А
Антоние
Гостин
Петро, моја Петро, каде ли отиде?
Нит светло, нит звук, нит траги во снег се виде
да ме доведеш дотебе, ох каде ли отиде?
Ти ја гледам нит косата, нит здивот, нит фустанот
Го гледам нит отсјајот од твојата светла кожа
низ улиците покриени низ пејсажите урбани
Нити пак гледам патека некаква за излез!
Петро, моја Петро, зошто си отиде?
Бегањето неможе краткорочен мир да биде
од живеењето вечно заедно пред мојот камин,
слика која ќе остане засекогаш незбрчкана,
нит старост, нит сомнеж, а секогаш кроз време,
кон милите очи гледам како што тие гледаат кон мене!
Петро, моја Петро, легни си до мене
ќе легнеме на плажата и ќе ја чекаме плимата
да ни ги исчисти телата, спокојни и чисти,
исчистени од гревови, ох моја Петро,
засекогаш си чиста, и отсега овие мои раце
ја бранат твојата убавина од проклетите бои на времето!
Петро, моја Петро, бакни ме уште еднаш
вкусот на моето вино, овој тоник ти го позајмам'
да те замрзне во младоста, очите да ти ги отвори
за да ти каже зошто никогаш, не смее да згасне
воздухот на твојата милост, сјајот од твоето лице,
заспиј сега бесконечно на рачно сплетено перниче.
Заспиј во мојата градина, испод дрвото мое,
И јас ќе спијам тука вечер, шепотејќи кон лицето твое:
"Сега си совршена, сега и за навек,
совршена ќе те чувам, нека е тоа мојот завет,
Ќе ти отсликам портрет, вечна дваесетка,
Никогаш ќе остариш, ох Петро моја."
Нит светло, нит звук, нит траги во снег се виде
да ме доведеш дотебе, ох каде ли отиде?
Ти ја гледам нит косата, нит здивот, нит фустанот
Го гледам нит отсјајот од твојата светла кожа
низ улиците покриени низ пејсажите урбани
Нити пак гледам патека некаква за излез!
Петро, моја Петро, зошто си отиде?
Бегањето неможе краткорочен мир да биде
од живеењето вечно заедно пред мојот камин,
слика која ќе остане засекогаш незбрчкана,
нит старост, нит сомнеж, а секогаш кроз време,
кон милите очи гледам како што тие гледаат кон мене!
Петро, моја Петро, легни си до мене
ќе легнеме на плажата и ќе ја чекаме плимата
да ни ги исчисти телата, спокојни и чисти,
исчистени од гревови, ох моја Петро,
засекогаш си чиста, и отсега овие мои раце
ја бранат твојата убавина од проклетите бои на времето!
Петро, моја Петро, бакни ме уште еднаш
вкусот на моето вино, овој тоник ти го позајмам'
да те замрзне во младоста, очите да ти ги отвори
за да ти каже зошто никогаш, не смее да згасне
воздухот на твојата милост, сјајот од твоето лице,
заспиј сега бесконечно на рачно сплетено перниче.
Заспиј во мојата градина, испод дрвото мое,
И јас ќе спијам тука вечер, шепотејќи кон лицето твое:
"Сега си совршена, сега и за навек,
совршена ќе те чувам, нека е тоа мојот завет,
Ќе ти отсликам портрет, вечна дваесетка,
Никогаш ќе остариш, ох Петро моја."
Така да ако ви се допадна поезијата видете го и спотот... интересна "коинциденција"...
