ќе владее автократско-тоталитарна врхушка, која на земјава и на нејзините граѓани „ќе им го расплаче мамето“. Дури сега, поради наводната „најопасна владејачка булумента што и' се случила на Македонија“, ќе сме виделе зошто изборите биле штетни, како и тоа колкаво големо предавство е извршено на земјата затоа што не се зграпчила во лет „огромната“ американска поддршка за решавање на проблемот со името, за брзо, прекутрупа, зачленување во НАТО. Тоа е едниот крак на дефетистичката плима. Другиот удира на „антиреформаторскиот“ и пролетерски дух на „преродбенициве“, прикажувајќи ги, како антипод на се' што е реформаторско. Овие две преовладувачки спротивставени тези, треба да се збогатат со една мала, но мошне важна забелешка. Детаљ, би рекле. Се однесува до сите „иницијални оптимисти“, но уште повеќе, до наводните песимисти: Ниту има место за радост и надеж ниту за извештачен и надуен дефетизам во врска со резултатите од вонредните избори. Зашто, ништо не се сменило. На власт и во опозиција беа и останаа креациите на Сојуз на комунисти на Македонија - Служба за државна безбедност (the Second Generation)! Кратенката не е голема. СКМ-СДБ (СГ). Лесно се памети. Ама и покрај тоа, оваа монструозна и номенклатурна деривација од последните години на преттранзициска Македонија, со тоа име досега не се појавила на ниту едно изборно ливче, во ниту еден изборен процес од 1990 наваму. Но, затоа, креациите на овој монструм ќе ги најдете во сите политички партии што се формирани во Македонија. Од првата, Лигата се чини дека беше, до последниве што сега се во најава за формирање. Ако ви се чини претерано, само прашајте зошто и до кога ќе се тегави елементарната лустрација, чија непримена очигледно се координира (како и многу други важни работи) со Црна Гора, Србија, Република Српска, па дури, се има впечаток и со Косово.
Како и кога сето тоа почна? Сега не е ни веќе важно, иако тие што сакаат сами да истражуваат, нека повелат во архивите да „прокопаат“ за настани од пред дваесетина години. Почетна точка - случајот „Осумтемина“ во МВР. Нека не ги забораваат и операциите од тоа време на моќните тајни служби на Србија. Операциите како „Опера“, на пример. Референтни лица - повеќе. Дел од нив сега се „бавтаат“ нешто со бизнис со Грци и се прават дека не се од тука, пензионерски тргувајќи со по некоја информација, колку за дополнување на скромната пензија од Службата. Дел се' уште се во политиката и ги оправаат сите можни „патишта“, од првиот до третиот. Дел се во Русија или во Швајцарија. И тие се занимаваат со „бизниси“. Нешто цигари, нешто нафта и метали, нешто прашок и слично. Дел, „ледено“ глумат лудило во хашки Шевенинген. Добар дел од „креациите“ на гореспоменатите лица се под земја. Или „одмораат“ во Централниот затвор во Белград или во Идризово. Кој за атентати, кој за поликолор... Само оние поситните и посреќните го доживеале феноменот „Алија Шакиќ“ и добиле заслужена пензија директно од Институцијата. Значи, да заклучиме. Не треба да се леат крокодилски солзи и да се лажат граѓаните за нешто што е вештачка, лабораториска креација и производ на еден систем, мошне добро познат на овие со солзите. Во тој систем и тој политичко-полициски монструм спаѓаат и те од Факторот, чии гласачи одвреме-навреме крваво се користат за некои поглобални (2001 г.), а не само изборни калкулации. Се разбира, некогаш нешто од таа креатура ќе излезе од контрола. Некогаш, некое дете (од Правен или од Економски факултет, на пример) ќе стане преамбициозно и ќе почне да се доживува како реформатор. Па ќе направи, троа беља по партиско-полициско-мафијашки интереси и бизниси. Понекогаш и нашите стратегиски пријатели од Запад ќе изненадат со по некоја реформа истуркана со нивни мускули и нивна сила, додека овде планот бил да се држат статус кво работите уште, сал, еден мандат...
Значи, структурите што се' уште ги влечат конците се тревожат од непредвидени ситуации, како што впрочем им се случија со последните два премиера. Но, крајно безобразно е да се кука за „страховладата“ на Груевски, а истовремено се охрабрува да направи нова широка коалиција со ДУИ и ДПА (без СДСМ, демек, за да се зачувал „хименот“), а притоа уште да се храбри да го промени името на државата, но да се одбранел идентитетот. Згора на тоа, со некрофилско сладострастие јавно да се изразува радост за тешките денови што ги чекале „преродбенициве“. Овие, де, што ако „не сме се ослободиле од нив, демек, тие ќе не' ослободеле од државата“!? Лицемерно е и патолошки, без оглед кој се' од странство го поддржувал овој нов „креативен изблик“ на СКМ-СДБ (СГ). Наместо таков безобразлак, треба чесно да се одговори на едно просто прашање: Зошто со толку големата посветеност кон демократијата и пазарната економија на сите досегашни гарнитури во земјава, а под печатот на СКМ - СДБ (all generations), по две децении сме доведени до апсурдни и очајни ситуации? Како на пример оваа, Косово да има држава, а Македонија да мора и името да го менува? Зашто сите работеле за Белград можеби (и за себе, се разбира)!? Со исплата преку Лимасол, а понекогаш и од Атина и Солун директно! Што за тутун во транзит, што за нафтоводни цевки, што за пролеана крв на избори...
Теофил Блажевски (Авторот е новинар)
Мала напомена до сите„иницијални оптимисти“ и наводни песимисти: Ниту има место за радост и надеж ниту за извештачен и надуен дефетизам во врска со резултатите од вонредните избори. Зашто, ништо не се сменило. На власт и во опозиција беа и останаа креациите на Сојузот на комунисти на Македонија - Служба за државна безбедност (Втората генерација)!
Двете дијаметрално спротивни тези во врска со резултатите од предвремените избори и понатаму се доминантни во јавното мислење во Македонија. Едната е дека изборите покажале оти транзицијата завршила. Народот дефинитивно се определил со огромно мнозинство гласови за крај на дводецениското мачење и за нова политика, со нови лидери. Оваа теза се надградува и со „дешавките“ во албанскиот фактор, како важен во креирањето на политичките процеси во земјава. Факторот бил на пат да биде детронизиран, бидејќи нивните западни ментори сега јасно „ги прочитале“ и укажале на нив како на предизвикувачи на неволји. Застапниците на оваа теза поради сето тоа повикуваат на „иницијален оптимизам“, без оглед на тоа што ниту еден инпут во градењето на вкупната слика не е позитивен или розов. Застапниците на другата теза, се, ѓоа, непоправливи песимисти и шират дефетизам во невидени размери. Според нив, со Македонија наредниве години ќе владее автократско-тоталитарна врхушка, која на земјава и на нејзините граѓани „ќе им го расплаче мамето“. Дури сега, поради наводната „најопасна владејачка булумента што и' се случила на Македонија“, ќе сме виделе зошто изборите биле штетни, како и тоа колкаво големо предавство е извршено на земјата затоа што не се зграпчила во лет „огромната“ американска поддршка за решавање на проблемот со името, за брзо, прекутрупа, зачленување во НАТО. Тоа е едниот крак на дефетистичката плима. Другиот удира на „антиреформаторскиот“ и пролетерски дух на „преродбенициве“, прикажувајќи ги, како антипод на се' што е реформаторско. Овие две преовладувачки спротивставени тези, треба да се збогатат со една мала, но мошне важна забелешка. Детаљ, би рекле. Се однесува до сите „иницијални оптимисти“, но уште повеќе, до наводните песимисти: Ниту има место за радост и надеж ниту за извештачен и надуен дефетизам во врска со резултатите од вонредните избори. Зашто, ништо не се сменило. На власт и во опозиција беа и останаа креациите на Сојуз на комунисти на Македонија - Служба за државна безбедност (the Second Generation)! Кратенката не е голема. СКМ-СДБ (СГ). Лесно се памети. Ама и покрај тоа, оваа монструозна и номенклатурна деривација од последните години на преттранзициска Македонија, со тоа име досега не се појавила на ниту едно изборно ливче, во ниту еден изборен процес од 1990 наваму. Но, затоа, креациите на овој монструм ќе ги најдете во сите политички партии што се формирани во Македонија. Од првата, Лигата се чини дека беше, до последниве што сега се во најава за формирање. Ако ви се чини претерано, само прашајте зошто и до кога ќе се тегави елементарната лустрација, чија непримена очигледно се координира (како и многу други важни работи) со Црна Гора, Србија, Република Српска, па дури, се има впечаток и со Косово.
Како и кога сето тоа почна? Сега не е ни веќе важно, иако тие што сакаат сами да истражуваат, нека повелат во архивите да „прокопаат“ за настани од пред дваесетина години. Почетна точка - случајот „Осумтемина“ во МВР. Нека не ги забораваат и операциите од тоа време на моќните тајни служби на Србија. Операциите како „Опера“, на пример. Референтни лица - повеќе. Дел од нив сега се „бавтаат“ нешто со бизнис со Грци и се прават дека не се од тука, пензионерски тргувајќи со по некоја информација, колку за дополнување на скромната пензија од Службата. Дел се' уште се во политиката и ги оправаат сите можни „патишта“, од првиот до третиот. Дел се во Русија или во Швајцарија. И тие се занимаваат со „бизниси“. Нешто цигари, нешто нафта и метали, нешто прашок и слично. Дел, „ледено“ глумат лудило во хашки Шевенинген. Добар дел од „креациите“ на гореспоменатите лица се под земја. Или „одмораат“ во Централниот затвор во Белград или во Идризово. Кој за атентати, кој за поликолор... Само оние поситните и посреќните го доживеале феноменот „Алија Шакиќ“ и добиле заслужена пензија директно од Институцијата. Значи, да заклучиме. Не треба да се леат крокодилски солзи и да се лажат граѓаните за нешто што е вештачка, лабораториска креација и производ на еден систем, мошне добро познат на овие со солзите. Во тој систем и тој политичко-полициски монструм спаѓаат и те од Факторот, чии гласачи одвреме-навреме крваво се користат за некои поглобални (2001 г.), а не само изборни калкулации. Се разбира, некогаш нешто од таа креатура ќе излезе од контрола. Некогаш, некое дете (од Правен или од Економски факултет, на пример) ќе стане преамбициозно и ќе почне да се доживува како реформатор. Па ќе направи, троа беља по партиско-полициско-мафијашки интереси и бизниси. Понекогаш и нашите стратегиски пријатели од Запад ќе изненадат со по некоја реформа истуркана со нивни мускули и нивна сила, додека овде планот бил да се држат статус кво работите уште, сал, еден мандат...
Значи, структурите што се' уште ги влечат конците се тревожат од непредвидени ситуации, како што впрочем им се случија со последните два премиера. Но, крајно безобразно е да се кука за „страховладата“ на Груевски, а истовремено се охрабрува да направи нова широка коалиција со ДУИ и ДПА (без СДСМ, демек, за да се зачувал „хименот“), а притоа уште да се храбри да го промени името на државата, но да се одбранел идентитетот. Згора на тоа, со некрофилско сладострастие јавно да се изразува радост за тешките денови што ги чекале „преродбенициве“. Овие, де, што ако „не сме се ослободиле од нив, демек, тие ќе не' ослободеле од државата“!? Лицемерно е и патолошки, без оглед кој се' од странство го поддржувал овој нов „креативен изблик“ на СКМ-СДБ (СГ). Наместо таков безобразлак, треба чесно да се одговори на едно просто прашање: Зошто со толку големата посветеност кон демократијата и пазарната економија на сите досегашни гарнитури во земјава, а под печатот на СКМ - СДБ (all generations), по две децении сме доведени до апсурдни и очајни ситуации? Како на пример оваа, Косово да има држава, а Македонија да мора и името да го менува? Зашто сите работеле за Белград можеби (и за себе, се разбира)!? Со исплата преку Лимасол, а понекогаш и од Атина и Солун директно! Што за тутун во транзит, што за нафтоводни цевки, што за пролеана крв на избори...
Теофил Блажевски (Авторот е новинар)
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
Sekoe tvrdenje za da ne bide insinuacija treba da bide potkrepena so relevanten dokaz.
Za da mi stanat pojasni tvoite argumenti vrz baza na koi go gradish tvrdenjeto ke ti postavam nekolku prashanja.
1.Kako mozel Konzurov-kako dokazan bugarofil i VMROvec- da bide novinar vo nedelnikot "START", "bilten" na SDSM. Gazdata na "START" Palevski vo toa vreme bil predsedatael na Skopskoto SDSM.
2.Koj go finansirashe internet vesnikot "tribune" koj go rabotea Toni Dimitrievski (odgovoren urednik na "START") i Viktor Konzurov i zoshto beshe hostiran preku "Slovenec" so prezime Petrov....
ps.da ne se nasoberat mnogu prashanja ,drugite ponataka.
По овие изјави на Царски и Ванчевтодор, што правиме!? Што правиме со тие кои ме прекрстија во Конзуров и што ме ислучуваа за “спамирање“ за моите јавно искажани промакедонски ставови. Зарем малку ви беше Гоце ДЕлчев, Ченто, Јордан Петровски па сега сакате и мене да ме ликвидитаре!?!. Јас, како докажан десничар, не сум читал СТАРТ а камо ли да пишувам за него. А, да се вратиме на темата кој ја создаде “ бугарштината“ во Македонија? :helou:
Bratot
Стоик и Машкртник!
- Член од
- 27 јануари 2007
- Мислења
- 17.089
- Поени од реакции
- 4.498
Tie na koi im odgovara nametnata"bugarstina" i onie koi ziveat od istata, kako tebe.
За да не биде полемиката виртуелна ( нестварна и нелогична) да ги разјасниме работите. Значи, “ бугарштината“ во Макдонија почна да фунционира од 1948 годинам по Информирото. Така, под параванот на “ бугарштината“ ,многу македонски патриоти и националисти беа затварани, репресирани или убиени од македонската комунистичка власт, чврсто контролирана од југословенската ( српската) политичка номенклатура. “ бугарштинарта“ во Македонија се задржа и по 1990 година, по стекнување на македонската независност и по воведување на повеќепартискиот жиопт. Потребата од неа беше условена од нужноста на македонската левица ( комунистите) да ја оцрнат новоформираната македонска десница ( ВМРО-ДПМНЕ) и ја елиминират од политичката сцена. За таа цел во Макдонија се врбувани луѓе кои и ке се декларираат за тазе декларирани Бугари за да се добие основа за прогласување на “ бугарштината“, иаку тие беа чврсто контролирани и создадени) од СКМ, потоа СДСМ.( т.е. од службите). затоа и случајот со Јордан Петровски е многу битен, затоа тој сака да докаже дека службите го терале да ги подигне парите ( долг од бизнис партнер од Бугарија) во бугарската амбасада во Македонија, по што тој би бил фатен, а како еден од главните финансиери ке даде формален аргумент пред македонската јавност за поврзаност на ВМРО-ДПМНЕ со Бугарија. А, типови како Канзуров и слични се така бледи и политички тенки и неуверливи, за да бидат лидери на некое движење или партија. Па, Ромите имаат посаглам водачи, отколку Канзуров. Кога јас бил бил Канзуров, досега 1/3 од Македонците би гласале за мојата политичка опција.:helou:
- Член од
- 12 јуни 2006
- Мислења
- 232
- Поени од реакции
- 31
Јас не дадов никаква изјава, тоа што го постирав се колумни од новинарот Теофил Блажевски, и служат за прогледување. Инаку во Македонија бугарофили нема, или се мерат во промили - Па ДБК 60 години ги ништеше.
Insomniac
Evil Macedonian
- Член од
- 27 мај 2007
- Мислења
- 1.799
- Поени од реакции
- 28
Па Ванчев го направи тоа. Да го побарам постот на ВМ? Некој од нас не го измисли тоа.
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
Insomniac,i ovaa tvoe tvrdenje e kako onaa deka Dimitar Galev e prilepchanec ..daj te molam najdi go toj post i postiraj go.
ps. Garfield, ako prashanjata okolu Kanzurov ti se teshki kazi ke ti postavam polesni.Naprimer dali ,Dr. po MARKSIZMAM e pobiten za drzavata od Dr. po medicina ili od Dr.po tehnichki nauki .....
Divider
Seraphim
- Член од
- 24 февруари 2005
- Мислења
- 27.337
- Поени од реакции
- 3.062
Ванчев, нека ти е јасно дека работењето за Старт, на Канзур, како бугарче тешко, кое се декларираше на бугарски ТВ како таков, не е толку битно во целава ситуација.
Ај, ѕирни го клипот на идејнитот тате (Канзур - Христо) на Милошов.
П.С. Доктор по марксизам? Доста Димовска? Apsolutno ne e vazna titulta ako si predavnik i krvopiec.
Ај, ѕирни го клипот на идејнитот тате (Канзур - Христо) на Милошов.
П.С. Доктор по марксизам? Доста Димовска? Apsolutno ne e vazna titulta ako si predavnik i krvopiec.