- Член од
- 21 јануари 2009
- Мислења
- 8.830
- Поени од реакции
- 8.858
-Што ве повредило најмногу во тоа болно искуство ?
Нееднаквите очекувања. Всушност, јас премногу се вљубив, а не го очекував, ниту планирав тоа. Веројатно таму лежи зајакот.
-Дали вредело да се ризикува и пак на крајот да е уште една пропадната љубов ?
Да. Ако не ризикував, денес ќе бев лишена од едно вредно искуство.
-Како сте се чуствувале во тие моменти на тешкотија моменти на тежок период ?
Е, ова е заебано прашање. Зависи, кога ќе ме повредеше, лупав по ѕидови, буквално. Бидејќи не сум личност која ги седнува сите другарки и троши пакет палома, морав некако нервозата и бесот да ги истурам. Е сега, уште почести се моментите на тешкотија - кога ми недостигал. Тогаш ќе се збутав под 20 ќебиња во кревет и плачев. И до ден денес може да ми се случи, ако се погоди некоја песна/место/рандом сеќавање на него.
-Како вашите сакани и ценети другари другарки пријатели ви помогнаа и ви се најдоа во тој период ?
Никој, никој не знаеше што се случува, не знаат ниту ден денес
Не беше љубов за која се зборува, беше од оние за кои се молчи.
-На што размислувавте во тој период кој обврски ги обавувавте ?
Хиперактивна - буквално воркохолик. Немаше нешто што не можев. Се можев, и се правев.
-Дали бевте свесни за вашата положба после такво болно искуство ?
Прво не, но кога малку се стабилизирав ми се расчистија мислите. Сфатив каде сум се заебала гадно, и каде сум ја поминала линијата. Мојата положба беше јасна - life must go on.
-Дали верувате дека можете да научите од грешките ?
За жал, не би можела да кажам такво нешто за себе.
-Дали размислувавте како ке продолжите понатака без саканата личност ?
Вака или онака, продолжив. На крајот од секој тунел - има светлина
-Дали се појавува стравот за повторно ново болно искуство ?
Да, секој ден. Но тоа не ме спречува целосно да се предадам, и да не мислам на евентуалните последици.
Нееднаквите очекувања. Всушност, јас премногу се вљубив, а не го очекував, ниту планирав тоа. Веројатно таму лежи зајакот.
-Дали вредело да се ризикува и пак на крајот да е уште една пропадната љубов ?
Да. Ако не ризикував, денес ќе бев лишена од едно вредно искуство.
-Како сте се чуствувале во тие моменти на тешкотија моменти на тежок период ?
Е, ова е заебано прашање. Зависи, кога ќе ме повредеше, лупав по ѕидови, буквално. Бидејќи не сум личност која ги седнува сите другарки и троши пакет палома, морав некако нервозата и бесот да ги истурам. Е сега, уште почести се моментите на тешкотија - кога ми недостигал. Тогаш ќе се збутав под 20 ќебиња во кревет и плачев. И до ден денес може да ми се случи, ако се погоди некоја песна/место/рандом сеќавање на него.
-Како вашите сакани и ценети другари другарки пријатели ви помогнаа и ви се најдоа во тој период ?
Никој, никој не знаеше што се случува, не знаат ниту ден денес

-На што размислувавте во тој период кој обврски ги обавувавте ?
Хиперактивна - буквално воркохолик. Немаше нешто што не можев. Се можев, и се правев.
-Дали бевте свесни за вашата положба после такво болно искуство ?
Прво не, но кога малку се стабилизирав ми се расчистија мислите. Сфатив каде сум се заебала гадно, и каде сум ја поминала линијата. Мојата положба беше јасна - life must go on.
-Дали верувате дека можете да научите од грешките ?
За жал, не би можела да кажам такво нешто за себе.
-Дали размислувавте како ке продолжите понатака без саканата личност ?
Вака или онака, продолжив. На крајот од секој тунел - има светлина

-Дали се појавува стравот за повторно ново болно искуство ?
Да, секој ден. Но тоа не ме спречува целосно да се предадам, и да не мислам на евентуалните последици.