Индивидуализам vs. колективизам. Индивидуата или општеството?

[GoD.HateUSaLL]

Колективизам, онака дефиниран, е само илузија. Не треба да биде погрешно протолкуван моменталниот компромис кој го прави индивидуата за долгорочна себична добивка со "Жртва на сопствени вредности за општото добро". Тоа не постои. Тој степен на развој, не културолошки, туку во свеста на индивидуата е постигнат кај луѓе што се бројат на прсти. Останатиот плебс размислува, како во онаа парадоксалнана тема "Dali se isplati dasi dobar?". Колективот како таков не е ништо друго туку појавен феномен на збирот од индивидуите. Се е едно, ама не е сеедно. Неговиот квалитет е само НЗС на збирот од квалитетот на поединките. Индивидуализмот пак, е веќе нешто реално, за кое можеме да зборуваме. Само кога оваа филозофија би била по распространета, и уште побитно подобро сфатена, светот би бил многу подобар. Да се сметаш себе си, во вистинска смисла, за најбитна единка за самиот себе си, е благородно. Не себично, contrary to popular belief. Да се љубиш и восприемаш, во вистинска смисла со себе влече многу храброст, себе-усовршување, свест и само-свест. И иронично, таквата единка допринесува многу повеќе кон квалитетот на колективот одколку онаа другата, која поради својата маленкост се крие позади комформистики изговори кои си ги правда со "жртва за општо добро". Сите сме индивидуалисти, if you will, само некои по добри, некои по лоши. Секоја рационална одлука која ја носи индивидуата е мотивирана од желба за сопствен добробит. Дури и она што ние го нарекуваме "алтруизам", подпаѓа под оваа категорија.
Многу е интересен оној момент, ако сте го забележале, на срам кој ни проследува одкако за кратко ќе се почуствуваме како да сме си самите побитни од другите.
Смешен е, затоа што Сме. Сите Сме си самите побитни од другите. И се останато се филмови и параноја.

 

[Ставрогин]

Имаше еден чичко, со име и презиме Јохан Каспер Шмид, но многу попознат како Макс Штирнер. Тој ја има напишано најголемата филозофска епопеја на индивидуализмот. Еве го чичкото, кој е заинтересиран нека прочита.

https://en.wikipedia.org/wiki/Max_Stirner

 

[Gandradelic]

Генералниот заклучок без многу филозофија е дека живееме во колективен индивидуализам, т.е во индивидуален колетктивизам.
Можеби апсурдно звучи и делува но јас така ја гледам оваа појава. Постои термин кој се вика: Колективен Резерват / Колективен Ум.
* 0 *

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

animal sociale - на Латински
ζῷον πολιτικόν - На Грчки - Zoon politikon
Човекот е општествено суштество - нема бегање од природата

 

[Kacar]

Индивидуализам ! Најдобро ми е.... дури и зависноста од фамилија ме гуши што е најтесен колективитет! Но, потребата од колективни собири при индивидуална филозофија како центар на моето постоење е и те како потребна. Така да, не постојат целосно ни индивидуализмот ни колективизмот, тие се ограничуваат едни со други но и се надополнуваат.

 

[Bodhidharma]

 

[Фири]

Колективизмот може да се разбира како едно надградуванjе на индивидуализмот.Примерно не можаш сам да направиш патишта, здравство, ако си изфрлиш одпадите во дворот на комшиjата или на улицата ти сметаш дека ова е проjaва на индивидуализам но реално работиш сам наспроти себе си, Во по напреднатите општества има колективна свест коjа што е надградуванjе на индивидуалната свест во по неразвиените колективното се користи за обогатуванjе на мал броj луге кои што реално ограбуват повекето. Како и се во филозофиjата наjважна е мерката.

 

[terorio]

Аз мислам дека преди да се одговори треба да се направат неколко уточненија:
1. Всеки човек е индивидуален (уникален), со неговите заложби, душевност, сознание, стремежи и т.н. - ова е факт.
2. Всеки човек е част од обштество - ако немаш досег до други хора (најмалко уште преди да се родиш живееш напрактика со човешко соштество и развиваш определена вр'зка со него), нема како да станеш човек. Нема да говориш - следвателно да мислиш - следователно нема да си човек во духовен смис'л, а само во чисто антропологически.
Природата е жив организам. Исто така е и со лугето - сите образуват едно цело, со различни информационни потоци и енергијни полета си влијаем еден на друг, които не са видими и не могат да се долавјат со "обикновените" човешки сетива.
Секој индивид (човек) има други, които са слични на него во различни аспекти. Това е едно мало обштество. За да просперира човечеството според мен треба да се намери баланса и хармонијата, едновременно и во сожителството со природата, и сожителството помегду лугето.
Секој треба да биде свободен да развива своите заложби (дарби), но респективно треба да има условија за ова. Како да се развиваш во едно општество, ако то не ти дава возможност ? Во тоа смисал не живеем во демокрација, а во имитација на демокрација. Еден малак на број елит определја как треба да сожителстваме помегду си и со природата. А тоа којто не е согласен со приетите "општествени норми" се приеме за нешто како пројава на индивидуалност.
Аз сум сигурен например дека 99% од лугето са согласни да спре замарсавјането на природата од CO2. Естествено тиа дето прават пари од това нема да са согласни и за жалост те имат многу повеке власт од мнозинството. Исто така сите сакат да има мир. Исто така има многу повеке дето св'рзва сите луге како човешки качества. Ама кој ги праша. 1 % од населението си прави како сака над сите останали.
Напално сум сагласен со предниот коментар - колективизмот е нужен на човек за да се ус'в'ршенства (да стане подоб'р во сека една област). Да черпи опит од останлите луге, од ова што те са оставили след себе си. Освен това секој е част от некоја колективна општност - дали си ученик/студент/работиш/развиваш бизнес/имаш семејство нема значение. Никој не се е родил научен и нема да се роди. Това не означава, че не треба да статуквото да се променја.
Ете еден пример за това, че кога немаш информација за нешто не значи дека то не соштествува:
Епизод на истото предаване од вчера. За секоја тема има различни гости, кои коментират.Представја главно алтернативни мненија за екзистенциални прашанија од сите области на човешкиот живот. На некои луге може да им биде интересно.

 

[Ipsissimus]

"Dependence on the State means that everybody relies on everybody else ( = State) instead of on himself. Every man hangs on to the next and enjoys a false sense of security, for one is still hanging in the air even when hanging in the company of ten thousand other people. The only difference is that one is no longer aware of one's own insecurity. The increasing dependence on the State is anything but a healthy symptom; it means that the whole nation is in a fair way to becoming a herd of sheep, constantly relying on the shepherd to drive them into good pastures. The shepherd's staff soon becomes a rod of iron, and the shepherds turn into wolves."

C.G. Jung, After the Catastrophe

 

[VOLK2234]

"Dependence on the State means that everybody relies on everybody else ( = State) instead of on himself. Every man hangs on to the next and enjoys a false sense of security, for one is still hanging in the air even when hanging in the company of ten thousand other people. The only difference is that one is no longer aware of one's own insecurity. The increasing dependence on the State is anything but a healthy symptom; it means that the whole nation is in a fair way to becoming a herd of sheep, constantly relying on the shepherd to drive them into good pastures. The shepherd's staff soon becomes a rod of iron, and the shepherds turn into wolves."

C.G. Jung, After the Catastrophe

Читате ли Брисељаци, gragani, Европејци?

 

[Bafra]

Читате ли Брисељаци, gragani, Европејци?

Ама човекот сам како индивидуа НИШТО не може да постигне. Не мешај придобивки од држава/република и општествена заедница.

 

[Joshua_Tree]

...сме се накотиле премногу затоа и се наметнуваат вакви размислувања
...се почнува и завршува со единката
....индивидуализмот како начин на живеење е здрав и за единката и за колективот...индивидуализмот како начин на размислување е погубен за двете страни