Кој не се цени? Ние ли? Колективно? Па ние сме толку самобендисани и мегаломани, властите(последнава особено) се шетаат на избори само со мегаломанска реторика. Со коњи и триумфални порти, со ненормални тези дека денешниот литературен јазик е природна еволуција на јазикот на кој говореле античките Македонци. Со промоција на ликови како Ниче Димовски и до неодамна, Паско Кузман. Со упорно удирање во гради и барање некаков екскузивитет кон хероите, просветителите, кон настаните од антика па до Илинден. Со навреди и плукање кон соседите од кои, да не се лажеме, зависи нашиот опстанок. Грците се педери(и цигани), Бугарите се Татари, Монголи, Хуни, Албанците се племе инцестоидно. А ние? Ние сме ги покориле Вавилон и Персеполис. Сме стигнале до Индија. Тука Павле ширел христијанство. Македонците Кирил и Методиј им дале јазик, ги описмениле словените. Да се разбереме, не се дистанцирам од овие генерализации, особено не од ставовите кон соседите. За жал, ги делам, најмногу тие кон соседите на северозапад. Сепак, тоа чукање во гради е и смешно и опасно. Смешно затоа што е невидена ароганција на едно мало народче кое може да биде смачкано преку ноќ, а опасно затоа што ни се множат непријатели со секое наредно инсистирање на таа ексклузивност.
Тоа што го немаме е солидарност. Да не забегаше авторот во acid-трипови за панмакедонизмот, можеби ќе беше подобро да се разговараше зошто луѓето овде, ставени во една ваква неповолна клима, газени од сите страни, не покажуват ни трошка солидарност. Грците, тие педерите и цигани, матер расплакаа во нивните фабричиња за текстил. Даваат плата ако сакаат. Бркаат кога и кого сакаат. Работно време одредуваат како им одговара и колку им одговара. Заштитени се тие жени? Не. Ако една се обиде да се побуни и побара поддршка од колешките - не ја добива. Власта зема мито од грко за да не го задева. Исто како да ја нема. Главатарите во синдикатот земаат мито од грко. Синдикат исто како да не постои. Колективен договор исто како да не постои. Кој треба да крене глас? Сигурно не ние пред монитор. Тоа нас не не засега. Нека си бркаат работа шивачките, нивен проблем.
Проблемот со синдикатот, колективните договори, правата, слободите се баук во Македонија. Да не беа, многу одамна ќе ја сфатевме солидарноста како потреба, интерес да задржиме што поголема индивидуална автономија и што поголема професионална стабилност. Тие работи се дериватив на овие повисоки концепти како национална гордост, чувство на припадност, тантара-пантара. Не може со една вакво елементарно неразбирање на сопствената моќ како колектив да бараме било што или да се надеваме на било каков прогрес.
Сите гледавме по вести кога дојде емирот од Катар. Ни кажуваа на Сител дека дошол за да договори инвестиции во Македонија. Не е точно. Емирот дојде за Грујо да потпише договор за испраќање робинки во Катар. Робинки - волонтерки, нормално. Девојчиња кои сами ќе се пријават да бидат робинки на година - две, ќе потпишат, ќе се качат во авион мислејќи дека ќе работат како собарки и кога ќе стигнат во Катар на нивниот газда ќе му биде дозволено се освен да ги убие. Се. Смее да им намали плата со било каво штуро оправдување, смее да им одредува сам работно време, забрането им е да си заминат од државата или кај негова конкуренција, забрането им е да ја напуштат работата, нивните права и слободи се целосно укинати под превезот на "обичајното право" на Катар. Добра бројка робинки си потпишаа и летнаа на бољи живот во Катар. Кој се зазеде да ги заштити нивните права? Скоро никој. Тек-тук по некоја невладина. Зошто тој договор мораше да биде силно и жестоко нападнат, независно од тоа дали тие девојчиња свесно потпишале и знаејќи ги условите таму, сепак заминале? Затоа што таквиот договор е силен шамар кон државата. Огромно понижување. Афрички држави, далеку поотепани од нас го одбиле емирот и не го потпишале тој договор.
Имам уште многу примери за оваа наша анемичност и незаинтересираност. Постојат уште многу кои и јас не ги знам поради мојата анемичност и незаинтересираност. Сите тие ќе се натрупаат доволно, ќе не разјадуваат и уништуваат додека не лажат и се лажеме со антички корени и библиски земји, па на крај ќе ја изгубиме државата која станува очигледно дека не ја заслужуваме и како народ ќе заминеме во заборав.
