Дали емоциите стануваат луксуз?

[mirkec]

Vo denesno vreme koj ima emocii e "emotivna budala". Se nadevam deka ke se vrati vremeto i ke ne ima mnogu poveke takanareceni "emotivni budali". Kolku i da mi e vazna karierata emociite sekogas gi stavam na prvo mesto. Lugeto se cudat koga ke im kazes deka si emotiven i te pogodilo nesto sto ti kazale. Cudna rabota. Sekoj covek ima emocii, no vo denesno vreme site gi pottisnuvaat za da ne bidat povredeni. Mnogu tazna rabota.

 

[MuzikizuM]

Generalno mislam deka emociite se povekje i povekje nesvesno se gubat i se rekonstruiraat vo nesto sto vekje ni e poznato!!! Ladnoto odnesuvanje i nivnoto potisnivanje e sekojdnevie kaj nas!!! Nezadovolstvoto preovladuva od kaj postarite generacii i nivnoto odnesuvanje , pa da ne dozvoluvame istoto da samo go prepiseme i ostavime kako sto e!!! Posakuvam radosta,srekjata i ljubovta da nadvladeat i pobedat.

 

[Lady]

Generalno mislam deka emociite se povekje i povekje nesvesno se gubat i se rekonstruiraat vo nesto sto vekje ni e poznato!!! Ladnoto odnesuvanje i nivnoto potisnivanje e sekojdnevie kaj nas!!! Nezadovolstvoto preovladuva od kaj postarite generacii i nivnoto odnesuvanje , pa da ne dozvoluvame istoto da samo go prepiseme i ostavime kako sto e!!! Posakuvam radosta,srekjata i ljubovta da nadvladeat i pobedat.

Цитат:
Напишано од mirkec
Vo denesno vreme koj ima emocii e "emotivna budala". Se nadevam deka ke se vrati vremeto i ke ne ima mnogu poveke takanareceni "emotivni budali". Kolku i da mi e vazna karierata emociite sekogas gi stavam na prvo mesto. Lugeto se cudat koga ke im kazes deka si emotiven i te pogodilo nesto sto ti kazale. Cudna rabota. Sekoj covek ima emocii, no vo denesno vreme site gi pottisnuvaat za da ne bidat povredeni. Mnogu tazna rabota.

Dali covestvovo stanuva nesposobno za ljubov?:uvo:

 

[mirkec]

I toa kako. Zamisli vo eden moment pred drugi luge da dobies izliv na emocii i ga go/ja pokanis nekade (npr. kino, teatar i dr.) ke te napravat budala, papucar itd. Zarem morame da bideme sami za da si iskazeme emocija ? Nikako ne bi trebalo da go dozvolime toa. Jas se boram protiv toa. I jas sum covek - i jas sakam vo sekoe vreme da mi kazat deka me sakaat. E zatoa luge - sto poveke emocii, ke ima i poveke ljubov. :back:

 

[vlatkolik]

дали човештвото станува неспособно за љубов? хмм не би рекол дека станува неспособно има љубов но не е тоа што било,секој се пази што ќе каже пред друг за да не го направат емотивец невиден како што кажа mirkec,само не ми е јасно зашто е тоа така што ги прави некои луѓе толку сурови а уште поише не ми е јасно како тие надвладуваат врз оние емотивните нели љубовта едно време победуваше на крај се и сешто :icon_roll

 

[Lady]

дали човештвото станува неспособно за љубов? хмм не би рекол дека станува неспособно има љубов но не е тоа што било,секој се пази што ќе каже пред друг за да не го направат емотивец невиден како што кажа mirkec,само не ми е јасно зашто е тоа така што ги прави некои луѓе толку сурови а уште поише не ми е јасно како тие надвладуваат врз оние емотивните нели љубовта едно време победуваше на крај се и сешто :icon_roll

Se plasam da kazam deka mozebi preovladuva sebicnosta vo svetov:icon_roll

 

[mirkec]

Taka e. 100 % si vo pravo.

 

[кики]

Se plasam da kazam deka mozebi preovladuva sebicnosta vo svetov:icon_roll

Точно..себичноста почнува да зазема се поголем и поголем удел во нашето секојдневие. Мислејќи само на себе и на своето добро ги забораваме оние околу нас, ги забораваме основните човечки вредности.

Мислејќи само на успехот, на нашата кариера и наше истакнување во средината во која се наоѓаме забораваме дека постојат другите. За да успееш очигледно треба да бидеш без емоции, да не сочувствуваш со никого, да не се свртиш наоколу и дознаеш како се чувствуваат другите. Формулата за успех е очигледно камено срце. Личност која длабоко во себе ги потиснува чувствата, заборава на сето опкружување и работи само за себе. Се гледа себе си како единка која треба да биде над другите.

Емоциите се луксуз...да.се. Општеството непосредно а сепак наметливо бара безчувствителност. Бара личности со капацитет а без чувства. Бара еден вид роботи. Бара само да работиш и успеваш во работата, бара да не дозволиш да надвладеат емоциите и да станеш попустлив и грижлив.

 

[Lady]

Точно..себичноста почнува да зазема се поголем и поголем удел во нашето секојдневие. Мислејќи само на себе и на своето добро ги забораваме оние околу нас, ги забораваме основните човечки вредности.

Мислејќи само на успехот, на нашата кариера и наше истакнување во средината во која се наоѓаме забораваме дека постојат другите. За да успееш очигледно треба да бидеш без емоции, да не сочувствуваш со никого, да не се свртиш наоколу и дознаеш како се чувствуваат другите. Формулата за успех е очигледно камено срце. Личност која длабоко во себе ги потиснува чувствата, заборава на сето опкружување и работи само за себе. Се гледа себе си како единка која треба да биде над другите.

Емоциите се луксуз...да.се. Општеството непосредно а сепак наметливо бара безчувствителност. Бара личности со капацитет а без чувства. Бара еден вид роботи. Бара само да работиш и успеваш во работата, бара да не дозволиш да надвладеат емоциите и да станеш попустлив и грижлив.

Dali na ovoj nacin ke ja izgubime smislata na ziveenjeto?

 

[burn84]

Прво и основно,сето ова што го спомнуваш е исполнето со емоции... На работа те унапредуваат,има емоции тука,се чувствуваш корисно,не зборувам како за нешто материјално,зборувам за емоцијата што ја доживуваш,кога дознаваш дека нешто што си го работел,вродило со плод,дека некој тоа го цени... Споменуваш кариера,некој пејач кој што гради кариера,за него најбитно е кога ке излезе на сцена да види многу публика која го САКА која го ПОЧИТУВА,и тоа се емоции... Материјалните добра се веќе некој основен предуслов за нормален живот,но и покрај тоа познавам луѓе што стварно немаат,но имаат убав живот бидејки знаат да сакаат,бидејки се сакани и бидејки имаат голема гордост и достоинство,што барем знаат дека тоа што го имаат колку толку е заработено со нивна пот. Многу се ретки тие што ставаат други работи пред емоциите...

Мислам дека овој пост најубаво објаснува за што станува збор. Самото градење на кариера си носи свој емоции некој пријатни а некој лоши. Нормално тие домашните малку се отргнати поради приоритетите.
Поентата е дека емоциите неможеш едноставно да ги исклучиш за да направиш нешто-можеш да глумиш дека не те интересира или не те засега но сите ние знаеме дека секојдневието не засега и тоа многу.

 

[кики]

Dali na ovoj nacin ke ja izgubime smislata na ziveenjeto?

Повеќе од сигурно дека ќе ја изгубиме смислата на живеењето.
Затоа што смислата на живеењето не е само работа и работа. Смислата на живеењето ја прават оние мали ситници кои не расположуваат, а понекогаш и не растажуваат... Треба да уживаме во она што ни го нуди животот, далеку од тоа дека не треба да уживаме во работата и кариерата ама па тие не се нашиот живот. Нашиот живот се оние кои ни значат и им значиме, оние со кои се сакаме и оние со кои си имаме замерено...сите тие се дел од нашиот живот. Несебичноста, помагањето на другите кога имаат било каков проблем, хуманоста, љубовта...сето тоа е само дел од онаа смисла за живеење на животот кој ни е подарен.

 

[Fortune]

Поентата е дека емоциите неможеш едноставно да ги исклучиш за да направиш нешто-можеш да глумиш дека не те интересира или не те засега но сите ние знаеме дека секојдневието не засега и тоа многу.

Има луѓе кои се движат низ животот со постојано вклучени емоции и луѓе кои ги потиснуваат за побрзо да успеат на некое поле. Според мене вторите можеби побрзо и повеќе стигнуваат до она кое го зацртале, бидејќи не постои емоција како пречка или сила која ќе го забави процесот. Човек со кој ќе надвладеат емоциите губи време и енергија и не може да реагира исто како човек кој во истата ситуација ги потиснал емоциите.
Се сложувам дека има луѓе кои не можат да го притиснат копчето во главата и да исклучат секаква емоција. А оние другите ќе го направат тоа затоа што си сфатиле дека без чувство на жал, сочувство ќе стигнат сигурно и без пречки до целта која е дел од секојдневието кое ги засега.
Според мене, целосно потиснување на емоциите води кон она - гази за да успееш ти. А тоа отсекогаш го имало.

 

[Sussaro]

Прво емоциите никогаш не решиле некаков проблем. Тие постојат на ад-хок база, здраво за готово. Главниот проблем со нив е што ја поматуваат вистинската слика на реалноста и тежнеат кон пристрасност. Ахиловата петица на секоја личност во секоја борба, а да успееш да ги контролираш е успех сам по себе. Не се претвораме во роботи туку во разумни суштества, а разумот е тој што треба да надвладее. Контролата секогаш води кон расчистување на мисловните конфликти и ако го исклучиме феноменот на погрешна емоција секогаш насоката ќе биде одредувана на здраво-разумска база.

 

[Dzings]

Nkogash ne gi potisnuvam, naprotiv dobivam na intenzitet i odluchnost. Nekogash sakam da se iznerviram i ubavo mi e, i koga ke se iznerviram doagam pobrzo do zacrtanata cel, e posle ubavo ke se raduvam ama iskreno, nema uslovi da se pojavi radost ako nemalo taga(ne bukvalno) neli? Poubava i pokorisna rabota od iskreno da se iznervirash/razocharash nema.
Jbg, kad emotivac sam po prirodi!

 

[vlatkolik]

Se plasam da kazam deka mozebi preovladuva sebicnosta vo svetov:icon_roll

Dali na ovoj nacin ke ja izgubime smislata na ziveenjeto?

јаооо госпожа :podsmev: ај малку на оптимизам да свртиме:nesum: