Дефинитивно вечерта во теретана кога прв пат направив 6 повторувања со 115кг. чучњеви.
А јас пак мислев дека мојата претстава за најдобро помината вечер не се поклопува со она што повеќето луѓе сметаат дека треба да биде.
Мојата најубава вечер не содржи никакви елементи на романтични гестови,изразување љубов,цвеќиња,музика и што ти знам јас,такви некои работи.Не се разбирам многу во романтики и не преферирам.
Мојата најубава вечер беше високо адреналинска,тензично опасна,возбудлива и неизвесна до самиот крај.Започна толку неочекувано,нагло што во еден момент не бев свесна дали навистина се случува или сонувам,но во тој момент не бев ни способна за размислување.Одвај дишев и имав некоја полувџашена полуокезена идиотска гримаса и наизменично викав дека не сме нормални,не е нормален и не сум нормална.А кога се` се заврши само цврсто го прегрнав и чекав да прекине тресењето,но никако не поминуваше. Реков дека беше многу јако,а тој ми рече дека не сум нормална и дека можевме да загинеме,но нашите погледи зборуваа нешто сосема трето,што правеше муабетов да звучи смешно,за разлика од сега кога ми изгледа најлогичен,ама тогаш беше поинаку...
Никогаш нема да ја заборавам таа ноќ и секој обид за евентуално приближување до нејзината ултимативно совршенство,барем засега ми се гледа патетично глуп.Можам само да се надевам дека некогаш нешто ќе успее да ја засени.