Избегавам да го „искористувам“ сонцето. Бегам од него, во лето претпочитам да го преспијам денот за да не мора да начекам сонце, што би значело горештини, што би значеле сончаница, изгореници, глупости... Кога сум на плажа, освен дур сум во вода, цело време седам под сенка. Во зима исто така не го сакам, зошто ми го топи снегот (ако воопшто паднал)
Во есен го сакам дури таму после септември, кога веќе не е жешко, туку станува онакво „штипкаво“, само да те залаже.
Единствено го сакам во пролет, зошто температурите се идеални- ни прежешко ни преладно, зошто им помага на цветчињата да се отвараат, на дрвцата да растат, зошто ми дава енергија...
Значи, што е до мене, освен 3-4 месеца во годината, сонцето подобро воопшто и да го „нема“.