Како знаеш што навистина сакаш?

[Mila Mina]

Јас сум премногу тврдоглава кога се однесува за мои одлуки и правци кои ги бирам .......Не дозволувам да ми се меша околината...Ни најблиските не можат (и тоа добро го знаат дека неможат да ми влијаат) А тоа е откако ќе одлучам.А пред да одлучам длабоко размислувам и ги согледувам сите факти, анализирам и тоа трае да речеме сат или пола сат..и после преспивам, чекам утрото и првата помисла на тоа што сум сватила предходниот ден ја оценувам дали е добра или не..правилна или не..премногу натрупена со емоции или не....(пошто ми се дешава да емоциите некогаш ја побркаат правата слика) Така да нов ден-ново утро ќе исфилтрира се...и ќе се покаже правата вистина и одлука.....
Тоа е мој принцип...А ако нема време за едно утро да пројде, онда размислувам брзо и тактично па одлуката е и правилна 99% до сега од случаите кај мене.....

 

[PSY M.D.]

Факт е дека сме Биолошки ,Психолошки и Социјални суштества. Тргнувајќи од ова , одговорот на прашањето што навистина сакаш е интеграција на повеќе социопсихолошки фактори.
1. Семејството - Мозеби највазниот период во кој се формираме како личности е раното детство пред адолесценцијата , адолесценцијата и раната младост (зрелост). За време на овој период највазни фигури во нашиот свет се родителите. Многу од нивните вредности , навики ,потреби , свесно но повеќе несвесно ги наследуваме - плус генетскиот материјал кои го наследуваме подеднакво од двата родители. Ова се елементарните почетоци на тоа кои сме , што сакаме , како се однесуваме . Од тука тргнува формирањето на нашата личност (психолошки). Затоа многу од тоа што сме го виделе или искусиле во овој период е значајно затоа што децата најмногу и најлесно учат преку набљудување. Се што сме виделе , на се што сме биле сведоци станува како составен дел од нас.
2. Врсниците - Од првиот ден на школо па се до крајот на нашиот зивот ќе бидеме во интеракција со наши врсници. За време на адолесценцијата повеќето одлуки кои ги донесуваме најчесто се поврзани со мислењата на врсниците , а често се против мислењето на родителите. За време на овој период за прв пат носиме одлуки за својот зивот врз основа на тоа што ние сметаме дека го сакаме или ни е вазно. Секако тоа најчесто е социјално прифатливо од врсниците , освен во некои екстремни случаи. Во овој период ни е битно како изгледаме пред врсниците и дали ги исполнуваме стандардите кои се наметнати од масовните медиуми (телевизијата, интернетот, весниците) и сеуште го бараме на некој начин она што го сакаме.
3. Личната акција - Многу е вазно да имаме свое персонално мислење за вазните одлуки во зивотот. Значи понекогаш мора на застанеме и да размислиме дали некои работи ги правиме затоа што ние сакаме да ги правиме или затоа што тоа не прави популарни и социјално прифатени од врсниците. Прашањето КАКО ЗНАЕШ ШТО НАВИСТИНА САКАМ е кохезија или е под влијание на сите наведени категории односно влијанието на Семејството , влијанието на Врсниците и нашето лично мислење кое фактички е соединување на семејните вредности и она што е на некој начин перспективно или она што конечно ќе не оддели од семејството и за прв пат ќе застанеме на свои нозе и самите ќе бидеме креатори на своите зивоти. Не моземе да знаеме КАКО ЗНАМ ШТО НАВИСТИНА САКАМ бидејќи се додека тоа не се оствари тоа е само сон или идеја која сакаме да ја реализираме. Кога ќе ја оствариме во реалноста тогаш моземе да каземе што навистина сакаме.

 

[Black Guard]

Така што знам што навистина не сакам.

 

[PSY M.D.]

Така што знам што навистина не сакам.

И ова е точно , се согласувам.

 

[Out Of Reality]

Па верувам на многумина ви е позната приказна/анегдота што ќе ја напишам набрзина.

Си бил еден момак што сакал да стане успешен човек. Еден ден лутајќи низ градот, случајно наслушнал за некој Гуру што знае се и може да помогне на луѓето во потрага по среќа и успех во животот. Момакот го исконтактирал Гуруто и тој му рекол ако сака да стане успешен, утредента, во 5 часот во зори, да дојде на брегот. Момакот се изнервирал, па тој сака да стане успешен човек, а не да се заебава у 5 сабајле на плажа со некој луд старец. Како и да е гуруто го завршил разговорот со истата порака, па младичот се согласил.

Рано изутрината тие се сретнале на плажата. Гуруто се претставил и го повикал младичот заедно да влезат во водата. Бил доста скептичен но кога веќе дошол немал што да изгуби. Влегле во водата, па кога нејзиното ниво ги достигнала нивните гради, старецот ја фатил главата на момакот и ја ставил под вода. Ја држел така долго време. Младичот се борел но безуспешно. И кога веќе едвај ја одржувал својата свесност старецот го извадил. Бил шокиран, почнал да вика и колне. Сепак старецот го почекал да се смири и тогаш му објаснил:
" Додека беше под вода, една единствена желба ти беше да дишеш. Не мислеше на ништо друго, со сето свое постоење посакуваше само, барем на момент, да можеш да дишеш. Кога нешто ќе посакуваш толку силно, како во тој момент здив, тогаш тоа ќе го оствариш и ќе постанеш успешен и среќен човек."

 

[Joshua_Tree]

Колку очајно сакаме...очајно сакаме да бидеме видени?
Каков?
Кој?
Колку од него сакаме?
Кога е доста?

...успех.Голема порција од крвав бифтек зачинет со многу пипер?