Кристијано Роналдо, тежок плачко, лигав е многу, поради него и Манчестер Јунајтед го нејќам.
Шефченко, поради тоа што за никој кур не го бива, не знае гол да даде.
Златан Ибрахимовиќ, поради тоа што е тешко педерче, пред да го набркат Јувентус во Серија Б, викаше дека ќе остане оти Јуве го направил фудбалер, а кога Јуве отиде во Серија Б, оп, одма во Интер, торбеш скапан.
Лука Тони, толку врева за ништо, форсират го многу, прават му шанси, тој промашува на велико.
Шумуликоски, тешка пропалица. Не знам зашто уопште го викат у репрезентација, не го бива ама ич. Кога тој игра, Македонија како да нема среден ред, не ствара шанси, а кога тој не игра, оп, многу подобри сме. Доказ за тоа е кога игравме со Полска.
Рикардо Карваљо и Рио Фердинанд. Карваљо поради тоа што е невиден киксер, а Фердинанд, иако е добар дефанзивец, сепак изгледа како педерче и гарант си го пушат со К. Роналдо.
И да, нервира ме и Немања Видиќ. Не дека е слаб играч, ама оти македонскиот народ, како што го дал Бог, бааги почна да го велича, исто ко на сите брат да им е.
Може да ги напоменам и Крауч и Дрогба. Крауч, ради изглед, ебати мутантот, некој експеримент од глушец и жирафа. Дрогба, оти црнчето виде мантра на газо, па ќе отвара бачило

(у превод: виде оти го сакаат у Челси, оти дава голови и помага на тимот, па ај ќе цмиздрам и пиздам) Не е ништо бољи од Кристијано Роналдо.