Дали би останале со партнерот ако...

[Ilumious]

Да, би останала со него, ама не дај боже! Скраја да е. Би се ставила најпрво во негова ситуација - и на мене кога би ми се случило такво нешто, би сакала до мене да се луѓето што ги сакам и што ме сакаат, а не да се оддалечуваат и да ме напуштаат.

 

[Somebodyelse]

Ako ja sakam zosto da ne bre luge pa ke i pomagam ceel zivot srceto me e dovelo do nea sto vi e na vas.... ej bog da cuva i da brani

 

[Ivka]

А јас мислам дека додека не ни се случи таква ситуација не дај боже не може да знаеме како би постапиле. Сега само нагодуваме, највероватно не би го напуштила ама

 

[MoonWhisper]

Замислете ваква ситуација:
Имате партнер со кого сте подолго време. Се почитувате, се сакате, ве врзувале и ве врзуваат многу убави моменти. Одлучувате дека тоа е човекот/жената на вашиот живот.
Наеднаш се случува нешто непредвидливо (пр.сообраќајна несреќа) и вашиот партнер станува инвалид. Значи, повеќе не е подвижен, животот понатаму треба да го продолжи во инвалидска количка и да се справува со сите непријатности што ги носи животот понатаму.
Освен физичкиот момент со кој што треба да се справува, тука би се појавил и психичкиот момент (како ќе ја прифати новата ситуација, колку ќе биде подготвен да ја издржи, колку ќе се измени психички, колку тоа ќе влијае на вашиот однос, и сл.).
Бидејќи претходно сте решиле дека тоа е личноста на вашиот живот дали оваа новонастаната ситуација ќе ви ја промени одлуката?
Ако одлучите да останете знаете или претпоставувате низ што се` треба да поминете.
Ако одлучите дека треба да се повлечете како понатаму ќе живеете со таква себична одлука?

И самата знаеш дека ако сакаш некој тоа е слепо, љубовта е слепа.. гледаш со срцето а не со мозоко..
Мозоко ја гледа физиката и психата, а срцето ја гледа душата на човеко
Ако е направила некоја сообраќајка, сум ја сакал предходно сеуште ќе ја сакам со иста мера како и предходно, дури и повеќе ќе се грижам за неа и никогаш нема да ја повредам.. секој би го направил истото оти тоа се само физички промени кои срцето не ги гледа...

Сепак, ако ја промени душата.. ако личноста од некоја ситуација стане позлобна, посурова, понегативна и сл.. срцето ги гледа тие промени.. тогаш е прашање дали ќе продолжи да ја сака..
Во ваква ситуација веќе се губат сите емоции и продолжуваш по нов пат..
За да одсакаш треба на срцето да е одвратна, а не на очите, затоа што додека е убава за срцето, ќе биде совршенство за очите.

 

[Сатори]

Замислете ваква ситуација:
Имате партнер со кого сте подолго време. Се почитувате, се сакате, ве врзувале и ве врзуваат многу убави моменти. Одлучувате дека тоа е човекот/жената на вашиот живот.
Наеднаш се случува нешто непредвидливо (пр.сообраќајна несреќа) и вашиот партнер станува инвалид. Значи, повеќе не е подвижен, животот понатаму треба да го продолжи во инвалидска количка и да се справува со сите непријатности што ги носи животот понатаму.
Освен физичкиот момент со кој што треба да се справува, тука би се појавил и психичкиот момент (како ќе ја прифати новата ситуација, колку ќе биде подготвен да ја издржи, колку ќе се измени психички, колку тоа ќе влијае на вашиот однос, и сл.).
Бидејќи претходно сте решиле дека тоа е личноста на вашиот живот дали оваа новонастаната ситуација ќе ви ја промени одлуката?
Ако одлучите да останете знаете или претпоставувате низ што се` треба да поминете.
Ако одлучите дека треба да се повлечете како понатаму ќе живеете со таква себична одлука?

Имам карактерна особина да не се откажувам од работите што ги сакам без разлика колку силно ќе влијае тоа врз мене.Секогаш сум била спремна на екстреми и ќе останам таква до крајот на животот, за оние што ми се се‘ на светот, можам да направам повеќе од тоа да им го дадам сопствениот свет.
Така што, се додека ме сака таму со него и се додека се бори со мене за она што сме го имале и сеуште го имаме, не постои несреќа која што може да ме спречи да бидам со тој човек, дури и да го смени текот на мојот живот.

 

[B. Boop]

И самата знаеш дека ако сакаш некој тоа е слепо, љубовта е слепа.. гледаш со срцето а не со мозоко..
Мозоко ја гледа физиката и психата, а срцето ја гледа душата на човеко
Ако е направила некоја сообраќајка, сум ја сакал предходно сеуште ќе ја сакам со иста мера како и предходно, дури и повеќе ќе се грижам за неа и никогаш нема да ја повредам.. секој би го направил истото оти тоа се само физички промени кои срцето не ги гледа...

Сепак, ако ја промени душата.. ако личноста од некоја ситуација стане позлобна, посурова, понегативна и сл.. срцето ги гледа тие промени.. тогаш е прашање дали ќе продолжи да ја сака..
Во ваква ситуација веќе се губат сите емоции и продолжуваш по нов пат..
За да одсакаш треба на срцето да е одвратна, а не на очите, затоа што додека е убава за срцето, ќе биде совршенство за очите.

Љубовта е слепа додека не се судриш со реални проблеми и потешкотии, додека не се појават проблеми во функционирањето на нештата. Тогаш на почетокот почнува да "прогледува" низ едното око, за да на крај ширум ги отвори очите. Пред широко отворени очи и разум идилата на љубовта се распрснува на најмали делчиња. Малку посурово кажано и знам дека многу нема да се сложат со ставов, али по мене така е.
Личноста која доживува таква тешка сообраќајка од која останува инвалид цел живот не може да биде посурова понатака затоа што ќе престане да те сака или ќе изгуби емоции. Може така да се однесува доколку сака да те одврати со нејзиното однесување да продолжиш да живееш "нормален" живот. Никако од себични причини и исчезнување на емоции.

 

[Street dog]

Ednas vo zivotot bev poeban od mojata golema ljubov ... i zatoa sega resiv da se udram na

 

[The Goddess]

Не дај боже ваква ситуација... ама би останала со него.
Себична сум и тоа многу, ама во ваков случај попрво бирам јас да страдам отколку да го оставам и да побегнам.

 

[Shorty]

Појќе ја би страдал ако ја оставам отколку таа... Затоа останувам со неа

 

[Мишелинка]

Не можам да одговорам... Неколку пати почнував да пишувам и бришев се, зашто искрено не знам како би постапила. Во секој случај ќе сум покрај него, секогаш таму за се што е потребно... Ама за делот „да останеме заедно“ не можам да тврдам со сигурност...
Недај Боже да треба да почувствувам и да решам...

 

[Monna]

И самата знаеш дека ако сакаш некој тоа е слепо, љубовта е слепа.. гледаш со срцето а не со мозоко..
Мозоко ја гледа физиката и психата, а срцето ја гледа душата на човеко
Ако е направила некоја сообраќајка, сум ја сакал предходно сеуште ќе ја сакам со иста мера како и предходно, дури и повеќе ќе се грижам за неа и никогаш нема да ја повредам.. секој би го направил истото оти тоа се само физички промени кои срцето не ги гледа...

Сепак, ако ја промени душата.. ако личноста од некоја ситуација стане позлобна, посурова, понегативна и сл.. срцето ги гледа тие промени.. тогаш е прашање дали ќе продолжи да ја сака..
Во ваква ситуација веќе се губат сите емоции и продолжуваш по нов пат..
За да одсакаш треба на срцето да е одвратна, а не на очите, затоа што додека е убава за срцето, ќе биде совршенство за очите.

:jaj:Е овде е проблемот. И јас би останала, но таа особа секогаш ќе си има во глава дека остануваш со неа/него од сожалување. Тука веќе ќе почне да се менува, као што е горе болдираново... ќе биде несигурна во себе, лута на себе и на сите. Тоа е страшно, не подносливо и мислам колку и да ја сакаш таа особа чувствата со тек на време ќе се претворат во нешто друго...:jaj:

 

[MoonWhisper]

Љубовта е слепа додека не се судриш со реални проблеми и потешкотии, додека не се појават проблеми во функционирањето на нештата. Тогаш на почетокот почнува да "прогледува" низ едното око, за да на крај ширум ги отвори очите. Пред широко отворени очи и разум идилата на љубовта се распрснува на најмали делчиња. Малку посурово кажано и знам дека многу нема да се сложат со ставов, али по мене така е.
Личноста која доживува таква тешка сообраќајка од која останува инвалид цел живот не може да биде посурова понатака затоа што ќе престане да те сака или ќе изгуби емоции. Може така да се однесува доколку сака да те одврати со нејзиното однесување да продолжиш да живееш "нормален" живот. Никако од себични причини и исчезнување на емоции.

Убаво си кажа ако се промени личноста на емотивно ниво, тогаш ќе исчезнат емоциите, но ако личноста има до знаење дека ти ја сакаш и те сака исто како пред сообраќајката.. ако личноста не почне со песимистичко мислење и недостиг на самодоверба... никогаш нема да заврше таа љубов..
Сепак ако почне со нешто од овоа.. ќе и објаснам како стојат работите колку ја сакам и се за да не заврше.. оти нејќам една сообраќајка да ни ги смене односите со некоја.. ќе ја сванам како и е, ќе и укажам дека тоа шо се грижам за неа не е од сожалување или сл. важно ќе го задржам тоа шо го имаме.. нејќам да ја оставам во никој случај..

 

[najlib]

sigurno deka ke ostanam tutu tu nedaj boze vakvo nesto ama ako go sakam nema nisto da mespreci vo toa da bidam sonego

 

[Гладиус]

Љубов и поддршка

Разговор во друштвото ме поттикна да подразмислам на нешто. Замислете ја следнава ситуација:

Во врска сте веќе подолго време. И кога се’ е така убаво и совршено вие и вашиот партнер дознавате дека тој боледува од сериозна болест за која нема лек.
И вие и тој сте свесни дека немате заедничка иднина затоа што на едниот од вас му се ближи крајот.

Дали ќе бидете доволно силни за да издржите со партнерот до крајот, или пак од страв веднаш ќе ја прекинете врската?
Дали ќе ја покажете потребната поддршка на која смета секој до нас кој е во врска, или веднаш ќе тргнете во потрага по нешто што ви ветува убава иднина?

Лично јас познавам еден пример на потребната поддршка. Само имаше еден проблем. Девојката остана без друг дечко и маж до 35 години.

п.с.Би сакал темава да се развива како според љубовните чувства кои би ги имале во тој момент, така и од една морална страна. И ќе ве замолам да ги образложувате вашите одговори.

 

[Oblivion]

Да се цитирам...

Да уживаме во времето, не 4 дена, не 4 месеци, не 4 години. Во времето, без дати, без количина, без бројна вредност. Едноставно, без размислување дали ќе е кратко и долго. :back:

Вака би направил. А кога ќе дојде тоа време, да се разделиме засекогаш, тогаш...