А, психијатар е бидејќи само прочитал низа од романи на одредени значајни „мислители“, па се базираат врз нивните теории. Пошто самите и онака не можат да ги смислат, ги репрезентираат секој пат,секогаш одново. И ќе ти наполнат една шака таблети,кои ти мораш да ги пиеш, бидејќи се тие Психијатри. А, ти си само обичен смртник, кој го гледаат со сожалувачки очиња. Како и да е, секој треба да си го бара во него проблемот, во умот негов. Лично одам по она, сите луѓе сме исти, дадено ни е од мозоков само 20% да размислуваме (ако не и помалку), на останатите 80% Господ ни ставил граница, со цел да не бидеме секој еден научник. Бидејќи кога би ги користеле и оние 80%, би знаеле се што ни се случува во нас,околу нас, би гледале се, што сега ни е недостижно и би знаеле кога ќе умреме. Сите луѓе сме исти, во нас постои огромна злоба, која на некој начин ја потиснуваме, сите сме педофили, сите сме некрофили, сите сме умноболни, не сме свесни за тоа, само треба да излезе „ѕверот“ од нас кој истовремено тој е тука и постои, кај некого излегува кај некого мирува. А тоа не мора да значи дека нешто мора да му се случи или е истрауматизиран, силуван,злоставуван и така натаму. Муабетот у главном ни се движи низ иста фрекфенција, со поинакви верувања.
Хомосексуалноста не е болест, туку нормална појава при грешка со хормоните.
Додека педофилијата се изразува со тоа што сметам, произлегува „ѕверот“ од нас, да се вкуси невозможното, трагајќи по поголема „среќа“ на умот, да се задоволи егото на ѕверот.
Овие два поима, од прашањево воопшто, никако не се поврзани, ниту пак можат да се сврзат заедно.