Дека животот треба да го живееме максимално и да уживаме во него максимално, искористувајќи го до последен здив затоа што времињата заедно со моментите кои ги градат тие времиња се неповратни...и некои луѓе едноставно исчезнуваат од нашите животи иако секојдневно ги минуваме истите улици, го дишеме истиот воздух, ја делиме истата просторија и живееме на истото место...а понекогаш убива и самата помисла дека веќе одамна секој си има напишано своја приказна но, барем дава утеха сознанието дека вашата заедничка сторија и понатаму продолжува да егзистира таму некаде запишана во историјата...
Шо сфатив друго? Па баш и не е конечно, сфатено... Ама морам да опраам некои работи бе. Не знам како, знам зашто, и знам дека морам. Ипак имало правда, видиш.
Време е да ги купам сите книги за у школо, пошо ќе почнат да летаат неоправдани ради немање на истите. Исто така време е и да се загрее столчето, али прво книги да купам
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.