Дали емоциите стануваат луксуз?

[Гладиус]

Dali na ovoj nacin ke ja izgubime smislata na ziveenjeto?

Смислата на живеењето не се губи доколку работата се стави на прво место а емоциите на второ место... Зашто?!
Затоа што било кој човек колку и да ги негира своите емоции, тие се оние кои му помагаат да ги донесува своите одлуки, било тоа да е на работното место или на некој си друг план во животот.
Емоциите се тука, само што не имсе придава веќе толкаво значење...И не, не мислам дека тие се луксуз. Нешто да е луксуз значи да го имаат само оние кои можат да си го дозволат, а емоциите ги имаат сите, само зависи кој на каков начин ги изразува...

 

[Marionka_z]

Настрана од секаква логика и неприродно е човекот да може да опстои без емоции. Чиста и сурова когниција, ослободена од секакви емоции не постои. Се што гледаме, мирисаме, допираме, правиме, си има своја емоционална позадина. Не можеме ние по некое планче да си ги испланираме емоциите-ако денес на улица видам некое детенце или слика што ми го крши срцето ќе продолжам да мислам дали чевличките од излогот ми ги продале. !!?... ...

Знам дека прашањето не е поставено во таа насока и дека има друга суштина, ама тоа што е иритирачко е зборчето ЛУКСУЗ!!? . Потиснувањето и скратувањето да се доживее се она што можело да биде почувствувано и одчувствувано е најголемата неправда што си ја нанел човекот на самиот себе.
Колку побогати би биле кога би се препуштиле на секој нареден момент, тогаш кога искрено би се радувале на пофалбите наместо да се обидуваме да бидеме рамнодушни, или да не се преправаме пред она што не здоболело дека сме ладни и недопрени. . . . . Напротив, луксуз би било кога би можеле да се соочиме со сите неправди и гадости и низ сето тоа да поминеме рамнодушни???
Емоциите се можеби единствената преостаната вредна работа што не разликува од машините...

Потполно се согласувам и немам што да додадам.