Драга, i'm thinkin' of him.
Тhe boy with the ice-blue eyes.
Толку многу работи лебдат меѓу нас.
Секогаш знаев дека се крие повеќе.И овој пат не згрешив.
А се преправаме дека продолжуваме со животите, се лажеме во очи, иако сме свесни, продолжуваме да го правиме тоа упорно, и си кружиме во овој затворен круг наречен живот.
А животот како и секогаш полн со разделби. За толку кратко време се насобраа, премногу за мојата сентиментална природа.Незнам како ќе биде од септември натаму.
Незнам како ќе биде по другиот септември.
Понекогаш размислувам да ги прешкртам сите тие планови, и да останам, никогаш да не заминам.
А додека размислувам времето, не соџвакува и дрско не плука на подот, па потоа и го брише со нас. Грубо. И додека се мачам со сето ова, луѓе од страна доаѓаат и си одат. Доволно вредни да ти го фатат вниманието, да ти го потрошат времето, и да заминат, исто како и да не било ништо.
Ах, boy with ice-blue eyes.Дали погрешив? I can't look straight at his eyes. Се чуствувам виновно. Maybe 'cause I am. Only if.. but there is no rewind button, so every chance went to hell. No one gets me like he does. My looser. And I blow things up, like it was nothing important. Oh my... Why do I always make the wrong choices! I hope it's not too late.. I know our friendship is here. I know you'll never let me down.
сега дур ти пишувам моментално е паднат, а се надевам ќе се врати во скоро време зашто стварно ми треба.
