1. Им веруваш на „северните“ само кога ти одговара.
1.1. „Во своите мемоари,
Иван Гарванов, тогашен професор во истата гимназија, зборуваше за студентскиот бунт во солунската гимназија. Според него, меѓу учениците имало групи кои биле
незадоволни „од дисциплината, од притисок да се занимава само со училишна работа“. „Бунтот, вели Гарванов, беше изразен во колективното барање на учениците собрани во ходникот, Ангелов и Наумов да се отстранат од училиштето; не мирисаа додека Наумов писмено не ја достави оставката до студентите“.
1.2. Павел Шатев во "Во Македонија под ропство" има цело поглавје за бунтот, но ништо не спомнува за јазикот.
1.3. Значи не им веруваш на бунтовниците што кажуваат што сакале, туку на директорот кој е тракомизиец?
2. Чиста пропаганда се постовите таму - малку вистина, многу лаги и толкувања, триење на се што не е удобно.
3. Самиот факт што постои бугарски унијатски милет и бугарски православен милет, а нема разлика меѓу идентификациите, покажува дека тоа било формалност за создавањето на Бугарската егзархија. А унијатите, како Никола Делчев, и православните се самоидентификуваа како Бугари.
4. Токму тоа го вели Гоце Делчев - ние сме Бугари, имаме бугарски болести, но позајмивме и од грчките болести.
5. Читате, но без разбирање.
6. Вие избирате што е погодно за вас, без разлика кој го кажува и како го кажува, и создавате алтернативна историја на настани.
7. Еден збор кажува се е јасен показател за пропаганда - кажи една вистина и 99 лаги и игнорирај ги сите други вистини.
8. Тоа не е интервју, туку мемоари објавени во 1953 година. Пајсиј прашува „зошто ви е срам да се нарекувате Бугари“, а не „зошто се нарекувате Грци“. Не гледам Петко Рачов Славејков да зборува за ништо национално. Мој совет е само да ја фрлиш својата скопска диплома во тоалет (ако воопшто имаш, во што длабоко се сомневам) и да дипломираш некаде каде што се учи историја (на универзитет кој е барем во првите 1000 најдобри во светот).
