Курдите прво жестоко ги напагаа христијаните, како геноцидни сојузници на турците в Осм. империја. А кога масакрираха стотици илјади ерменци, асиријци и др., вкл. балкански христијани, веке не ги сакаа турците, а си сакат својот "етнически", ethnically cleansed Курдистан.
Види ги напр.
мемоарите на прилепчанинот
Георги Ачков, - од Битолја во 1903 г. заминали 323 заточеници во Диарбекир, од Кичевско, Прилепско, Битолско и т.н., а во 1904 г. се вратили 202. - 121 загинале, главно убити по жесток начин од курдите:
*******************
Овде (во гр. Халеп/Алепо) се задржавме два дена во централниот затвор и на третиот ден ни упатија за гр. Урфа, како кордонот ни од војници беше не Арапи, а Курди кои држат рекорд пред сите крволоци.
Уште не излегле од градот, тие извадија јатагани, земаха од нас 5 лица надолу во една јама, блиска до патот, и ги посекоха нај безмилосно. Патувањето трае 6 деноноќија, за кое време бидоха посечени од курдски јатагани 21 заточеници.
... Кога се отвори вратата на говедарника, ние откривме дека се наоѓаме веќе во гр. Урфа, каде почина од нанесеното му тепање 20 годишниот Миле Наумчев од с. Вранче, Прилепско. Градот Урфа се наоѓа среде Курдистан - историско место каде биле исклани 1500 Ерменци во манастирот "Св. Наум "до градот за време на ерменското востание.
... На патот (за Береджик) умреха: 4 луѓе преуморни и 7 лица посечени од Курдите. Еден од посечените на име Наумче Грозданов од с. Вранче, Прилепско, заклан од кон вратот и недоклан, пуштен во една рекичка, се опоравува и вечерта се врати во групата, со завој. Тој живееше 1 1/2 месец и почина.
Во гр. Береджик се задржавме 2 дена и на третиот ден ни упатија за Мишмиш-Хан, кој е на 200 клм. од градот. Урбаната курдска сган ни испрати со стапови и камења, а кога излегнавме од градот, конвоираштите ни Курди - војници го продолжија своето кр'волочно беснило. Двајца од тие војници го врзаа за рацете затвореникот свештеник Бјулбјул Чутуров, наметнаха му друго јаже околу вратот и го врзаа за опашката на еден арапски коњ. јавачот на коњот Курд одјава коњот со горбачот си, свештеникот мораше да го следи, но како потрча 200-300 чекори, му се разнесе мозокот на овој несрекен маченик и се испружи мртав на земјата и така долго беше влечен од коњот. Не стигнува тоа, Курдите му ја отсекоа брадата заедно со кожата и ја врзаа за опашот на коњот.
По 5-дневно патување стигнавме во Мишмиш-Хан, и изгубивме уште 9 лица: една редица од 5 лица, која си дозволила да се отстрани од групата, за да отиде по потреба, беше застрелана, а 4 лица по единечно бидоа прободени со бајонет. Во Мишмиш-Хан се задржавме 1 ден и на другиот ден бевме упатени за гратчето Суверик, на 100 клм. од анот. Патувавме 2 деноноќија, за кое време беа претепани со камења од локалното население, поттикнати од конвоираштите ни војници, 3 лица. На ова население му пренесувале, дека ние сме заробеници - москов гјаур фатени во заробеништво од големиот цар на царевите - Султанот.
*******************
