Ова треба добро да го преиспиташ! Ти тврдам дека сериозно го потценуваш овој човечки ресурс, квалитет.Воопшто не е пасивно, ти си бил со Бог, но не си сакал да Го запознаеш, тоа е онтолошко промашување.
Не е никакво потценување, верата е лотарија, ти се презентира одредено тврдење и ти решаваш да веруваш, дали има вистина или не. Нема Разбирање, нема искуство, нема преиспитување. Игра на среќа.
Велиш не е пасивно, во ред, објасни ми на кој начин физичкото присуство на верникот ќе резултира со контемплирање и осознавање на суштината и аспектите на апсолутот? Сум присуствувал на литургија, знам дека верникот освен што е физички присутен, на друг начин не учествува во обредот! Како тоа ќе му обезбеди искуство да осознае?Воопшто не е пасивно, ти си бил со Бог, но не си сакал да Го запознаеш, тоа е онтолошко промашување.
Но, извини, ќе може ли да не` удостоиш ли со твоето искуство за Царството, доста ескивираш, не си фер!
Одењето во Храмот е движење, напуштање на овој распадлив, смртен начин на постоење(всјакое ниње житејскоје отложим попеченије)..., одење во Царството(гледаш колку си невнимателен како пасивно го цениш физичкото присуство!?), понатаму гледањето, слушањето, говорењето, сеќавањето, верувањето, размислувањето, пеењто, вкусувањето..., се дејствија(повторно пасивни!?, според тебе) кои го инкорпорираат целосниот човек во Бог. Ова искуство како христијанин еве го споделувам со тебе, но ти „нормално“го потценуваш, ти “знаеш“ повеќе за мене.
И јас вака можев да ти одговорам, но, бидејќи имам содржина на искуство би било себично, но мислам дека ти не си себичен, бидеќи нема што да сокриеш...
Ако божјото царство е во нас, и ако секој треба да го осознае истото, тогаш активноста треба да биде насочена кон него! Активност е и играње фудбал, и тоа е движење, но од аспект на себеспознавањето, играњето фудбал е пасивна метода, бидејќи е активност насочена кон нешто кое не резултира со Разбирање за суштината на битието. Како што веќе нагласив, сум присуствувал на неколку литургии и знам дека верниците се неми, пасивни набљудувачи.Одењето во Храмот е движење, напуштање на овој распадлив, смртен начин на постоење(всјакое ниње житејскоје отложим попеченије)..., одење во Царството(гледаш колку си невнимателен како пасивно го цениш физичкото присуство!?), понатаму гледањето, слушањето, говорењето, сеќавањето, верувањето, размислувањето, пеењто, вкусувањето..., се дејствија(повторно пасивни!?, според тебе) кои го инкорпорираат целосниот човек во Бог. Ова искуство како христијанин еве го споделувам со тебе, но ти „нормално“го потценуваш, ти “знаеш“ повеќе за мене.
Јогата, магиката, дивинацијата се методи со кои може да се допре до битието, до себството, до "Божјото Царство" за кое зборува Исус. Во тој процес, кога стануваш свесен за истото, се здобиваш со Разбирање за неговата суштина и за поврзаноста на твоето битие со се останато, со целокупната реалност. Тоа Разбирање ти ја открива природата на просторот, на времето, на материјата, на постоењето.... Осознаваш дека се е дел од се останато и дека суштината на постоењето е субјективна.... Дека креаторот и креацијата се едно исто на фундаментално - суштинско ниво.И јас вака можев да ти одговорам, но, бидејќи имам содржина на искуство би било себично, но мислам дека ти не си себичен, бидеќи нема што да сокриеш...
Царството е во нас, но кога сме со и во „другиот“, инаку сме ништо.
Исус зборува не за единка, индивидуалност, напротив, „ кај се двајца, тројца во Мое Име таму сум и Јас“, значи заедница.
Методи што за мене функционираат се методи што ги практикувам, литургијата освен симболична функција, не гледам како поинаку може да послужи како начин за осознавање. Како споредба ќе ја посочам гностичката миса кај нас, таа е симболичен ритуал, метафоричен приказ на патот на просветлувањето, но таа сама по себе не е начин за достигнување на истото. Методите со кои се здобива тоа искуство се методи насочени кон себството на човекот, јогата, магиката и слично. Актот што е насочен кон надвор секогаш е пасивен во однос на осознавањето. За да Разбереш зошто другиот е драгоцен колку и ти самиот, мораш првин да се осознаеш себеси, тогаш ќе видиш дека "личноста" е илузија и дека на фундаментално ниво сите сме иста суштина. Без тоа, се што ти останува е верување, надевање, страв.Царството е во нас, но кога сме со и во „другиот“, инаку сме ништо.
На Литургија ние сме со и во Бог, конкретни личности со конкретен, Личносен Бог, оваа заедница е различна од сите други кои ти можеш да ги наведеш.
И повторно ти нагласувам, дека иако си бил на Литургија си ја промашил, но тоа не е безнадежно.
Незнам дали си свесен, но ова што си го напишал е контрадикторно и апсурдно до немајкаде. За да не се препираме, одговори ми тоа што првично те прашав, бидејќи јас тоа го направив. Ме обвини дека ескивирам да одговорам и дека тоа било себично, одговор доби, но го игнорираше моето прашање. Затоа ќе ти го поставам по трет пат:
Како ти дозна што зборувал Исус, што мислел, што правел?
Од христијански аспект, ако не се насочиш кон другиот т.е. заедницата, дури и да си совршен, пак си ништо, еден човек = 0. Нема познание без другиот т.е. „ знам како што сум познат“.
Од твоја перспектива може да е апсурдно, но од христијанска тоа е живот. Нема препирање, секој со својот став.
Од каде знаеш дека моето искуство, или искуството на суфи мистикот, или искуството на будистичкиот монах не е искуство со кое се доживува Бог?Моето искуство е едно од многубројните, и најискрено го посакувам секому, онака слободно да го доживее Бог, радоста на таа средба, вкусот на Вечноста..., а секако дека имам доживувања кои се длабоко лични и одредени дилеми кои се само меѓу мене и Бог, како и секој човек што ја има таа посебност во релацијата, човек-Бог.
A дали си практикувал ти или некои од светите јога магија шаманизам?Моето искуство е едно од многубројните, и најискрено го посакувам секому, онака слободно да го доживее Бог, радоста на таа средба, вкусот на Вечноста..., а секако дека имам доживувања кои се длабоко лични и одредени дилеми кои се само меѓу мене и Бог, како и секој човек што ја има таа посебност во релацијата, човек-Бог.
Па еве, те има у реченицава, не паничи!а секако дека имам доживувања кои се длабоко лични и одредени дилеми кои се само меѓу мене и Бог, како и секој човек што ја има таа посебност во релацијата, човек-Бог.
Let3,
Слабо претпостављаш
не, знам дека имаат следбеници и едните и другите и третите, па дал ќе се најде маж кој има практикувано од сите па да каже тѕој зошто некое е подобро.
Ааааа, значи, према твоево мудрување, за да се види разликата и за да се утврди нивната (не)точност и (не)вистинитост, треба некој муж да ги испроба сите?...