Кајганџиски книжевен предизвик за 2025 година

[Zlatikevichius]

По изненадувачки успешните теми на возобновената традиција од 2023 од страна на @Dumbledore , и по барање на читателите тука, еве го кајганџискиот книжевен предизвик за 2025.

Еве колку книги прочитавме во 2024:

@jokoc - 47
@Saladin - 28
@<<Goku>> - 24
@FilipMKD007 - 21
@SK-92 - 11
@Zlatikevichius - 10 (Goodreads вика 11, ама една сум испуштил тука изгледа)
@Naked Gun - 10
@Saber Rider - 9
@Ne_sum_ja - 5
@wot - 5
@пм=MGLpM - 5
@бристол - 4
@831 - 3
@Matt Bevilaqua - 2
@Darling - 2
@Aceso - 1
@Шоути - 1
@Staufer - 1

Или вкупно 189 книги што е за 28 повеќе од 2023! 18 души читале, што е за 7 повеќе од единаесетмината лани.

@d3vill0ck , @Imperatorot , @Invisible Force , @Milly , @Генерал , @tempacc1 , @Avramovski777 , @banzaii , @Leo Bonnie , @Ернесто ЧЕ Гевара , @The Dark Knight , @Patience. , @my_name_is_in_use , @JagodicaBobica и @Жаргон се пријавија во предизвикот, но не ги видовме да објават дека прочитале ни една книга. Плус тука се: @Sussaro кој не дружеше, ама не броеше, и тие кои броеле или учествувале во 2023, но не и во 2024: @X3m , @Coca Cola , @snatch , @Стев , @JBTgirl , @Sledge Hammer , @godlikebt112 , @Darklady , @JaqenH'ghar , @Harald , @Mihaela005 , @Miss.Independent , @Dumbledore , @volare_g и ако некој испуштив, нека прости.

За 2025 ќе ја оставам истата анкета од лани зашто изгледаше многу пореално од напумпаните бројки од претходните години кои можат да ги достигнат само тетките од фејсбук книгохоличарските групи. Се надевам дека темава ќе заскокотка многумина да се разбудат од зимски сон и барем по 1 книга да прочитаат во 2025. Останатите - пријатно читање! Споделувајте ги вашите рецензии, коментари, препораки за книгите кои ги читате во темава, и се надевам на крајот на годината ќе бидеме побројни од лани.

 

[Zlatikevichius]

01. Вегетаријанка - Хан Канг (Артконект, 2021)



Очекував многу повеќе од овој роман. Не само затоа што авторката Хан Канг беше добитничка на Нобелова награда за книжевност во 2024, а самиот роман е добитник на интернационалната Букерова награда во 2016, туку повеќе зашто слушнав многу позитивни коментари и прочитав навистина одлични рецензии за него. Но, останав разочаран зашто во дел од приказната според мене има погрешен избор на средство за да се достигне одредена цел - доловување на некаква поента. Макар што се е алегорија. Но моето лично доживување не го менува фактот дека ова е извонредно напишан роман и по форма и по содржина. Не би сакал да навлегувам во детали, зашто тоа што мене ми го расипа впечатокот е дел од приказната, па не сакам да го расипам читањето некому. Затоа тука би запрел.

Се двоумев за оценката: 3 или 4/5, па одлучив да остане послабата, иако мислам дека ова е нешто измеѓу.

 

[Zlatikevichius]

02. Заборав - Томислав Османли (ВиГ Зеница, 2023)



Од минатогодишните (2023) финалисти за наградата „Роман на годината“ на Фондацијата „Славко Јаневски“ ми остана непрочитан само романот „Заборав“ од Томислав Османли. Причината за тоа е што го немаше ни под дрво, ни под камен. Го најдов случајно, пред некој ден, месеци откако се откажав од потрагата и заборавив на него. А испадна дека е роман кој не смее да се заборави!

Прекрасен постмодернистички роман полн со интер и интратекстуалност, автореференцијалост, мултимедијалност (во него постојат дури и QR кодови кои водат до youtube видеа со реклами или музички нумери на кои дел од ликовите се сеќаваат во една од епизодите) и нешто што мене особено ми се допадна - елементи на магичен реализам. Романот е истовремено и фикција, но и есеј, трактат за феноменот на заборавот како епидемија на нашето време. Османли се осврнува на сите лица на заборавот: и колективниот, често изнуден од разни општествени групи преку процеси како маргинализација, дефокусирање па се до „мемориски дамнации“ - казнувања со бришење на различни ликови, факти, вредности или случувања од колективната свест; но и сите видови на индивидуални амнезии, тука претставени преку плејада на ликови од кои еден се обидува да не го заборави она Скопје од младоста и минатото кое се обидуваат да му го избришат преку маскирање со неброени згради, споменици, галии во Вардар и мостови; друга, седната во инвалидската количка во старечки дом се сеќава само на покојниот сопруг, но не и на синот кој секој втор ден и носи јадење или на внуците кои ги израснала; трет - актер кој ги помнел наизуст сите реплики од сите драмски текстови кои некогаш ги играл, но го заборава текстот на најважниот, оној со кој се простува од сцената; четврт - политичар кој заборава се што треба да напише во мемоарите кои ги подготвува па затоа ги претвора во љубовен роман; петти - човек кој на смртната постела го заборава грчкиот јазик кој го зборувал цел живот и се сеќава само на егејскиот дијалект кој го заборавил откако на само 5 години бил однесен од родното огниште... Но Османли нуди и лек за индивидуалните заборави, а тоа е љубовта, па така ова може да се толкува и како роман за различните видови љубов кои се противтежа, антидот на заборавот. Или како што вели на крајот - има еден начин со кој можеме да престанеме да забораваме: да се сеќаваме на се, да памтиме бе!

Интересно е што иако романот е сместен во денешницата (поконкретно, дејството се одвива во периодот 2018-2023), тој се осврнува на многу моменти од минатото, со што како да сака да ги лиши од заборав: Втората светска војна, холокаустот, американските воени интервенции во блискиот исток па и на Балканот, премрежјата по кои поминаа Македонците по распадот на СФРЈ, невработеноста и тој транзиционен период кој траеше не години, ами децении, ужасите на грчката граѓанска војна, проектот Скопје 2014, па се до криминалот и корупцијата кои владеат денес во Македонија. А секој од овие периоди од минатото и денешницата, иронично, турка во заборав некои други времиња, места, луѓе, сеќавања...

Навистина прекрасен роман кој го прочитав во еден здив и верувам дека нема да го заборавам. Штета што не е доволно промовиран и достапен за пошироката читателска публика кај нас, зашто „Заборав“ е роман кој помага да не заборавиме како треба да изгледа едно вистинско книжевно ремек дело. Секоја пофалба!

5/5

 

[бристол]

Годината ја започнав вака:

1) XIII - The Mongoose.

2) XIII - Irina.

3) XIII - Little Jones.

4) XIII - Colonel Amos.

5) XIII - Steve Rowland.

6) XIII - Billy Stockton.

7) XIII - Betty Barnowsky.

Половина од серијалот е ова, не очекував дека волку добар е, секоја чест на тој/тие што сценирале.

Оценка: 5/5.

Препорачувам.

 

[JBTgirl]

1. Ние - Евгениј Замјатин

Годинава почна со дистопија, јасно.
Неколку "жртви " имам на дневен ред.
☆☆☆
Додека сите се воодушевени од Орвеловата 1984, малкумина знаат кој ѝ е најважниот предок, инспирација и за многу други романи.

Не бадијала сѐ уште толкав голем број на луѓе верува дека Адам и Ева ни се заеднички прародители, кога сите ние се соочуваме со нивниот принуден избор: среќа без слобода, или слобода без среќа?

Тогаш, украденото јаболко за сите нас го избра второто, што ќе доведе до двовековна војна по која преживува само околу еден милион од светот, жителите не се личности, туку обични бројки, без име и без слобода. Сите дневни активности и чекори се строго организирани и ограничени. Навидум совршен свет, во којшто сѐ е подредено според потребите на жителите, но овде забранетото овошје се соништата, а будењето на мечтите и душата се набљудуваат со речиси исто ужаснување како да се вратила чумата.

Дали поставувањето граници нѐ спасува од потенцијалното постоење на бесконечноста, којашто појави како љубовта и револуцијата ни докажале дека постои, барем во светот на идеите?

Дали Зелениот Ѕид го брише постоењето на оние отаде границата?

Книга којашто ме остави замислена денови откако ја прочитав. Не ме чуди што скоро 70 години не смеела да се публикува во СССР. Храбро момче овој другар Замјатин.

100/10

 

[L'Etranger]

Еве ги моите мисли додека ја читав воведната порака

Кајганџиски книжевен предизвик за 2025 година

Претходните години имаше предизик за читатели, а ова : „книжевен“, значи не е ниту за книги општо туку стриктно книжевност, како да се работи за предизвик во пишување. Ајде да ја отвориме темата и видиме за што станува збор...

Креатор на темата Zlatikevichius

Реномиран, рафиниран и просветен член на форумот.

Колку книги сметате дека може да прочитате во 2025?

,Колку книги сметате дека може да прочитате во 2025?“

Ај и третпат, може ќе сфатам:

,Колку книги сметате дека може да прочитате во 2025?“

Пардон. Се извинувам, -- Сум залутал. Јас сум од цивилизација и планета каде владее чума: чума на квантификување на сѐ, по цена на деградирање и неретко уништување на животите, на смислата на чивотот. И каде обичниот човек во секојдневнието се обидува да побегне од тоа. Океј, има голем број на „обични“ луѓе кои се толку дезориентирани да тоа го прифаќаат и пливаат како мртви риби, каде струјата ги носи. Но едуцираните, рафинираните луѓе се одликуваат со свест за проблемот, и затоа ставаат акцент на КВАЛИТЕТ. На СМИСЛАТА на нештата... Како што Чарли Чаплин се бори против силниот ветар, и во мојот свет интелектуалците се стремат да одат против страста на квантитативни мерила.

А тоа да од читање книги се прават квази-олимпијади (макар и да натпреварот е со самиот себеси), од тоа веќе останувам без збор.

До сите читатели на книги:
ПРЕПОРАКИ ЗА ЧИТАЊЕ​

што за читање книги напишале

* Сенека

* Марко Аврелиј (негов кус совет до самиот себеси)

* Артур Шопенхауер

...

Заминувам да си ја барам мојата планета, т.е. мојот свет, дом...

Поздрав!

 

[Zlatikevichius]

Претходните години имаше предизик за читатели

Каде? На Фемина?

Тука:
Книжевен предизвик во 2013
Кајгана книжевен предизвик 2014
Кајганџиски книжевен предизвик за 2022 година
Кајганџиски книжевен предизвик за 2023 година
Кајганџиски книжевен предизвик за 2024 година

Толку успеав да најдам со ограничените можности за пребарување. Ама претходните години дефинитивно или нешто си сонувал, или некаде на твојата планета има некој друг форум каде инаку биле насловени темите.

 

[Saladin]

1. Ветрилиште - Игор Анѓелков (Или-или)
Прво па мушко. Најновиот роман на Игор го „чував“ за годинава јер минатата беше ептен тешка конкуренција. И напраив грешка. Добро де, чекав само 2 месеци да ја почнам, и во еден брз здив да ја изџвакам со огромна сласт. Ми се свиѓа стилот на Игор, сосема ненаметлив, непретенциозен со тивки референци од културното поле што има излезено. Без многу попмпа а впечатливо. Приказната е нешто налик на Birdman ама тука ликот Борис као добива некоја награда веќе во позни години. И по патот од дома до салата за филхармонија (каде ќе му се додели наградата), а со тоа низ рефлексија на неговото минато ја согледуваме суштината што му се случува на некој добро етаблиран писател откако ќе постигне „абсолут“ во неговата кариера.
Туто бене според мене. Топла препорака 5/5

 

[Анде Јанков]

Одамна и се токмам на Ветрилиште, ако не за друго, за да ја споредам синусоидната линија која што ја има и во мојот "Кобајаши Мару" за доделувањето на награди и општо за книжевноста во Македонија. Ја земам наредна седмица па ќе дадам мислење откако ќе ја прочитам. Ми стои како мк верзија на "American Fiction" на прв поглед, знам барем дека Игор го сака тој филм. Инаку Birdman, за волја на вистината, е доста преценет филм, што фактички се покажа со текот на времето откако го доби Оскарот па наваму.