Скулптура и тренинг, интересен спој за муабет во секој случај.
Прво. Скулптурите често се идеализираат а понекогаш и надидеализираат, значи не мора тоа што е на скулптура и навистина да постои.
Сепак грчките, македонските и римските скулптури претежно се базираат на живи примери па дури и да се земе рака или нога од различен модел пак базата била можна во тоа време.
Не знам колку се денес луѓево свесни што значи физички борбен тренинг од 5 години па се до 18 кога веќе се сметале за оформен маж способен за војна. Тоа се 13 години крвнички тренинг каде мечот, штитот, копјето и оклопот стануваат дел од тебе. Нека проба некој да мафта со меч и штит 15 минути има рамото олово да му стане а познато е дека тренингот им траел буквално цел ден. Тоа се тела и коски кои за денешно време се незамисливи.
Гледав реконструкција на скелет на средновековен англиски војник загинат при инвазијата на Шкотска, тоа беше таква мускулатура и таков скелет што мислам дека 5 наши мажи ќе кутне на колена, немаме шанси со нашава денешна генетика веќе да им парираме.
Дури и да е измислена приказна фасцинантно звучи описот на воинот Бима во Махабхарата каде го здробува непријателот со голи раце, му ги крши сите коски на парченца, прави мало топче од кршениците и го фрла.
Тоа е физичка сила која денес не се мери исто како и приказните за толку јаки раце што можат да здробат гранка со стисок.
Имало такви луѓе како на античките скулптури ама секако биле и за тоа време ретки, биле најчесто професионални војници и атлети. По селата и денес се наоѓаат луѓе со страшна генетика ама чим не си на повеќегодишен тренинг тешко да заличиш како на скулптурите.
Сепак убав репер како треба да изгледа едно здраво и тренирано машко тело.