Веројатно не го делам мислењево со многумина овде. И не е дека сакам да го ругам нашето, но....
Песната на Жељко е далеку позаслужна како композиција да се пласира повисоко од нас. Не негирам, Калиопи го засени Жељко со гласот. Калиопи Е причината поради којашто гласовите во Балканот ќе бидат растргнати на две страни.
Но, уште кога ја чув за прв пат песната на Калиопи, си реков: нешто овде фали. Калиопи има прекрасен глас, прогресот на акордите во песната е добар. Текстот да го занемариме (иако се разочарав во Калиопи, кога би го споредиле со нејзините постари класики), бидејќи ретко кој ја бара длабочината во истиот на евровизија. Но, песната на Калиопи е премногу едноставна за да го обезбеди чувството на патриотизам дека во истата е претставено македонското најдобро, а воедно да осетам наежување во оние моменти на инструментите кога гласот на Калиопи не е присутен. Песната на Калиопи почнува како смирена балада со интро на клавир, и глас којшто воодушевува. Продолжува со моменти на виолини коишто предизвикуваат емоција и оставаат делумен белег на песната. Но, каде понатаму? Дали не сме успеале да го продолжиме и да ги продлабочиме и акцентираме тие емоции, па во средината на песната се префрламе на нешто најгенерично што постои во поп-рок светот. Ќе направам нешто налик моќна балада, којашто после средината на песната, низ 5 такта ќе се претвори во рок песна. Тука и завршува целата приказна, и да не речам го руши целиот моментум на едно добро склопено конзистентна емоција. Се додава ефектот на whistle voice, со гитара соло предвесник (прекрасно погодено) како единствено нешто што би можело да ја засили претставителноста на изведувачот. Но, од средината па натаму, настрана од рикот, песната не е ништо ново и нечуено. Во првата половина пак, песната има моменти на емоција, но не и целост. (нема претставителна мелодија, има краткотрајни интервали на неколку отсвирени ноти поедноставно кажано)
Од друга страна песната на засенетиот од гласот на Калиопи, Жељко, почнува со многу помоќно и по rounded интро коешто единствена мана е што заликува на скоро-слушнато интро на Coldplay - Paradise. Се става многу поголем акцент на рефренот којшто прави build up на самата песна од првичните строфи/стихови. Откако завршува со рефренот, уште еден upgrade со прекрасна мелодија (значи мелодија, а не само момент на три ноти на инструмент(во наш случај виолина)) од комбинирани инстурменти (виолина, гитара, флејта, пиано) и почеток на делумно dance-like feel којшто ја видоизменува песната до крајот (за да се избегне предвидливост), а избегнува да ја направи нешто сосема различно одошто почнала.(рецепт којшто никогаш не сум го почитувал, бидејќи е слушнат 1001 пат во огромен процент на поп-рок песните)
И резултатите во финалето ќе покажат дека сепак, рецептот на српската песна е многу попогоден од нашиот.
Откако ја испративме Калиопи, Македонциве се поделија: Калиопи е ваква, и онаква на карактер. Ја мрзам. Од друга страна, свесните за нејзините гласовни способности ја величат бескрајно. Но, евровизија е избор на песна како целост, а не на нечии гласовни способности. Затоа и не вредат изминативе компарации низ темава, кајшто преку клиповите на акустичната верзија на еуфорија се радуваме дека Калиопи гласовно може да ја направи партали претставничката на најзаразната песна на евровизија.
Зар имаме толку краткотрајна меморија, па заборавивме кој победи лани? Ставете ги една до друга Калиопи и Лена и трубајте дека не е фер да победи учесничка којашо е апсолутен почетник на таков глас каков што има нашата ни почитувана дива.
Да не излезе дека сум само хејтер, мило ми е што стигнавме до финале и ја почитувам многу Калиопи. А очекувањата? Мислам дека ако бидеме во топ 10, тоа би било предобар пласман. Но тоа е нешто што и највеќе очекувам. Нашата песна не е доволно моќна за повисоко, и не се работи поради политиката на евровизија, туку едноставно поради тоа што има далеку подобри избрани композиции за ваков настан меѓу другите натпреварувачи. Инаку, нешто од Калиопи што мислам дека прекрасно ќе поминеше на Евровизија да идеше со тоа е оваа песна: (знам кои се правилата, туку кажувам да беше песна наменета за Евровизија, и да идеше со неа, тогаш...)
Marcus Agar 
