Во темава треба да даваме предлози за решение на статусот на стечајците, а не да си правиме бајрам со умо. Станува збор за голема категорија на граѓани, многу од нив имаат друго работно место, многу веќе преминале на земјоделство, не чекаат бесплатни ниви некој да им даде. Кога сме кај нивите, државните ниви се далеку од градовите не е исплатливо да се обработуваат на мали парцели поради транспортните трошоци, затоа се распределуваат цели блокови на тендер, а и ситнење на земјоделството е проблем, треба да преминеме кон окрупнување. Најпосле и киријата за декар на нивите шо се упм далеку не е повеќе од 500 ден за декар, колку бензин за една недела. Не си праете бајрам со умо.
Ревизија на приватизацијата не е можна. Ако гледате веси, тоа е актуелно прашање. И тој што ја даде идејата е сигурен дека нема да е прифатена, затоа ја дава. Затоа не праете бајрам со умо.
Државата да отвори нови фабрики. Епа со оваа можност се збогувавме уште 1989 кога почна транзицијата во Југославија. Во капиталистички систем државата не гради фабрики, туку ја продава државната сопственост. Премногу наивна е желбата државата да ни го реши прашањето на вработување. Државните претпријатија се непродуктивни, генерираат загуби, кои се покриваат од буџетот. Најдобар пример е МТВ. Троши колку сите други концесионери заедно а има најлоша програма од сите. Затоа не праете бајрам со умо.
Но државата вработува индиректно. Преку инвестиции и јавна потрошувачка. Пример градењето на инфраструктура која ја финансира државата анагажира стотици можеби илјадници работници.
И што се однесува до статусот на стечајците нели тие со над 25 години платен стаж се социјално згрижени до пензија, а за 2-3 години сите ќе станат пензионери. Сите тие имаат полни 60 години. Оние што сега штрајкуваат се тука некаде нешто помлади во секој случај се на залезот од својата кариера, па никаква програма за нивно повторно вработување нема да успее сега. Тоа ќе дадело резултати пред 10 до 15 години сега е касно. Може да се спроведе некоја социјална програма но и без тоа тие се опфатени со социјална помош. Оние што се во својата 40та година во животт се веќе вработени. Населението во 20тите год. од животот има поголем степен на невработеност отколку она во 40 тите според заводот за статистика. Па сметам дека статусот на првиве треба да има приоритет пред стечајците.