да ме прашаа дур бев млад и убав (сега сум само убав) можи и ќе појдев ... иако н се сеќавам ни тогаш дека нешо посебно сум сакал да заминам... али нема везе, овде сум си се навикнал, имам приатели, свој познат касап, бербер, механичар, водоводџија.... се знам и со еден џандар шо ми сврши работа ко загинав новчаник со се документи внатре.... тивко мирно, опуштено... Таму бе е гужва и галама, не мојш улица да преминиш колку се точкаат угоре - удолу коли, трамваји, тролебуси, шинобуси... Имаше кај нас еден стар си умре кутрио пред некое време тој беше странство од 1943-1945 и не беше задоволен, се жалеше, гасење светло во 10 вечер, па постројување на сабајле и прозивање, цел ден на работа и само ти викаат тие германците во шлемој а манџа слаба, тенка незапржена ко шо си прат тие против холестерол.... Јас сум си за тука!