Вашата тажна љубовна приказна

[Zona Pelucida]

Насловот кажува се,па има ли доброволци,да си се исповедаат,и да споделат некоја тажна приказна во врска со љубовта.

 

[Stre3T Danc@]

Баш ме погоди со насловот... Цело патешествие имам од тажни приказни.
Повеќето ќе ги изоставам бидејќи се далечно минато за мене.
Ќе се фокусирам на ова кое најмногу ме болеше од сите досегашни и мислам дека нема да се опоравам ако не најдам компромис..

Не сум единствената на која и се случило да најде човек кој е близу до совршенството. Се да оди како под конец, да нема ниту една расправија, да има минимални нормални ситни грешки кои се минливи секако..
До оној миг кога се реши да се продлабочи врската и да се одведе до наредниот степен ..
Запознавање на мојот дечко со родители, роднини и поблиски другари/ки и да очекување да биде прифатен. Бев среќна што барем за неколку краткотрајни мигови можев да почувствувам дека сите се среќни околу мене, за мене, а и јас самата. Го сакам и ме сака. Сеуште. Од моја страна и секогаш. Чувствата никогаш не можат да се избришат перманентно.
Беше нешто незаменливо, нешто исполнувачко и прекрасно.
Никогаш не верував дека по толку пропаднати врски и толку разочарувања во мажите ќе пронајдам нешто кое ми одговара во секој поглед...Од изгледот, до карактерот, до однесувањето, грижата и вниманието кое ми го посвети.
Интересно е како нештата се менуваат за само еден краток миг.. Се тоне во вода. Сите убави моменти како да се забораваат тогаш, се избледува и како самите да трагаме по негативното. Луѓето се така создадени. Никогаш не им е доста и ништо за нив не е доволно добро.
Еден родител не може да му биде душман на своето чедо. Родителите се оние кои не упатуваат на добрите патишта на животот, не не оставаат да скршнеме, затоа што тие се нашите создатели. Како што не створиле, така треба да ги цениме два пати повеќе од севкупното што го прават за нас. И кога ќе ти кажат дека нешто не е во ред за тебе, сигурно не ти љубоморат.. Не. Тие навистина имаат причина за грижа бидејќи те советуваат да не погрешиш. Кој би сакал да си го гледа детето повредено?
Ако ти си во врска со одреден човек, не забележуваш одредени работи што ти се пред носот. Некои недостатоци. Што би рекле, љубовта е слепа. И секако,твоето лично однесување има промени и е под влијание на необјасниво чувство без кратка дефиниција...љубов.
Но, зошто да не можеме да бидеме предупредени и некој да се запне да ни ги отвори очите во моментот кога тоа ни е најпотребно, за да знаеме каде не смееме да згрешиме.. Туку едноставно поставени се ултиматуми. Живееш под нивен кров и го јадеш лебот од нивната заработувачка, ќе слушаш она што ти е кажано и покорно ќе го извршуваш истото. Не е важно што делумно си независен и полнолетен.. се додека некој те издржува ќе правиш и работи кои не се по твоја волја.
Зарем еден човек може да наштети на здравјето на твоите родители, само затоа што си го одбрала да биде твој партнер во одреден период од животот, онолку колку што Господ решил? Емоционалната слабост допринесува и за физичката и доаѓа до распаѓање и слабост.
Да си приморан да го оставиш тој човек поради неговото минато !
Зарем не не учеле дека минатото се остава зад нас? Тие се нашите први учители. Никако да не се посегнува кон материјалното и да се зема во предвид она што е сега, а не она што било некогаш.
Доаѓаат празници.. Се тешиш со помислата дека се се случува поради напнатоста од самата празнична еуфорија. Поминува и Нова година. Твоите родители инсистираат ти да престанеш да се гледаш со човекот кој си го одбрал, поради банални причини, затскривајќи ги вистинските.
Доаѓа момент на буквално лудило, каде веќе напнатоста и противречноста не можат да се издржат. Ти упорно не сакаш да престанеш, почетно не знаејќи зошто, а потоа затоа што тебе ти е убаво во таа врска. Ти си тој кој си го бираш партнерот и никој не смее да се меша во тие одлуки.
Се знаат приоритетите во животот. Цели и успеси. Училиште и работа. Љубовта на последно место? Јас не можев така.
Го засакв него за онаа личност која ми ја претстави дека е. Цврст и стабилен човек, со капацитет да успее ако има желба. Всушност тоа се крие во сите нас, ако малку проталкаме низ себе.
Но, доаѓа пресудниот момент. Правиш се за да го задржиш. Бараш помош од најблиските пријатели, те советуваат, ти помагаат, тука се за тебе во најтешките моменти. Ти си принудена да го оставиш поради неговото минато за кое не сакаат да ти кажат ниту збор, но ти секако мораш да ставиш крај. Изнајдуваш секакви решенија, бараш компромиси...Правиш се што може човек да помисли. Се до последниот момент. Напнатоста веќе не можеше да се издржи и ти велат : Сега или никогаш, стави крај. Веднаш.
Под притисок си. Не можеш ниту лично да го направиш тоа. Не смееш да го гледаш никогаш повеќе човекот кој го обожуваш. Од тебе се откинува еден дел и го чувствуваш тоа. Болката е неиздржлива. Твојот избраник не е прифатен поради причини кои ти не ги дознаваш. Се спротиставуваш на таквите глупаво донесени одлуки, но безуспешно.
Како да му кажеш на човекот кој никогаш ништо не ти згрешил, ниту те повредил дека веќе не смееш да го имаш? Не постои причина, ништо не направил, а сепак го оставаш поради туѓа одлука и поради туѓа волја.
Му кажуваш што се случува, иако ниту самата си сигурна што всушност е тоа. И него го доведува до лудило самата помисла дека ќе ја изгуби саканата, како да пуштиш некој што ти значи поради НИШТО, всушност? Не го прифаќа тоа и се обидува да најде начин како се да се среди за да им одговара на сите.
Не може така. Не може, не, не и не ! Ти ќе останеш со мене. Мора да постои нешто.
Ти не го сакаш ваквиот крај, ниту пак ти одговара, но грижејќи се за здравствената состојба на твоите родители мораш да го сториш тоа вака или онака.
Останува болката. Остануваат плачот и солзите. Останува трагање по последната негова прегратка..која ниту можеш да ја добиеш, ниту да ја имаш повеќе. Очај за топли бакнежи.. Се, изгубено за секунда.
Поставен ми е ултиматум. Забранети ми се средствата за комуникација, ако не го оставам.
И ова е втор ден како го немам.. И сеуште не сум свесна дека го изгубив најдоброто нешто што ми се случило во животот.
Само помислата на секое наредно утре без него поради НИШТО ме излудува.
Немам сили да се борам, дури и сево ова ми е нереално и уште не сум паднала во толкав очај бидејќи сум во делириум. Не сум свесна за ништо.
Само се надевам дека постои решение повторно... Затоа што ги дознав причините поради кои ме натерале да го оставам и тоа се НАЈБАНАЛНИТЕ прилини кои сум ги чула. Тој не бил за мене. Се расправал често со родителите (во минатото, и сам ми кажал) и како останатите 99.9% од машките раскажувал какви задоволства добивал од девојките. Машки муабети, но кој да сфати ?
Еј ! Зошто ли го загубив ?!?!
Какви родители се тие кои оставаат да не бидеш среќен? Не ја почитуваат твојата одлука и фактот што го САКАШ НАЈМНОГУ ОД СЕ,всушност ти мислат најдобро а сепак бираат наместо тебе.
Да ми кажеа за работите кои ги дознале за него, кои се БЕЗВЕЗНИ за мене, немаат смисла.. ќе си поставев граници и ќе се изградев првин себеси како уште поцврста личност, ќе заземев порешителен став и ќе имав почит. А вака? Треба со секој нареден да ја повторувам истата грешка...За да се научам себеси кај грешам.
Ме наведуваат да мислм дека сите се исти, а не се. Нема да оставам вака..
Само знам дека лесно нема да се опоравам ако не најдам решение и дека никогаш нема да им простам на моите, бидејќи можев да ја решам оваа ситуација.
Како и да е, тој е човекот кој мислев дека е. Прифати се од страна на моите, дури и неприфатеноста кон него. Беше подготвен на се, и до овој момент сеуште е.
Не заслужи да му го сторам ова. Не вака. Барем, БАРЕМ нешто да ни се случеше, па да имаше причина. Но, тој и натаму ме сака, не прифаќа ништо од ова и не се откажува од мене во никој случај. Никој досега не го сторил тоа за мене. Не сум го почувствувала никогаш во животот.
Ништо вака банално не може да не раздели.
Не знам што ќе биде со нас, понатаму. Останува само надежта.

 

[Филозофка]

Нормално сценарио за овие простори, младите се презависни од родителите, материјалната зависност создава и ментална зависност, неможност за носење сопствени одлуки, сепак кога живееш под туѓ кров(родителски) сакал нејкел ќе паѓаш под нивно влијание, инаку да тажно е............

 

[Stre3T Danc@]

Да свесна сум. И жалам што ве растажив.
Што највеќе ме боли, не ме разбираат дека кога веќе ги знам овие ОПАСНИ РАБОТИ за него можам да ВНИМАВАМ на нив, да се поставам поцврсто и секако немаше да дозволам да се случат. Со емен немал ниакков проблем никогаш, освен логично ситнурии..
Не сум среќна и нема да бидам. По секој разговор за него завршувам со солзи, што е уште полошо пак се разболувам и пак емотивно слабеам, и физички сум осабена а сите се чудат зошто.
Не знам зошто заслужив вака. Не бил за мене и крај. Господ не може да ги убеди.
Имам уште еден ас во ракавот, вујна ми да седне и да збори со мајка ми. Си го имаат муабетот. Ама да му се плукнам, фатила свински грип и како да решам се ни сама не знам. Имам само надеж и чекам да се случи чудо :Ѕ
Не ми е сеедно да го оставам.
Дечко ми упорно ми нагласува дека ништо не е готово и не завршуваме тука.
...Не знам ни што зборам веќе, само повторувам едното исто..го игубив разумот :/

 

[Lady Gaga*]

Сето тоа започна пред 2 години на лето. Сето тоа почна кога прв пат се видовме. Сите мои чуства кон тебе се сменија уште на прв поглед. Уште првиот пат кога ме гушна почустував пеперутки во стомакот. Тоа лето никогаш не го заборавив, почнувајки од него па се натака што следуваше. За нашето запознавање беше заслужна мојата екс најдобра другарка. Често пати се гледавме .. и имаше нешто меѓу нас кога и да се видевме. Но сега веќе е по друго. Ми збореше твојот најдобар другар пред неколку месеци да направам муабет со тебе .. да се вратиме на она старото што беше .. но јас не го послушав, мислев дека тоа беше една обична шега.. но нажалост не беше. Се каам и до ден денес зашто не го послушав, можеби и во овој момент ќе бевме заедно а не тука да пишувам за нас .. Сеуште не сум те заборавила.. иако секој ден те гледам во школо и се поздравувам со тебе .. Можеби подобро ќе беше да не бевме во исто пколо .. ама до година нема да се гледаме .. различни смени ќе бидеме. Кога и да те видам се присетувам на СИТЕ оние работи што се случија помеѓу нас . Од сите што сум ги имала ти беше тој единствениот што не ме повреди.. единствениот на кого највеќе му верував. Вчера си пишував со твојот најдобар другар .. со кој што сеуште се дружиш и знае се за тебе. Ме прашуваше дали сеуште те сакам .. што толку ме привлекло кај тебе што сеуште буди некои чувства во мене .. му кажав се како што е и ми рече да не губам надежд. Но не верувам многу, знам што е и како е и знам дека тоа што беше меѓу нас нема да се повтори повеќе. Но тоа е .. животот продолжува понатака а сејќавањата остануваат засекогаш во моето срце .

Со љубов Lady Gaga*

 

[the Consigliere]

Се започна таа 1996 година. За прв пат го видов кога татко ми ме однесе до сала да гледаме утакмица. Со кого игравме баш и не се сеќавам. После тоа стално го терав да ме носи за да те видам пак. Кога можевме идевме заедно, а кога имаше работа го гледав на ТВ како игра. Тогаш беше друго време, он имаше пари и релативно добро му одеше. Паѓаа големи екипи, ама желбата на сите беше да се освои титула.
Имаше страшна екипа. Пола репрезентативци, па двајца странци, па солиден тренер и големи спонзори позади него. Сепак, ништо ... Се остана само на освоените купови. Нејсе, знаев дека тоа е поради љубовта.

Памтам еднаш кога отидовме со татко ми да те гледаме, ја немав појше од 7 години. Седевме на танга-трибината т.е. на столчињата над неа. Не беше дерби а џандарите од необјасниви причини почнаа да маваат по луѓето. Го памтам пендрекот кој добро ме звизна, ама не се жалев ... знаев дека е тоа за твоја љубов.
После тоа татко ми не сакаше повеќе да ме носи на утакмици. Морав да го гледам само кога играше на телевизија. Го прифаќав тоа помалце тажно затоа што знаев дека врските на далечина баш и не успеваат. Ама, пак не се жалев затоа што знаев дека еден ден ќе пораснам и никој и ништо нема да ме спречат да доаѓам до тебе.

Така беше се до 2003-тата година кога стигнав до 7-мо одделение. Тогаш на големо се играше баскет со друштвото. Ама, доаѓаше зима и знаевме дека нема да може по цел да се кисне на кош. Затоа почнавме да идеме да ги следиме неговите тренинзи. Секој ден од 6 саат ... закажана средба со нашите нови идоли. Тогаш и тренирав кај него, добив членска карта со која ќе можам да влегувам на утакмиците бесплатно. Тоа беше нешто што го чекав со години и на мојата радост и немаше крај.
Започнавме да одиме во група од 5-6 луѓе на утакмиците. Пополека друштвото се намалуваше и останавме само тројца. Другите доаѓаа само на дерби.
Секој викенд се знаеше кај ни е местото. Само со него, со никој друг. Тогаш беше во топ 3 екипите заедно со педерите и Вардар. Сите други ги млатеше по 30-тина разлика.

Годините така минуваа, он стагнираше а ние растевме. Од ден во ден се поголем беше бројот на луѓе што се заљубени во него. Парадоксално, он беше се послаб и послаб. Губеше добиени утакмици, се случуваа шиткања, откази, напуштања во минута до 12. Пак не се жалев(ме), знаев дека е тоа за твоја љубов.
Стигна таа 2007-ма година во која се собраа сите оние што некогаш го сакале, што го сакаа и што ќе го сакаат. Роденденот на групата заврши со негов пораз.

Подоцна дојдоа уште потешки времиња. Многу повеќе проблеми, многу помалце пари и спонзори, многу лажни ветувања и премногу нервози. Го пребродив и тоа, знаев дека еден ден ќе биде подобро. И ќе биде, ако не сега, тогаш за 10 години. Ако тоа е времето коа треба да се исчека секако дека не е проблем.
Во оваа година многу го прогласија за мртов. Весниците,веб-порталите,телевизиите бруеа за тоа како он умрел. За среќа, сите кои го сакаат се собраа на едно место да покажат дека он не е мртов, ниту некогаш ќе биде.
Можеби сега ситуацијата е далеку од розова, но барем он е тука. Не е мртов, живее можеби на респиратор но сепак живее. И додека живее тие што го сакаат ќе бидат со него затоа што за момент почувствуваа како е да се биде без она најголемото ...

Во животов поминале многу девојки. Секоја од нив била посебна на одреден начин но ниедна го немала она што го имаш ти. Ана,Марина,Марија,Сања, сите тие се само минливи фигури кои можат да бидат почестени затоа што се во твоето друштво. Да, тие некогаш биле сакани но никогаш не би можеле засекогаш да бидат сакани. Колку и да биле убави моментите на радост со нив, колку и сексот да бил добар, колку и да пружале задоволство и среќа, сепак не можам да кажам дека се подобри од тебе. Зошто?

Затоа што сум бегал од дома за да дојдам и да те видам.
Затоа што сум бегал од часови и предавања за да дојдам и да те видам.
Затоа што сум раскинувал со девојка за да дојдам и да те видам.
Затоа што за никоја не сум плачел онолку колку што солзи за тебе потекле.
Затоа што после утакмица се осеќам како да сум имал секс со 10 плавуши.
Затоа што никако мојот живот не можам да го замислам без тебе.
Затоа што кога сите ќе си заминат од мојот живот ти пак ќе бидеш тука да ја осветлиш темнината.
Затоа што стигнав до стадиум во кој твојот пораз и твојата победа ја сфаќам како иста работа.
Затоа што кога сум пијан мислам само како ми било со тебе.

Затоа што никој не е подобар од тебе!


МЗТ СКОПЈЕ, и да заминам јас срцево ти го оставам.

 

[Divider]

Ke bide veselo ako produzite so debilni post-bildanja!

 

[^HITMAN^]

Бев во врска со една девојка доста долго време. И бев прв во се, ама баш во се. Јас како идиот понесен од средношколската репутација и од популарноста дека свирев во бенд, ја изневерував речици секој викенд. Девојчето ме сакаше до тој степен што кога еднаш и признав дека ја изневерувам со намера да ме замрази и да ми раскине, таа ми рече дека се ми простува само да остане со мене. Оттогаш кога ќе ме видеше само ме прегрнување и плачеше долго пред да каже било што. Беше свесна дека не се сакаме со исто срце и дека работата е при крај и цело време плачеше. Замислете како раскинавме... На нејзиниот роденден во wc-то ме фати со друга, неможеше да поднесе повеќе и ми кажа со солзи во очите дека сум и ја нанел најголемата болка во нејзиниот живот досега. Си замина, ги остави гостите и излезе од локалот каде што го славеше роденденот.

До ден денес се каам за глупостите кои ги направив. Поминаа пет години оттогаш и таква љубов до ден денес не сум нашол. Некој да те сака со цело срце и на таков искрен начин мислам дека никогаш и нема да најдам во мојот живот. Каков лигав идиот сум бил. И да, време помина и јас се опаметив, но нејзе и потрошив голем дел од најубавата младост. Време кое можеше да му го посвети некому кој ќе знаеше да го цени тоа и таа љубов ќе и ја возвратеше. Боже прости ми...

 

[Vespertine]

Еднаш сакав една девојка. Ама она замина у Италија да живее откако и починаа родителите. Екстра Тажно.
Еднаш една многу ме сакаше. Ама нејзините родители не и даваа да иде со мене зашто сум бил на хорс. Тажно.
После тоа друга таман се фативме. Утредента ми вика дека неможе да иде со мене зашто сум наркоман + лажго. Тажно.
Една трансерка од скопје еднаш ме исфрли од кола у вожњна замислете. Уствари ми ги отвори вратите додека возеше и плачеше и почна да ме турка со раце. Јас скоро намерно паднав од колата, ваљда се осеќав виновен у тој момент. Жално за мене.

 

[BliND]

Приказна која продолжува да се пишува , ден после ден.
Прилично се објаснив тука ... Беше тоа поодамна , сега...
Сега е потешко , со повеќе љубов доаѓа поголем недостиг од истата кога е на далечина.

 

[Nightwalker]

Беше тоа „дамнешниот“ први септември, 2008 година... Ден кога ми се срушија многу идеали, и ден кој го означи крајот на едно прекрасно секојдневие, и почетокот на една целосна трансформација... Но, да не тупам, еве го:

http://forum.kajgana.com/showpost.php?p=1654260&postcount=1362

Вториот дел, кој гласи „За мојата некогашна малечка“, го напишав точно една недела откако се случија настаните од тој ден. Во него, со самото тоа што се опишани голем број на прекрасни мигови, ја опишувам и мојата тажна љубовна приказна од тој период, зашто на тие мигови им дојде крајот, и ги заменија некои други, пусти, празни, непознати за мене...

 

[Viktor g]

Уф темава ме инспирираше ама мојот случај не е тажна туку за жалење е работава еве што и како беше. Имав врска на далечна таа од друг град јас од ск и не ми пречеше тоа што морав да патувам за да се видиме. Но почнаа проблемите таа воопшто не дојде за ск секогаш се вадеше дека не ја пуштаат нејзините но ниту еднаш не и префрлив. Една вечер ми кажа како јас сум ја искористувал неа а јас и одговорив дека ако така мисли тогаш е крај меѓу нас . Но не раскинавме тука си ја гледам грешката :kesa: да и раскинев тогаш немаше да ме повреди толку како што ми направи подоцна. Секогаш ми вадеше сцени со нејзин претеризам велеше дека јас сум се променил :uvo: и се обвинував за се иако знаев дека не е во право секогаш коа ќе и го кажев тоа она ми велеше дека ќе ми раскине а јас несакав да се случи тоа зш се плашев од осаменоста:nesum: и покрај фактот што ми раскина за глупост можам да кажам дека тој ден бев подготвен да направам се и сешто со себе:ija: среќа што во тој момент ме смири и вразуми една другарка сега знам тоа небеше ни близу љубов и сеушете се прашувам што не поврза дали тоа што конечно не бев осамен и некој ми даваше внимание кој да знае ќе ми каже времето. Можеби вината беше кај мене што единствено и подарував љубов и разбирање :raz: незнам што и како но благодарен сум што ми раскина бидејќи тоа со неа беше измачување не љубовна врска

 

[Sookie]

Сега сум 8000 км далеку од оној што го сакам и со кој сакам да го поминам мојот живот. Пред да заминам одевме 2 ипол години. Уште сме заедно, ама не е истото. Најтажно е што за се ова јас самата сум крива, заедно со мојата амбициозност и мојот авантуризам. Сега само скајп на секои 2 недели ни е спас.

Еххх, камо среќа сега да имав 900 долари да долетам во Македонија да го допрам само на момент...

 

[ForzaInter]

Ништо вака банално не може да не раздели.
Не знам што ќе биде со нас, понатаму. Останува само надежта.

види сега девојче....ти ја прочитав приказната и знам како ти е...уствари ептен добро знам како му е на дечкото да бидам поточен....ќе ти кажам едно само...смири се и размисли без многу емоции т.е. реално размисли каква ти е ситуацијата....твоите ти бранат...па што?...како тоа може да ти влијае на тебе и на него?....ќе ти забранат да искочиш?...ќе те закључат у подрум и ќе те шамараат додека не ти дојде памет?...нормално дека нема, твоја фамилија се и нема да направат ништо опасно...ќе си имаш проблеми тоа да, али со тек на време ќе си легнат на брашното твоите ќе видиш...битно е само да не изгубите глава и ти дечко ти на патот да останете заедно...зашто тензијата што ја осеќаш од твоите ќе ти се одрази на тебе и на вас...на еден или на дуг начин, доколку си дозволиш да го сфатиш ова како ептен голем и трагичен, нерешлив проблем...исто важи и за дечкото...уствари уште повеќе важи за него, пошто гарант претерано ќе се секира за тебе и како ти е,ќе паничи, и ќе се осеќа крив потсвесно, зашто поради него имаш проблеми уствари....бидете паметни и сталожени зашто тоа ќе ве спаси...веруј....колку и да ти мелат твоите и колку и да се закануваат немаат директни шанси да ве рзаделат доколку вие сами не си направите да се разделите...гледај на ова вака- твоите се индиректен проблем и потенцијален фактор за разделба, но ако и само ако, ти и дечко ти дозволите тоа да ве скрши...ништо не ви можат, само трпение, мудрост и се ќе си дојде на свое место

 

[Scofield]

Да свесна сум. И жалам што ве растажив.
Што највеќе ме боли, не ме разбираат дека кога веќе ги знам овие ОПАСНИ РАБОТИ за него можам да ВНИМАВАМ на нив, да се поставам поцврсто и секако немаше да дозволам да се случат. Со емен немал ниакков проблем никогаш, освен логично ситнурии..
Не сум среќна и нема да бидам. По секој разговор за него завршувам со солзи, што е уште полошо пак се разболувам и пак емотивно слабеам, и физички сум осабена а сите се чудат зошто.
Не знам зошто заслужив вака. Не бил за мене и крај. Господ не може да ги убеди.
Имам уште еден ас во ракавот, вујна ми да седне и да збори со мајка ми. Си го имаат муабетот. Ама да му се плукнам, фатила свински грип и како да решам се ни сама не знам. Имам само надеж и чекам да се случи чудо :Ѕ
Не ми е сеедно да го оставам.
Дечко ми упорно ми нагласува дека ништо не е готово и не завршуваме тука.
...Не знам ни што зборам веќе, само повторувам едното исто..го игубив разумот :/

Извини вака малце директно,на која возраст си?

Од тема за љубовна приказна малце ќе преминам во проблеми и совети.

Еднаш мајка ми и татко ми ми рекоа: Дома и ќора да ми донесеш и најгрда и ако сака и мажена разведена нека биде,па макар и дете нека има,тебе жена ќе ти биде.Ти ако си сватил дека таа е за тебе значи таа е.Ние нема во што да те разубедуваме.Дури да не колнеш цел живот дека ние сме ти ја ускратиле среќата во животот и сме ти велеле а бе оваа не чини,а бе ваква е,а бе таква е...,поарно колни си се сам ако си погрешил.
Значи никој нема да ти рече не чини или е ваква или е таква,пошто за тебе ќе си биде најубава!

Е па ако дозволиш мајка ти и татко ти да ти ја скројат ЖИВОТНАТА судбина,слободно после свадбата твоја да си ги земеш и на мажот ти (кој и да биде) да му кажеш: Јас без мајка и без татка нигде не одам,со мене си ги носам!

О о о ооо...родители родители,колку што се арни (факт е дека не му го мислат лошото на чедото),толку се и акнати во умот.

ТОЈ НЕ Е ЗА ТЕБЕ! - пази муабет!
Е па прашај ги ним кој е за тебе и нека те дадат за тој што мислат,со стројници!

Жими се почнав твоите и да ги презирам во моментов најискрено.Извини ако те навредувам ама друг да ми ја крои судбината е не давам.Ако си направам лошо,сам да речам дека сум си направил,а не друг да обвинувам и да колнам цел живот зашто сум го послушал.YES дека има случаеви кога треба некој да се послуша и кога ќе му речеш: Арно си ми велел,ама кога е во прашање срцето и разумот...е тоа е веќе друга димензија,не е тури напиј се.Нема право никој да се меша во ничија врска.Ако си напрајш арно,сам да си напрајш,ако си напрајш лошо,пак сам лошо да си напрајш!

Поздрав и секое ти добро! :smir: