Многу ми е мило што со родителите го имам најпријателскиот однос на светот и што пријателкиве на мајка ми секогаш ни завидувале за овој другарски однос
Научен сум никогаш да не лажам, ниту во школо сум ги лажел за оценки, кога не сум бил спремен за испрашувања сум им кажувал дека е подобро да не одам и да ме оправдаат, не ме бивало ни да излажам ако сум направил некоја беља, ниту пак ако сум учествувал во некоја тепачка за време, пред или по некоја утакмица
Како што вика мајка ми, знам како дишеш, ниту нешто можеш да ми скриеш, ниту да ме излажеш.
Полека влегуваат во годините пред пензија, па имаат повеќе проблеми отколку јас како пубертетлија. Бетер се од пубертетлии. Татко ми од кога знам за мене, води психолошка војна со самиот себе. Доволно е да помисли дека му е кренат притисокот, и одма му се врти, мери притисок, пребледува како крпа. Во пракса можам да забележам како психата лошо влијае врз здравјето. Колкумина мислат дека се болни, а всушност ништо не им е
Се обидував психички да го кренам некое време. Никако да сфати дека за него ќе биде подобро ако пешачи секој ден. Некако успеав да го извадам денеска. Свртивме еден километар. Нормално по пат го фати криза околу притисокот. Му викам ништо не ти е човече, смири се и погледни ме, опушти се. Но не, му свирела главата и што ти ја знам. Доаѓаме дома, мери притисок, и оп НЕМА... Се насмеа, рече дека ќе требал почесто да пешачи и дека конечно почнал да ги чувствува пристите на нозете после долг период
Кога искочивме од дома и нашиов мачор почна да оди по нас. Мене ми зафуфка со оглед на тоа дека има многу улични кучиња, а и ми беше страв да не го згази кола. Татко ми се паѓаше од смеа, јас се обидувам да го избркам мачоров, овој абер нема. Отиде две улици подоле од нашата, и тука се пикна под една кола. Продолживме да одиме и него го снема. Се враќаме кај колата после пола саат и гледам сеуште не чека таму
Одма штом не виде излезе и си трчкаше по нас до дома
Многу му го направи ќеифот на татко ми, пола салама му исече
Ќе го изедам некој ден
Летово секогаш ни ги зближува децава и постарите од населбава. Игралиштето полно, деца играат фудбал, од страните други играат кошарка, на Славија се трчаат кругови и се билда кондиција, на лулашките си играат мајки со деца, постари луѓе ги шетаат кучињата под Водно. Најубавото место за заборав на сите проблеми
Има некоја поврзаност меѓу сите, без разлика на годините. Општината сакајќи да ни помогне, одново не заеба. Се намачија децава да ги украдат мрежите од кошевите од околните населби за да ги ставиме кај нас на кош, за на крај од општина да ни ги извадат и да ни стават нови, долги пет метра ебате
Нормално со шутирање целите се испреплеткаа, Господ не може да ги отплетка. Сега кога даваш тројка, топката искача од мрежа
Пак ќе треба да се краде од друга населба
На крај, постот за трапавоста на Шумеќата во некоја тема што ја читав, ме потсети на една случка што ми се случи во автобус пред некој ден. Значи секогаш имам проблем со картиве за десет возења
Како што ми седат во новчаник, така ми се превиткуваат и ми е тешко да ги откуцам. Влагам прв во автобус и 5 минути безуспешно се обидував да ја куцнам. Оставив да искуцаат другите, па дури дојдовме до наредна станица, а јас уште не сум куцнал. На крај ја набив целата и конечно слушам се куцнува. Пробувам да ја извадам, шипки варени
Шоферот ми вика потегни посилно, и оп пола карта во рака, другата му го заглави апаратчето
Ми вика ајде не бери гајле и тргнува нагло. Пробувам да се задржам за малото вратиче до него, ама да го оставил отклучено, кога се отвори се залепив напред за стаклот
Забодев глава во под и како ној стоев цел пат од срам
Одам да спијам <3