Ваша поезија!

[natalija]

ЉУБОВ

Таа: Ти си љубов моја ангел мој... сродна душа моја живот мој... Знаеш колку те љубам нели?

Тој: Знам. До најоддалечената ѕвездичка. Знаеш што ќе направам? Ќе ти ја донесам и ќе ти ја ставам во срцето. Знаеш дека е џабе нели? Знаеш и зошто нели? Зашто ти си најсјајна ѕвезда во мојот Универзум.

Таа: Tи си срека моја живот мој сонце мое патоказ кон мојот пат светлина на мојата душа..

Тој: Ти си песна на мојот живот. Ќе те пејам додека дишам. Ти си здив кој ми дава живот. Ќе те вдишувам додека ми чука срцето. Ти си моето срце. Нежно те положив во моите гради и те чувам како најскапо нешто во животот

Таа: Убавино моја која живот и надеж ми даруваш мисла над мислите љубов моја неизмерна срце кое чука само за те*е душа која дише само за те*е.

Тој: Те побарав меѓу цвеќињата, но не те најдов таму. Преубава си за нив. Поубава и од кринот. Мислев дека си морска риба од најтемните длабочини. Погледнав, но ни одблиску немаше ниту една како те*е. Тогаш погледнав на небото и те видов меѓу ангелите. Не ми беше тешко да те препознаам. Немаше ниту еден сличен на те*е. Ти беше сјајот на Не*есниот Престол со својата убавина.

Таа: Со што ли заслужив таква убавина да ми ласка, со што ли заслужив таква светлина да ме сјае, со што ли заслужив таква неизмерна љубов како што ангелите само љубат?

Тој: а дали јас, најнедостојниот за љубов ја заслужив твојата љубов? Дали заслужив да допрам до твоето срце полно со љубовна жар, големо колку Универзумот?

Таа: Светлино моја само ти и никој друг не го заслужува моето срце кое бескрајно те љуби. Звездо моја сјајна која само за мене светиш.

Тој: Tи која ми се случуваш си нешто прекрасно да те има некој. Многу би сакал секој да е среќен колку што сум јас што те имам.

Таа: Нашата љубов неизмерна и сродна е напишана мегу облаците запишана мегу звездите благословена од боговите просветлена од светците.

Тој: Дали си свесна дека никогаш нема да најдам толку... совршена личност како те*е. Колку повеќе минува времето сфаќам дека ќе треба да запознаам двојно подобра од те*е за да те сакам помалку. Колку повеќе минува времето сфаќам дека нема да најдам ниту пола од те*е. Искрено.

Таа: Не убавино моја, светлино моја љубов моја. Немој така да размилсуваш секој со својата убавина секој со своето срце. Оној момент кога ќе ти дојде судената кога ќе ја погледнеш ќе имаш љубов и за неа љубов моја чиста искрена. Без да се трудиш. Мојата љубов ја доби чисто спонтано без предрасуди без патење, зар треба да ја бараш светлината која сама ке ти слета како голуб на рака.

Тој: Те сакам

Таа: И јас те сакам љубов моја колку што има песок во пустините, капки во морињата, звезди на небото љубов во душата.

 

[Крстителот]

Секоја чест natalija.
Прекрасно!
Многу романтично
Предизвик за креативност на роматичните души на форумов

 

[bibika]

STO E STO ?!


STO E BOLOT ?
ZAR CUDNA OPSESIVNA STRAST,
IL’ TOVAR ZA DOSTOINSTVENO
PRONIKNUVANJE ?

STO SUM JAS ?
ZAR FILOZOFSKA ZAGATKA,
IL’ PLANIRANA ZABLUDA NA DVE
MALI COVECINJA ?

STO SI TI ?
ZAR NEOBICEN MINUVAC,
IL’ SRODNIKOT
NA MOJOT CEKOR POD MESECINATA ?

STO E TAA ?
ZAR TVOETO ZIVOTNO DOSTIGNUVANJE,
IL’ BEZLICEN PORTRET NA PANOTO
VO TVOJATA SOBA ?

STO E TOJ ?
ZAR KUP OD SINI IDEI,
IL’ PURPUREN PLAST
STO OD DENOT NASMEV KRIE ?

STO E OVA ?
ZAR ISTORIJA,
IL’ STATIJA BEDNA
VO DNEVEN PECAT ?

STO SME JAS I TI ?
ZAR KRILATI JAVACI NA MUDRIOT VETAR,
IL’ OBICEN PRIZOR POD
LIMENITE POKRIVI ?

A STO SME TI I JAS ?
ZAR DALECNOST ZRELA
STO BOL PLODI,
IL’ VERNOST JADRO STO V SEKOJA PUPKA
POLENOV PRAV NA POZNAVANJE VZAEMNO KRIE ?

STO SMEE DENOT OD NAS DA IZNUDI ?
ZAR POVREDA NA SOPSTVENITE
PERJA ZLATNI,
IL’ STAPKI PO LESEN PESOK OD SREKA ?

STO PRAVI VREMETO STO MEGJU NAS VRVI ?
ZAR BRAZDI ORA PO NESREKNI LICA,
IL’ KRV MLADA VLEVA
VO DOSTOJNI VENI ?


STO KRIE NOKTA KOGA DENOT SPIE ?
ZAR DEFORMACII CUDNI
IL’ DNEVNA SMOLA STO V
ZLATEN KILIBAR SE KITI ?

STO ZNAE NEBOTO ?
ZAR TAJNITE SECII VREDNI I PROSTI,
IL’ SAMO PATOT NA OBLACITE TREPERLIVI
STO NIZ NEBO BRODAT ?

STO E SREKA ?
ZAR OBLEKA LESNA STO UMOT JA NOSI,
IL’ PRIJATELSTVO VERNO
SO ZEMSKITE ZVEZDI ?

STO E PRIJATELSTVO ?
ZAR NE SME TOA TI I JAS ?
ZAR NE E TOA EDNA KRISTALNA CELINA..
. . . IL’ MOZEBI SAMO SUM SE ZBUNILA ?

STO E STO ?
NO, JAS ZNAM STO SI MI TI !
TI. . . TI SI MOJATA INSPIRATIVNA NISKA. . .
TI SI MOJOT DRUGAR ! ! !

 

[bibika]

Tvoeto ime

Ustava ne se otvara
a dushava da izvika saka
eden zbor sto boli
zbor sto ubiva,
eden zbor sto taga znaci,
zbor sto gori.
Ustava ne se otvara
a dusava da izvika saka
eden zbor sto dozhdi v oci
zbor sto vee,
eden zbor sto grmi
zbor sto seva.
Ustava ne se otvara
a dushava da izvika saka
eden zbor sto seche
zbor sto peche,
eden zbor sto bajka bese,
zbor vo boja na oci,
zbor vo oblik na lice,
zbor sto znaci bez.
Ustava ne se otvara
a dushava da izvika saka
zbor sto fali,
zbor sto dupka pravi,
na izvik tera,
a ustata nema...

 

[Divider]

Where the angels go!

Where the angels go!

I stood on alone, nowhere to go,
gazing in the distance,
with a faraway look on my face
Lost, deep in my thoughts,
I cried, blood tears freezing me.

And I wept,
And I smiled,
And I knew!

For her love is here, with us,
as always and never again
for she dances above
in the fair gardens of heaven
smiling over us, loving, watching.

And I weep,
And I smile,
And I know!

Again, standing on the mountain,
broken and lost, alone, searching,
For I saw the light burning
above, on the dark and cloudy sky,
her fair smile, I saw and found my way.

And She smiled,
And I know,
Forever!
Посветена на мојата драга баба која отиде да провери дали и таму, на небото, истотака, како и тука, ангелите танцуваат босоноги во рајската градина!!!

 

[Divider]

Where the angels go!

I stood on alone, nowhere to go,
gazing in the distance,
with a faraway look on my face
Lost, deep in my thoughts,
I cried, blood tears freezing me.

And I wept,
And I smiled,
And I knew!

For her love is here, with us,
as always and never again
for she dances above
in the fair gardens of heaven
smiling over us, loving, watching.

And I weep,
And I smile,
And I know!
Again, standing on the mountain,
broken and lost, alone, searching,
For I saw the light burning
above, on the dark and cloudy sky,
her fair smile, I saw and found my way.

And She smiled,
And I know,
Forever!

Одстојав сам, сникаквен и никаде,
Втренчен в далечини,
Со поглед, здуман в лицето
Загубен, длабоко в мисли
Заплакав, крвави солзи ме смрзнуваат.

И плачев
И се насмеав
И знаев!

Дека нејзината љубов е тука, со нас,
Како секогаш и никојпат повеќе
Таа танцува над нас, горе
В градините рајски
Смеејќи се над нас, љубејќи не, пазејќи.

И плачев,
И се смеам
И знам!

Повторно, стоeјќи на врв планина
Скршен и изгубен, сам, барам,
А видов оган светлина,
Над нас, на темното и облачно небо,
Незјината виленска насмевка, и патот свој го пронајдов.

О Таа се насмевна,
И јас знам,
Засекогаш!!!!

Посветена на мојата драга баба која отиде да провери дали и таму, на небото, истотака, како и тука, ангелите танцуваат босоноги во рајската градина!!!

 

[bibika]

Jas i ti, a mir?

Jas i ti,a pomegju nas godini,
Gorchlivi i dolgi godini,
Se nizhat edna po druga
Kako gjerdan od biseri,
Od solzi sozdadeni.

Jas i ti ne postoi, so godini,
Postojat spomeni
Sni slatki,sekoj den sonuvani,
Sekoja noc so chemer cekani,
Od godinite neizbrisani.

Jas i ti,a pomegu nas zivot cel,
Poln so mechta nema,
Prazen od ljubov, od dopir,
Jas tebe ti dadov del,
Tebe druga ti go zema.

 

[Divider]

The Fallen angels

Slowly falling into oblivion,
Losing the immortal soul
With wings cut off
They lay, forever, motionless.

Enveloped by the darkness
They weep,
For they know.

Sins, heavy on their shoulders.
Brought them down,
Proud, as they were before,
Never will again.

Now,
Dead, forgotten,
And never to be remembered,
The fallen angels of Eden
Deep in the soft earth lay.

 

[Divider]

Fading into nothingness

Cursing the fate,
With eyes full of tears
Abandoned by the world
A lonely child weeps, withering.

Not knowing why
Yet wanting to know.
Not living,
Yet wanting to live.

Crying, almost transparent,
With fists pounding on the cold marble
Of the grave
The child shivers understanding.
And cries.

It cries a cry of the bewildered,
Yet it cries Mommy.
Languished,
Slowly fading into nothingness.

 

[Divider]

Willows

Silently listening to the wind
and the bending of the willows
as the stay forever enduring
the years slowly pass.

The stay, whispering
of the constant solitude
of the emptiness
and the loneliness.

Never and again
will they break in the heavy wind
but, also they will never sing
those songs of joy and happiness
alone, bent as they are, forever.

 

[Divider]

Lost and unseen

We walk unseen,
among the fires of hell,
like hunters of lost words.
Hunting the words not yet said,
we became prisoners of our thoughts,
of our never fading memories.

Solemn, understanding,
we stand firm, knowing,
the simple truth,
Revealed by the fate.

We carry in our eyes,
memories of loves,
lost and unknown,
of things said and done
that will hunt us from within
till the end of time.

 

[Divider]

Eve malku poezija, kolku da ne se zbega, pa sekoj da pomisli deka moze da bide poet.

 

[Divider]

Ajde, da se smiluvam da vi dada uste edna od mojata kniga>


Weakness

Hidden in the darkness of the beyond world,
The evil that dwells
Deep in the holes and caves,
Lurks with malice from the pits and cracks,
Ever awaiting a chance
To bring doom upon all.
It wants to cover the world
With an everlasting shadow.
Filling the hearts of men with fear
And enslaving the spirits brave and free
But only if we let it,
And allow it to grow
As we are,
And we did,
In our weakness.

 

[Divider]

Memories of a chanced Man

On the lonely hilltop I stood,
staring through the shadows
as the mist grew stronger.
I saw someone rising,
in cloaked strange attire,
with one arm trust forward.
Lo and behold, a dead, skeletal hand it was.

Stupefied, I saw a child,
running into the darkness.
With torn clothes, tripping over barren rocks.
Vaguely familiar he seemed,
And I cried:
Who are you in this unholy hour?
And in such ungodly place!

Ask me not, kind sir. For I cannot say.
Fell things roam the night when the future is in the past.
He said and again he fled.

Alas, the boy tripped and fell
Blindly gasping for air.
Stiff, petrified, I turned toward the hand
the scrawny fingers shot towards him
and a white light blazed.

Suddenly I jumped in front,
trying to shield the boy.
Hugging him, a pain, sweet as rain,
swept all over me.
Your safe, little boy, I said.
I fell and thought I was no more.

Foolish man,
I heard a shrill voice speak.
Meddling into affairs beyond men.
Brave was the thing you did,
Awake,
I grant you another chance.

Za ostanatite znaete kade gi ima. A i kade mozat da se kupat.

 

[bibika]

MOJOT ZIVOT

Mojot zivot?
Anatema…
Vo chuvstvata?
Bolka…
Vo dushata?
Gorchina…
Vo ochite?
Solzi…
Baknezite?
Parastos…
Srceto?
Spomenik na moeto postoenje...