Anco
За солун ДА, ЗА срем НЕ
- Член од
- 1 ноември 2011
- Мислења
- 8.603
- Поени од реакции
- 15.403
Почит кон комшијата и на овој ден
Комшиите не ги бираме ни на овој свет ни на оној.
Добар ден комшија...е колку долго не сме го чуле тоа.
Можеби таму...таму доле или горе, ќе го чуеме.
До таа кобна 63 г. какви ли не само добри комшии имавме, па зневме кај го чуваме шеќерот и солта и голема игла за нижење или четката за оџаци,и они за во нашата куќа и ние за во нивната куќа,поточно и си влегувавме таму ние или они ваму кога ќе ни или им притреба нешто, се разбира секогаш со
добар ден комшија...
А денес...денес знаеме сите каква е состојбата.
Па и повеќето и не се познаваме,дури ни оние врата до врата.
Се расеавме по сите краишта во својот роден град, ги запустивме старите маала и маалски чешми,се затворивме во овие модерни конзерви со ролетни.
А порано...е порано,тргаш на одмор и му даваш клуч од станот-куќата на комшијата,без нешто да криеш и заклучуваш,онака да ѕирка повремено и да ги навади цвеќињата или да фрли нешто на голубите и кучето.
Сега не смееш ни на своја крв, за да не останеш на улица потоа.
Има ли, постој ли денес таков комшија на кој можеш да му дадеш клуч.
Денес е таков ден ЗА ДУША...па си бевме кај својте. Кај вечниот дом.
Долги години-децении за еден таков вечен дом никој не се грижи,нема кој да го зачисти или свеќа да му запали , а ни е прв КОМШИЈА таму, таму...до нас.
Треба почит кон комшијата и на овој ден.
Па нели тоа и сега го правиме кога си раздаваме,на присутните комшии.
За душа.
Јас малу го изметов прво па му запалив и свеќа. За душа на комшијата.
Не ни бил комшија таму во маало туку само овде кај што се вечно и мојте.
Комшијата загинал 1966г кај стариот аеродром,бил пилот.Одамна беше и одржувано местово со цвеќиња,изгледа дека имаше некоја блиска роднина во Америка(сестра) па праќаше некој и да го посетува-средува.
Местово е веднаш над споменикот и гробиштата од таа 63г.
Имате ли вие добри комшии овде на овој свет,или онаму на оној.
Комшиите не ги бираме ни на овој свет ни на оној.
Добар ден комшија...е колку долго не сме го чуле тоа.
Можеби таму...таму доле или горе, ќе го чуеме.
До таа кобна 63 г. какви ли не само добри комшии имавме, па зневме кај го чуваме шеќерот и солта и голема игла за нижење или четката за оџаци,и они за во нашата куќа и ние за во нивната куќа,поточно и си влегувавме таму ние или они ваму кога ќе ни или им притреба нешто, се разбира секогаш со
добар ден комшија...
А денес...денес знаеме сите каква е состојбата.
Па и повеќето и не се познаваме,дури ни оние врата до врата.
Се расеавме по сите краишта во својот роден град, ги запустивме старите маала и маалски чешми,се затворивме во овие модерни конзерви со ролетни.
А порано...е порано,тргаш на одмор и му даваш клуч од станот-куќата на комшијата,без нешто да криеш и заклучуваш,онака да ѕирка повремено и да ги навади цвеќињата или да фрли нешто на голубите и кучето.
Сега не смееш ни на своја крв, за да не останеш на улица потоа.
Има ли, постој ли денес таков комшија на кој можеш да му дадеш клуч.
Денес е таков ден ЗА ДУША...па си бевме кај својте. Кај вечниот дом.
Долги години-децении за еден таков вечен дом никој не се грижи,нема кој да го зачисти или свеќа да му запали , а ни е прв КОМШИЈА таму, таму...до нас.
Треба почит кон комшијата и на овој ден.
Па нели тоа и сега го правиме кога си раздаваме,на присутните комшии.
За душа.
Јас малу го изметов прво па му запалив и свеќа. За душа на комшијата.
Не ни бил комшија таму во маало туку само овде кај што се вечно и мојте.
Комшијата загинал 1966г кај стариот аеродром,бил пилот.Одамна беше и одржувано местово со цвеќиња,изгледа дека имаше некоја блиска роднина во Америка(сестра) па праќаше некој и да го посетува-средува.
Местово е веднаш над споменикот и гробиштата од таа 63г.
Имате ли вие добри комшии овде на овој свет,или онаму на оној.
